تصویری دَور تُوں لفظ تئیں پن٘دھ

سبھے تعریفاں اُوں خالقِ اکبر، مالکِ حقیقی اَتے کاتبِ لوح و قلم کِیتے ہِن۔ ڄیں لفظِ کُن آکھ کے ساری کائنات کُوں بݨایا۔ وَت اُوں محبوبِ خدا جنابِ احمد مجتبیٰ حضرت محمد مصطفیٰ صلی اللہ علیہ وآلہٖ وسلم دی تعریف ڄیندے نقطۂ وجود تُوں دائرۂ ہستی تحریر اِچ آیا۔ ڄیںتوں ظاہر تھِیا جو اُوں خطاطِ مطلق نے اوّل ݙینہہ تُوں لوح تے قلم وَرتے وَت او کاتبِ تقدیر اَکھوایا۔ روایت ہِے ڄو حضرت آدم خلیفۃ اللہ دی توباں دے قبول تھیوݨ دا ویلا آیا تاں اِنہاں کلمۂ طیبہ۔ ’’لَاْ اٖلٰہَ اِلَّا اللّٰہُ مُحَمَّدُ رِّسُولُ اللّٰہ‘‘ لکھیا ہویا ݙٹھا اَتے اِے سوچ کے ڄو ہِک اِینجھی ہستی ڄیندا ناں اللہ تعالیٰ دے ناں دے نال لِکھیا ہِے وݙے درجے آلی ہِے۔ ہِیں ناں دا وسیلہ ݙے تے حضرت آدم علیہ السلام نے دُعاء کیتی تاں ربِّ غفور الرحیم نے آدم علیہ السلام دی توباں زاری قبول کر گھدی۔ ثابت تھِیا ڄو کاتبِ تقدیر دے قلم ازل توں اِی تحریر دے جوہر ݙکھا ݙتے۔ سبھ توں پہلے قلم دی تخلیق کیتی اَتے اُکتب دا حکم ݙے کے خطِ اول تے قدرت دی مہرلا ݙتی۔ ابوالبشر حضرت آدم علیہ السلام نے علم اسماء حاصل کر کے ڄڈاں تخلیقاتِ قدرت تے نظر کیتی تاں جنت دے ہر درخت دی شاخ اَتے پتیاں تے خوشخطی نال کلماتِ طیبات لکھے ݙٹھے۔ اے اُو ویلا ہا ڄڈاں انسانیت کوں نفاست، لطافت، خوش خطی و خوش ذوقی دے طور طریقیاں توں سبق ݙتا ویندا پیا ہا۔

انسان اَتے حیوان ݙوہیں ڄمدیں اِی زبان رکھدن اَتے بولیندن۔ شروع اِچ انساناں تے حیواناں دِیاں اَوازاں بے ر بط ہوندن، پر وقت اَتے زمانے دی رفتار دے نال نال اِیہے اوازاں کناں دے رستے دل اَتے دماغ اِچ رَچ ویندن اَتے مختلف اشاریاں اِچ ݙھل ویندن۔ ضرورت ایجاد دی اَمّاں اَتے عقل کہیں وی کم کوں اَگاں ودھاوݨ دے کم آندی ہِے۔ وَنوونک دِیاں آوازاں دی اے ݙات ہِے جو اِشاریاں کِنایاں دے بعد ہولے ہولے حرف، ول انہاں حرفاں توں معنیاں آلے تے مہمل لفظ سامݨے آنوݨ لگے۔ ابتداء اِچ حرف کلھے کلھے یعنی مفرد ہَن جݙاں اِنہاں دی گنتری زیادہ تھی گئی تاں وَت مرکب یعنی جُڑے ہوئے الفاظ دی واری آئی اِنہاں دی شروعات وی اِنہاں آوازاں دا وسیلہ ہِے۔ تحقیق کرݨ آلے اَتے ماہرینِ السنہ دی رائے ہِے ڄو دنیا دی ہر زبان اِچ ہِک تہائی گنتری اِنہاں حرفاں دی ہِے ڄیڑھے اصوات دی بنیاد تے سامݨے آئے ہِن۔ اَتے کُجھ لفظ اینجھے ہِن ڄیڑھے شکلاں، حرکتاں، اتے ظاہر داری دی بنیاد تے صَرف اَتے نَحو دے قاعدیاں ضابطیاں دے مطابق بݨ گئے ہِن۔ ڄتھاں تئیں انسانی اَواز دا تعلق ہِے اُوندا مرکز زبان اَتے مُنہ نال ہِے۔ ڄیڑھے ڄو عضلات اعصاب اَتے صلاحیتاں دا مجموعہ ہِن۔ ساہ دے ذریعے مُنہ توں ہر طرحاں دِیاں اَوازاں نکلدن۔ ہِیں سانگھے بنیادی تے عالمگیر فرق دے سبب دُنیاں دے ہر فرد اَتے بشر دا لب و لہجہ اَتے اَوازا دا اُتے تلے تھیوݨ الگ الگ ہے۔ اِیں تشریح دے بعد اے ثابت تھِیا ڄو ڄیڑھی ہوا دا ناں ساہ ہِے اوہا اِی حرفاں دا مرکز تے مخرج ہِے۔^[١]