سرائیکی ادب دا جاوید ادیب
مرشد جاوید آصف سئیں نال سال کھن پہلے دا ادبی گانڈھا ہےجنہیں میڈی درخواست تے اپنڑیاں ڈو غزلیہ کتاباں (وساندر، کھارے چڑھدی سک) تے ہک افسانیں دی کتاب (لئ ہار) عنایت فرمائ. شکرگزار ہاں. یقینا" انہیں تراۓ درسگاہیں توں میکوں بہوں کجھ سکھنڑ کوں ملۓ. سچ تاں اےہےجو میکوں کھارے چڑھدی سک دا مطلب نہی آندا ول میں گول پھول کیتی تاں پتہ لگا جو "کھارے" ساڈی ماء بولی دے انہیں اکھریں اچو ہے جیہڑے جدت دے ناں تے اردو دے چیکاٹ اچ گونگے تھیندے ویندن جیندا مطلب ہے مردے کوں دھواونڑ آلی چارپائ یعنی شاعر سک دیاں چھیکڑی وفائیں پوریاں کرنڑ چاہندے یعنی محبوب دے ملنڑ دی چاہ رکھدے اور کہیں وی محب لو بہشت دی بشارت توں ودھ ہے محبوب دی صحبت ایں لحاظ نال اتنے سوہنڑیں ناں تےمرشد کوں سوا لکھ داد. (میڈی کچی پکی تحقیق غلط ہووےتاں دوست رہنمائ کر سگدن). گاہل کروں کلام دی تاں میں کوئ ایڈا وڈا شعر شناس یا قد آور ادیب تاں ہاں نئ جو مرشد جاوید آصف دے شعریں تے تبصرہ کراں اے ہک خوشی ہے جیہڑی شعر پڑھ تے میکوں ملی ہےمیں سوچۓ سنگت نال سانجھ کراں. حضرت جون دی غزل وچ مکالماتی شعر ملدن یا ول سرائیکی ڈوہڑے وچ اصغر گرمانی مکالماتی ڈوہڑے لکھئن کجھ دوست صنم پتھریں دا وی حوالہ ڈیندن اے بحرحال متنازعہ ہن پر غزل میں کھارے چڑھدی سک اچ پڑھی ہےت سہل_ممتنع وچ ڈاڈھی سوہنڑیں ونڑت، پختگی تے کہنگی شاعر دی ادبی مشق دا ثبوت ہے. شعر اے جو،
میں آکھۓ کے تونڑیں تیڈا رستہ ڈیکھاں؟ آکھئس ڈیکھو زندگی ساری لگ سگدی ہے
ادب دے غیر جانبدار قاری ایں گال تے متفق ہن (شاعر ہوون یا نہ ہوون) کہ تمام تاریخی مذہبی واقعات کوں قلم دا تڑکا لا تے کجھ توں کجھ کر ڈتا گۓ، سچ کوں کوڑ دا چونا لاونڑ دی کوشش وی شاعر دے ذمے ہے پر ایں دور اچ چند شعراء ہن اور قابل داد ہن جو سچ دے راہ تے ہن، شعر ڈیکھو،
اونویں تاں لکھۓ ڈھیر کنہائیں کرب و بلا کوں کئ کرب دے احساس دی تہ تانڑیں نئ پہنچا
پیار کوں کاروبار نہ سمجھنڑ آلا، سک کوں ساوا رکھنڑ آلا تے محبوب دے ملنڑ کوں مونجھ دا مداوا سمجھنڑ آلا اے شاعر وی سرائیکی وسیب تے تھیونڑ آلےازلی وانج کوں خوبصورتی نال شعر بنڑا ت تاریخ دےحوالے کیتی ویندے، کجھ شعر،
اماں! ہر کوئ گھر ول آندے، میڈا لعل عید اتے وی گھر نئ آندا، کیوں نئ آندا
بالیں کیتے ونڑجوں نہ چا؟ امب کتنے دا تھیندا ہوسی
ول وی شۓ دے کیتے بال روندا کھڑے جیب پیوء دی بھانویں اوں پھلوری وی ہے
جدت طرازی دے ناں ت زبان درازی دا رواج اجکل دے نوجوان شعراء وچ ایڈز بنڑ کے پھیلدا پۓ، ایندی نفی کریندا ہوا ہک کامیاب ت باکمال معاشرتی شعر،
عورت ذات کوں کتنا عزت عظمت ڈیندے ہوسن جتھاں لوگ خدا دے گھر کوں مئ مسیت سڈیندن
کجھ چونڑویں شعر ت اجازت چاہساں البتہ جلد ہی محترم جاوید آصف سئیں دے افسانوی ادب دی سانجھ کریساں
میں محبت رہائ ہئ وسبے وچ ویلی چھدہری ھے پر او جا پئ ہے
ابےسئیں دا سارا ترکہ تیکوں بخشا ہووے ادا میں تاں اتھو اپنڑیاں گڈیاں چانونڑ آئ ہم
کیندی دستک دی کؤ ہے دل میڈے تے سویلے دی کھڑی دھک دھک لگی ھے
آکھئم کئ تنقۂد آصف دی شاعری اتے آکھئس کئ شۓ غیر معیاری لگ سگدی ہے؟؟؟
(منصور شانی) [١]