امان اللہ ارشد دے ݙوہڑے وِچ زنان پُݨاں

امان اللہ ارشد سرائیکی وسیب دا اُوہ شاعر ہِے جیکوں نوجوانی اِچ اِی ملک گِیر شہرت نصیب تھئی۔ لفظ شہزادہ اپݨے نال ہِک خوبصورت وجیہہ، نرم مزاج، نرم چال، نفیس گفتگو تے نفیس لباس دا تصوّر وی نال گِھن تے آن٘دے۔ سرائیکی ݙوہڑے اِیں شہزادے دی شاعری وِچ اَساکوں او ساریاں خوبیاں نظردین، جیڑھیاں لفظ شہزادے نال جُڑیاں ہوئین۔ واضح راہوے جو میں اے لفظ معنوی طور تے شہزادے دیاں ظاہری خوبیاں، ذہن اِچ رکھ تے استعمال کِیتے پر، جتی ڳالھ اے ہِے جو امان اللہ ارشد دا ݙوہڑا ظاہری حُسن دے نال نال باطنی حُسن، رمز تے ٻیاں ٻہوں ساریاں باطنی حقیقتاں نال پُر ہِے۔

ݙوہڑا ڄیکر واقعی "ݙو، ہڑا" (ݙُو طغیانیاں) ہِے تاں اِین٘دی شدّت دا اندازہ تُہاکُوں امان اللہ ارشد دے ݙوہڑے تُوں تِھیسی، ڄیکر شاعری واقعی جذبات دے ہَڑ دا ناں ہِے تاں امان اللہ ارشد دی شاعری اِچ اساکوں اِیں ہَڑ کُوں ݙیکھݨ دا، ولا ولا موقع مِلدے۔ نمونہ ݙیکھو جو سئیں ہورِیں اپݨے ݙوہڑے وِچ زنان پُݨاں دے خاصیّتاں کُوں کین٘ویں مہان٘درے انداز وِچ ورتے:

ساݙے پیریں گھنگھرو شوق دے ہِن، اساں نئیں تھکدے جِتھ کِتھ نچوا

اساں نچݨا ہِے تیݙے انڳلیں تے تھیتھ نال بھاویں بے تِھتھ نچوا

بھان٘ویں مسجد تے، بھان٘ویں مندر ڄُل، بھان٘ویں اُتھ نَچوا، بھان٘ویں اِتھ نچوا

تیݙے ارشد ہتھ جو آ ڳئے ہوں، تیݙی مرضی ہِے ساکُوں جِتھ نچوا

سئیں احمد خان طارق دا اے آکھݨ ہِے جو:

"اے مَست وار شاعر، بکھدیں انڳاریں دے وِچ رہ کے، مٹھاس والا شاعر، سئیں امان اللہ ارشد ہِے"

اِنّھاں دے عِشق اِنّھاں کُوں جذبات دی فراوانی ݙِتّی ہِے۔ چونکہ اِنّھاں دا عِشق، زمینی لوک کردار نال ہِے۔ تَہُوں اِین٘دے اِچ شدّت وی بے پناہ ہِے۔ محبوب دے حاصل تِھیوݨ کُوں، اے کائنات دی فتح سمجھین٘دِن۔ اِیویں لڳدے جو اِنّھاں دی کائنات دی شروعات محبوب تُوں تِھین٘دی ہِے۔ تے اِیں کائنات دا اَنت محبوب دے وِچھوڑے تے تھی وین٘دے۔^[١] نمونہ ملاخطہ کرو:

تیݙے ساہ دے نال وسندیاں ہَن، تئیں رُخ بدلائے، مَیں رُل ڳئی آں

تئیں یتیم پِیت کُوں واہ پالیے، تئیں پار وسائے، مَیں رُل ڳئی آں

ہِکّو ٻیلہ ہِے، خوش وسدے پِن، میݙے حق ہمسائے، مَیں رُل ڳئی آں

ڄئیں ݙِین٘ہ دا ارشد جھوک کنوں تئیں مال لݙائے، مَیں رُل ڳئی آں