فاروق روکھڑی

اصل ناں    سردار عمر فاروق

قلمی ناں    فاروقؔ روکھڑی

جمن        1929ء

جاہ پتہ      فاروق ؔ روکھڑی(بابائے تھل)محلّہ فاروق آباد۔کندیاں۔ میانوالی

بابائے تھل سئیں فاروق روکھڑی بابائے تھل ای نہیں بلکہ بابائے سرائیکستان ہن۔آپ دی شاعری اچوں چارے پھُلاں یعنی روہ ، روہی تے تھل ، دامان دی خوشبو آندی ہے۔

فاروق روکھڑی دا پورا ناں، سردار عُمر فاروق خان روکھڑی ہے- ٢٩ مئی، ١٩٢٩ء کُوں میانوالی دے شاہر روکھڑی وِچ ڄَمے ہَن- روکھڑی صیہب سرائیکی زبان دے ہِک وَݙے شاعر ہِن- اُنہیں کُوں "ٻاٻائے تھل" آکھا ویندے- محکمہ ریلویز وچ ١٩٤٩ء کنوں گھن تے ١٩٨٤ء تائیں ملازمت کِتونے- ریلوے وچ ملازمت وی کیتی ہانے اتے نال نال شاعری وی کریندے ریہے- شاعری دے کم دا منڈھ انہاں ١٩٦٩ء وچ ٻدھا ہئی اتے ہِک وَݙے شاعر دی حیثیت نال سامݨے آئے ہَن- شاعری دی وجہ توں انہاں کُوں ڈھیر ایوارڈ ݙِتے ڳئن- انہاں دی ہِک مشہور اردو غزل ہئی، "ہم تم ہوں گے بادل ہوگا، رقص میں سارا جنگل ہوگا"- اِیں غزل کُوں مسعُود ملک، پاکستان ٹیلی ویژن تے ڳایا ہئی- فاروق روکھڑی ٦ اپریل ٢٠٠٨ء کُوں میانوالی وچ وفات پا ڳے ہَن اتے اُتھائیں روکھڑی وچ دفن ہِن-

کلام

فاروق روکھڑی دے کلام کُوں، مشہور انٹرنیشنل سرائیکی گلوکار عطاء اللہ عیسیٰ خیلوی ڳائے- اُنہاں دا ہِک مشہور ڳاوݨ ہے:

کنڈیاں تے ٹر کے آۓ تیݙے کول پیرو واہݨے

اڳے تیݙی مرضی ڈھولݨ توں ڄاݨے یا نہ ڄاݨے

اساں تیݙے کول راہندے تو ساݙے کول رہندا

ساݙے وس دے کولوں ٻاہر ٻہوں دور دا اے پینڈا

اساں اس زمیں دے واسی تیݙے چن تے ہن ٹکاݨے

تینوں مرض کیہڑا ݙسیے جدوں سڑ ڳیا نصیبا

ساݙا سینہ زخمی زخمی توں ویکھ لے طبیبا

کُجھ پھٹ نے ساݙے تازے کُجھ پھٹ نے ٻہوں پراݨے

ساݙے نال زندگی نے کیتے عجب تماشے

ساݙے دل دا چین لُٹیا اساں ٹردے پھردے لاشے

ساݙا بھار کس نے چاݨا ساݙے درد کس ونڈاݨے

تینوں ماݨ اے حُسن دا آج ہے تے کل نہ ہوسی

اساں ہاں فقیر تیݙے کل ساݙی لوڑ پوسی

ہک جئیں ݙین٘ہ نہ راہندے ہک جئیں نہ اے زمانے

ہر ڳل تیݙی منیسوں چا دشت ݙیرہ لیسوں

تیݙا حُکم ہووے ماہی تیݙا شاہر چھوڑ ویسوں

اساں پیار دے مسافر، عاجز تے ٻہوں نماݨے

ایہو ہا تُہاݙی خواہش پوری کر ڳیا ہے

خوشیاں مناؤ سڄݨو فاروق مر ڳیا ہے

ہُݨ کیوں اے روݨا پایا تساں لاش دے سِراݨے

غزل

اے تاں بھن کے صراحیاں بٖیٹھے ہن توں چائی پھردا پیمانیاں نوں

جنہاں اکھ دے جام چوں پی لئی اے انہاں کی کرناں میخانیاں نوں

اچے تاج محل سب ڈھہہ ویسن اے دنیا جھوک فنا دی ہے

متاں جھگٖیاں دے کم آ جاون اگٖ لا نہ کوندراں ، کانیاں نوں

اس عہد دی نسل سوال کرے ساڈٖا مستقبل کے ہووے گا

گٖل چھیڑ نہ گزرے ماضی دی کر یاد نہ لنگھے زمانیاں نوں

ہر پاسے بھاجٖڑ پئی ہوئی اے کے رکھیا پار سمندر دے

کیوں چھوڑ کے پیار اس دھرتی دا لوکی ٹر پئے دیس بیگانیاں نوں

کوئی ملے ادب دا سودائی فاروقؔ وی اے گٖل پُچھ لیوے

کیڑھا رنگ میں ڈٖیواں غزلاں نوں،کیڑھا روپ ڈٖیواں افسانیاں نوں

؎توں ٹریا تے ٹر گٖئے سارے موسم چیتر بہاراں دے

پل دو پل وچ پیلے تھی گٖئے سارے پتر اناراں دے

اس دھرتی دے لوک خفا ہن یاراں کولوں یار جدا

اسماناں تے روز میں ڈٖہداں میلے چندر ستاراں دے

٭٭٭

ایوارڈ

فاروق روکھڑی کوں ٻہوں ایوارڈ ݙتے ڳئن، انہاں کوں ملݨ آلے کُجھ ایوارڈاں دا زکر تلے ݙِتا ڳے:

• المنصور ایوارڈ

• سان٘ول ایواڑ
• خواجہ غلام فرید ایوارڈ