حافظ بشیر احمد قریشی العراقی
حضرت حافظ بشیر احمد قریشی العراقی دے فنِ خطاطی دے چند فن پارے ساکوں ݙسے تَاں اُنہاں دی شان وݙی نرالی ݙٹھی۔ اُنہاں دے فن پارے خالصتاً تخلیقی انداز دے ہِن جنہاں اِچ اُنہاں دے اَبا سئیں خواجہ محمد حسین بخش قریشی العراقی دی روحانیت دی جھلک اَتے طاقت نظر آندی ہِے۔ خواجہ حسین بخش ایں ملتان دی دھرتی دے معروف ولی بزرگ گزرِن اُنہاں دے ݙاݙا سئیں حضرت حافظ محمد موسیٰ پاک قریشی العراقی دی خانگاہ تے انساناں دے نال نال جنات وی درسِ قرآن و حدیث پڑھدے ہَن۔ انہاں اِچوں کئی کوہ قاف توں تے کئی ہندوستان دے دُور دراز علاقیاں اِچوں آندے ہَن۔ ٻہوں سارے مقامی لوک وی پڑھدے ہَن۔ ہِک بزرگ حسن شاہ وی (درس اِچ پڑھدے ہَن) ڄیڑھے ہک ݙینہہ کہیں کم دی وجہ نال دیر تھیوݨ دی وجہ توں گھروں روٹی کھا کے نہ آسڳے درس اِچ بیٹھے ہَن ڄو اتنے تئیں حافظ بشیر احمد نے آن تے آکھیا! شاہ جی آئو تُہاکوں روٹی کھوائوں۔ گھر گھن ڳئے اندروں کھاݨا چا آئے تے اکھیونے اے غوث پاک دا لنگر پکیا ہِے تہاݙے کیتے ہے، تُساں کھائو۔ کھاݨے دے تھاں اِچ ݙہ روپے وی رکھے ہَن۔ حافظ بشیر احمد صاحب نے آکھیا! شاہ جی سورۃ الم نشرح پڑھ کے دعا کرو ڄو بارش تھی ونڄے کیوں ڄو گرمی ٻہوں ہِے۔ شاہ صاحب نے دعا کیتے ہتھ چاتے اَتے آکھیا۔ ’’یا اللہ! میݙے مرشد پاک اَتے استاد خواجہ محمد حسین بخش دا واسطہ ہئی بارش عطا فرما‘‘۔ ہالی دعا نہ مُکی ہئی ڄو بارش تھی ڳئی ݙوڄھے ݙینہہ اِیہے شاہ صاحب حضرت خواجہ محمد حسین بخش دی خدمت اِچ زیارت کیتے حاضر تھئے ، قدم بوسی دے بعد آکھݨ لڳے ’’سئیں لجپال! تہاݙے تریڄھے صاحبزادے حافظ بشیر احمد وݙے سخی، صابر، خوبصورت اَتے خوب سیرت ہِن۔ عجز و انکساری دا وی مُرقع ہن۔ ماشاء اللہ سِر تے طُردہ دار پٹکا تاج وانڳوں چھلکدا ہِے۔ قد ماشاء اللہ اینیوں ہِے ڄینویں سرو قدِ لالہ رخسارے دا مصداق ہِن میکوں انہاں کوں مل تے ٻہوں خوشی تھئی ہِے۔ اَجݨ اے ڳالھ تھیندی پئی ہئی ڄو اتنے اِچ خود حافظ بشیر احمد صاحب آڳئے ہتھ اِچ پیسیاں دے بھانڄ نال بھری ہوئی تھیلی ہئی ڄیڑھی اُنہاں نے آپݨے اَبا سئیں حضرت خواجہ محمد حسین بخش دی خدمت اِچ پیش کریندے ہوئے وݙی نیاز مندی اَتے عقیدت نال اُنہاں دے قدماں اِچ رکھ ݙتی اَتے دوزانو تھی تے ٻیٹھے ہوئے آپݨا سِر اَبا جی دے قدماں اِچ رکھ تے کافی دیر مؤدب بیٹھے ریہے۔ اَخیر حضرت ابا سئیں نے اُنہاں دی کنݙھ ٹھپی شفقت اَتے برکت آلا ہتھ پھیر تے دُعا کیتی ڄو اللہ تعالیٰ تیݙے یکے کم اَسان کرے۔ توں درس اِچ پڑھݨ آلے طالبان دے کھاوݨ پیوݨ دا بندوبست کریندیں شالا تیݙے رزق اِچ کݙاھیں گھاٹا نہ آوے۔
آپ دی پیدائش دسمبر 1898ء اچ تھئی ہئی اَتے وفات 5رمضان المبارک 1384ہجری مطابق 9جنوری 1965ء ݙینہہ چھݨ چھݨ دا ہئی تھی ڳئی۔ آپ دی عمر شریف 67 سال ہئی اللہ تعالیٰ دی رحمت اَتے برکت اُنہاں دی مرقد تے ہووے۔
حضرت حافظ بشیر احمد دا مزار مبارک وی آپݨے اَبا جی دے مزار دے نیڑے اپݨے جد امجد حضرت محمد موسیٰ پاک قریشی العراقی دی خانقاہ دے اندر ہِے۔ آپ دے کلھے کلھے صاحبزادے سئیں حبیب احمد قریشی ہَن ڄیڑھے کالج اِچ پروفیسر ہَن ٻہوں گھٹ الیندے ہِن ہر ویلے وِرد وظائف اِچ مصروف راہندے ہَن، دُنیاں توں پردہ کر ڳین۔ اَڳاں سئیں پروفیسر حبیب احمد قریشی دے ݙو پُتر ہِن سئیں بشیر حسین قریشی اَتے سئیں مسعود احمد قریشی اللہ حیاتی کرے تے بزرڳاں دے نقشِ قدم تے قائم دائم رکھے۔ ماشاء اللہ وَݙے اخلاق اَتے اخلاص آلے ہِن۔ آپݨے بزرگاں دے تبرکات کُوں آپݨی جان توں وی زیادہ پیارا رکھیا ہوئے نِیں۔[١]
ٻِیا ݙیکھو
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]حوالہ جات
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]- ↑ از: "ابن کلیم" "ملتان دے لوک فنون وِچ روائتی خطاطی دا ارتقاء" (١٩٧٠ء تُوں پہلاں)، باہتمام: دبستان فروغ خطاطی (رجسٹرڈ)۔ (غیر مطبوعہ سرائیکی مقالہ)۔