قِصّہ کراں پُٹّھا
نِکّے ٻالیں واسطے سرائیکی وسیب دے سبھے جماعتیں کُوں، سبّھے ادبی اداریاں کُوں، سبّھے شاعریں، دانشوریں، سبّھے لکھاریاں بلکہ وسیب دے ہر نین٘گر تے ہر تِریمت کُوں رَل تے کَم کرݨا چاہِیدا ہِے جاں جو سرائیکی وسیب دے نِکّے ٻالاں کِیتے لوک ادب کُوں ڳندھیا ون٘ڄ سڳیڄے۔ نِکّے ٻالا دا سرائیکی لوک ادب انٹرنیٹ تے تاں ٻہوں گَھٹ ہِے پر اساݙے پوتھیاں اَتے لائبریریاں بھرے پئے ہِن۔ اَڄ اساں تُہاکُوں ٻالیں بارے کُجھ لوک قِصّے اَتے کُجھ لوک ڳاوݨ پیش کریندوں تاں جو ٻال اپݨے اصل ادبی سرمائے دی چَس چاوݨ اَتے اپݨی اصلی مُڑی تے میراث کُوں ہَتھیکا کرݨ دی کوشِت کرِݨ۔ ہِک پُراݨے لوک قِصّے "قِصّہ کراں پُٹّھا" دا رنگ ݙیکھوَ۔ ایہ قِصّہ اساݙیاں ٻُڈھڑیاں خصوصاً نانیاں ݙاݙیاں اساکُوں سݨوین٘دیاں ہَن۔[١]
قِصّہ کراں پُٹّھا
مل بکریاں قصائیاں کُوں کُٹّھا
مین٘ہ اُتے چَھپّر وُٹّھا
چھپر وچّوں نکھتیاں ترے نائیں
ݙو سکیاں ہن ہک وہندی نئیں
جہڑی وہندی نئیں اوندے وچوں نکتن ترے شہر،
ݙو بَر ہن ہِک وسدا نئیں
جِہڑا وسدا نئیں اوندے وچوں نکتِن ترے کمبھار،
ݙو کنڈ ہِن ہِک جاݨدا نئیں
جِہڑا جاݨدا نئیں اونیں بݨائن ترے کنے
ݙو کچّے ہِن ہِک پکدا نئیں
جِہڑا پکدا نئیں اوندے وچ چاڑھݨ ترے موٹھ
ݙو کچّے ہِن ہک گلدا نئیں
جِہڑا گلدا نئیں اوکوں کھاوݨ آ ٻیٹھن ترے چنے،
ݙو ٻُکھے ہِن ہِک رَجدا نئیں
جِہڑا رجدا نئیں اوندے ہن ترے وچھیر،
ݙو اِڑک ہِن ہِک وہندا نئیں
جِہڑا وہندا نئیں اوندا پاتا ہݨیں ترے روپے مُل،
ݙو کھوٹے ہِن ہِک وَجدا نئیں
جِہڑا وجدا نئیں اوکوں آ ٻیٹھن پرکھن ترے سنارے،
ݙو اندھے ہِن ہِک کوں سُجھدا نئیں
جِیکُوں سُجھدا نئیں اونیں بݨائن ترے موتی،
ݙو تُرٹّے ہِن ہِک جُڑدا نئیں
جِہڑا جُڑدا نئیں اُونکُوں سَٹیونیں بھاہ وِچ،
اوندی مُک ڳئی آب
قِصّہ ڳیا جھر
اساں ولیوسے گھر
قصّے دے اُتّے کالی کنّی
تیݙے میݙے اُتّے لال چُنّی
اِیہو جِیہاں قصّہ سُݨ کے سیاݨیاں آکھیا ہا: "پڑھیا ٻال کُمبھار دا، سولھاں ڈونی اَٹھ"۔[٢]
ٻیا ݙیکھو
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]حوالہ جات
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]- ↑ از: ظہور دھریجہ، ناں کتاب: سرائیکی وسیب، چھپَّݨ دا ویلا: نومبر 2003ء اتے 2013ء، چھاپہ خانہ: جھوک پرنٹرز ملتان۔
- ↑ از: لائبریری سئیں ڈاکٹر خالد اقبال۔