اردو

Mother Tongue by Pakistani District - 2017 Census

Urdu-speakers by Pakistani District - 2017 Census

اردو ہک زبان ہے۔ اردو تے ہندی ہکو زبان ہے۔ اردو یا ہندی بھارت تے پاکستان دے کہیں وی علاقے دی مقامی زبان کائنی۔ بھارت دی ریاست یوپی وچ ست زباناں ٻولیاں ویندیاں ہن، کھڑی ٻولی، برج بھاشا، قنوجی، اودھی، بھوج پوری ، بندیلی تے باگھیلی۔ کھڑی ٻولی سہارن پور، مظفرنگر، بجنور، میرٹھ، بھاگ پٹ، رام پور ، جوتیباپھول نگر تے غازی آباد دے ضلعیاں وچ ہے، ہیں کھڑی ٻولی دا ٻیا ناں اردو یا ہندی ہے، باقی زباناں برج، قنوجی ،اودھی،بھوجپوری، بندیلی تے باگھیلی اردو تے ہندی کنوں ٻہوں مختلف تے وکھریاں زباناں ہن۔ دلی وچ ہریانوی تے کھڑی ٻولی ہے، لکھنؤ وچ اودھی زبان ہے۔ ہریانہ وچ ہریانوی تے راجھستان وچ راجھستانی زبان ہے۔ علی گڑھ تے آگرہ وچ برج بھاشا ہے.دلی وچ کھڑی تے ہریانوی زبان ہے۔ دلی کنوں علی گڑھ دا پندھ 138 کلومیٹر ہے۔

علی گڑھ دی زبان برج بھاشا ہے۔ علی گڑھ کنوں قنوج 214 کلومیٹر تے زبان قنوجی ہے۔ قنوج کنوں لکھنؤ 125 کلومیٹر دور ہے تے لکھنؤ دی زبان اودھی ہے۔ دلی کنوں لکھنؤ دا کل پندھ 500 کلومیٹر ہے۔ہریانوی دے پنج لہجے ہن: باگڑی،بانگڑو،دیسوالی، میواتی تے ہریانوی۔ باگڑی دی آبادی اٹھ لکھ ، مارواڑی چھیونجھہ لکھ ، میواتی دی آبادی چھی لکھ تے ہریانوی دی آبادی اسی لکھ، ہے۔۔۔ برج بھاشا دے ست لہجے ہن،اودھی دے اٹھ لہجے ہن۔کھڑی بولی دے پنج لہجے ہن: وجیگا، سپیرا، دیہاتی، ہندوستانی تے کھڑی بولی۔ ہیں چھیکڑی لہجے کھڑی بولی دا ݙوجھا ناں ہندی ہے۔ تے اردو ہیں ہندی دا ݙوجھا روپ ہے۔پاکستان وچ ایں زبان کوں قومی زبان دا درجہ حاصل ہے۔ وقاص

اردو زبان

پاکستان تے بھارت وچ بولی تے سمجھی وݨڄݨ والی زبان اردو ہے ـ

اردو زبان دی ابتداء

بقول حافظ محمود شیرانی دے مطابق اردو زبان دی ابتداء پنجاب وچ تھئی ـ

اردو زبان دا پہلا شاعر

اعجاز الحق قدوسی دے مطابق عبدالحکیم عطاء ٹھٹھوی ( 1140ہجری ) اردو زبان دا پہلا شاعر ہے ۔

بقول حافظ محمود شیرانی مراد شاہ لاہوری ( وفات 1702 ء ) نے نظم میں سب سے پہلے اردو کا لوظ بمعنی زبان استمال کیتا۔ ایندے اشعار ڈیکھو

یہ قصہ جو ہے چار درویش کا

اگر نظم ہو تو بہت ہے بجا

لیکن ہو اردو زباں میں بیاں

کہ بھاتی ہے ہر ایک کو یہ زباں

بقول پنڈت برج موہن مغل بادشاہ شاہجہان کے عہد میں پنڈت چندر بھات برہمن لاہوری نے سب توں پہلے اردو کی غزل لکھی

ڈو شعر اے ہن

پیا کے ناؤ کی سمرن کیا چاہوں کروں کیسے

نہ تسمی مے نہ سمرن ہے نہ کنٹھی ہے نہ مالا ہے

خدا نے کس شہر اندر ہمن کو لائے ڈالا ہے

نہ دلبر ہے نہ ساقی ہے نہ شیشہ ہے نہ پیالا ہے

حوالے