نوشی گیلانی
نوشی گیلانی (اردو: نوشی گیلانی) (ڄَمَّݨ دی تَرِیخ: ١٤ مارچ ١٩٦٤ء – ڄَمَّݨ دی جاء: بہاولپور، پاکستان) ہِک پاکستانی سرائیکی وسیب وِچ ڄَمَّݨ آلی مصنف زنانی اَتے اردو ٻولی دی شاعرہ ہِن۔
ابتدائی حیاتی
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]نوشی گیلانی پاکستان دے سرائیکی علاقے بہاولپور وِچ ڄَمَّݨ آلی اردو ٻولی دی مہان٘دری شاعرہ ہِن۔ اِنّھاں دا اَصل ناں "نشاط گیلانی" ہِے۔ اُوہ ١٤ مارچ ١٩٦٤ء وِچ پاکستان دے شہر بہاولپور دے ہِک علمی اَتے ادبی ٹَٻَّر وِچ ڄَمّی ہَن۔[١] اِنّھاں دے اَبّا سئیں "مسعود گیلانی" پیشہ دے اعتبار نال ڈاکٹر ہَن۔ نوشی نے اپݨی تعلیم بہاولپور وِچ ای مکمل کِیتی۔ اِنّھاں کوں نِکّے لاء تُوں ای شاعری دا شون٘ق ہئی۔ اِنّھاں دا پہلا مجموعہ "محبتیں جب شمار کرنا (اردو)" سامھݨے آیا تاں اُوکوں ٻہوں پذیرائی مِلّی۔
ذاتی حیاتی
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]١٩٩٥ء وِچ نوشی دی شادی فاروق طراز دے نال تھئی اَتے اُوہ سان فرانسیسکو، امریکہ چلی ڳئی۔ جاں جو کُجھ عرصہ بعد اُنّھاں تُوں علیحدگی تِھی ڳئی۔ نوشی اسلامیہ یونیورسٹی بہاولپور وِچ اردو دی اُستانی دی حیثیّت نال کَم کرین٘دی رہی۔ ١٩٩٧ء وِچ نوشی دا ݙوجھا مجموعہ "اداس ہونے کے دِن نہیں" سامھݨے آیا۔ ٢٥ اکتوبر ٢٠٠٨ء وِچ نوشی سڈنی وِچ رہوݨ آلے اردو سوسائٹی آف آسٹریلیا دے سابق جنرل سیکرٹری سعید خان (جیڑھے آپ وی شاعر ہِن) دے نال پرنیڄ ڳئی اَتے سڈنی، آسٹریلیا چلی ڳئی۔[٢]
کَم کار
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]اِنّھاں نے پاکستانی لوک ڳائیک پٹھاݨے خاں کُوں خراجِ تحسین پیش کِیتا جیکُوں پاکستان نیشنل کونسل آف دی آرٹ (پی این سی اے) نے سپانسر کِیتا۔ امریکہ وِچ ٹِکاݨے دے وِچالے اِنّھاں دے تجربے اَتے مشاہدے وی اِنّھاں دی شاعری وِچ جھلکدے ہِن۔ "ہوا" اَتے "محبت" دے الفاظ تَکڑے استعارے دے طور تے اِنّھاں دی شاعری وِچ ٻہوں ورتے ڳئے ہِن۔ اِیں بِناء تے اِنّھاں کُوں "ہوا دا ہم سُخن" وی آکھیا وین٘دا ہِے۔[٣]
اِنّھاں دی شاعری دے سَت مجموعے چَھپ چُکّے ہِن۔ اِنّھاں دی ٻہوں ساری نظماں دے انگریزی، ملائی اَتے یونانی ٻولیاں وِچ ٻولی وٹار وی تِھی چُکّے ہِن۔
اعزازات
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]تصنیفاں (اردو)
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]نوشی گیلانی دی چَھپَّݨ آلی کتاباں اِیہ ہِن:
1:محبتیں جب شمار کرنا (1993)
2:اداس ہونے کے دن نہیں(1997)
3:پہلا لفظ محبت لکھا(2003)
4:ہم تیرا انتظار کرتے رہے (2008)
5:نوشی گیلانی کی نظمیں(2008)
6:اے میرے شریکِ رسال جاں (2008)
7: ہوا چپکے سے کہتی ہے (2011)
اشعار (اردو)
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]اس شہر میں کتنے چہرے تھے
کچھ یاد نہیں سب بھول گئے
اک شخص کتابوں جیسا تھا
وہ شخص زبانی یاد ہوا
بند ہوتی کتابوں میں اڑتی ہوئی تتلیاں ڈال دیں
کس نے رسموں کی جلتی ہوئی آگ میں لڑکیاں ڈال دیں
میں تنہا لڑکی دیار شب میں
جلاؤں سچ کے دیے کہاں تک
سیاہ کاروں کی سلطنت میں
میں کس طرح آفتاب لکھوں
ہمارے درمیاں عہدِ شبِ مہتاب زِندہ ہے
ہَوا چْپکے سے کہتی ہے ابھی اِک خواب زِندہ ہے
نوشی گیلانی دی ہِک نظم (اردو)
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]ہوا کو آوارہ کہنے والو
کبھی تو سوچو، کبھی تو لکھو
ہوائیں کیوں اپنی منزلوں سے بھٹک گئی ہیں
نہ ان کی آنکھوں میں خواب کوئی
نہ خواب میں انتظار کوئی
اب ان کے سارے سفر میں صبح یقین کوئی
نہ شام صد اعتبار کوئی
نہ ان کی اپنی زمین کوئی نہ آسماں پر کوئی ستارہ
نہ کوئی موسم نہ کوئی خوشبو کا استعارہ
نہ روشنی کی لکیر کوئی، نہ ان کا اپنا سفیر کوئی
جو ان کے دکھ پر کتاب لکھے
مسافرت کا عذاب لکھے
ہوا کو آوارہ کہنے والو
کبھی تو سوچو!
ٻاہرلے جوڑ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]حوالہ جات
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]- ↑ https://www.rekhta.org/nazms/havaa-ko-aavaara-kahne-vaalo-noshi-gilani-nazms?lang=ur
- ↑ https://www.aalmiakhbar.com/archive/index.php?mod=article&cat=aalmiakhbaradbiyaat&article=717
- ↑ https://www.noshigilani.com/%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DB%94-5۔%DB%81%D9%8E%D9%88%D8%A7-%DA%A9%DB%8C-%DB%81%D9%85-%D8%B3%D8%AE%D9%86-%DB%94-%D8%B3%DB%8C%D9%91%D8%AF-%D9%86%D8%AC%D9%85-%D8%B3/سانچہ:مردہ ربط