فرحان شامی، پورھیت رمضان آرائیں

یار رویسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

دور کریسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

اوکھا بندہ اے۔۔کیا تھی پیا ول۔

جھیڑا لیسی۔کوئی ڈر کائینی۔

نہ ونج گالہا۔۔اے پیا وینداں۔

دھکڑے ڈیسی۔۔کوئی ڈر کائینی

گال نہ کریں۔۔کیوں کیا تھیسی۔

نہ الویسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

پاگل تھی گئیں۔۔جینویں سمجھیں۔

پتھر مریسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

رسیا بیٹھے۔۔میں منویساں۔

وت رس ویسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

کینویں منیسیں۔۔میڈا کم اے۔

کائینا منیسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

پگ ہتھ کیوں اے۔۔پیریں رکھساں۔

اچھل بھکیسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

کوئی فائدہ نئیں۔۔تیکوں کیا ول۔

لوک کھلیسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

غیر دا تھی گئے۔۔میڈے ہوندییں۔

تیکوں سڑیسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

شامی بس کر۔۔میڈی مرضی۔

جی چھڑویسی۔۔کوئی ڈر کائینی۔

(محمد فرحان شامی)

[: جیندیاں کرناں میڈے ھاں تے کاتیاں لگن

اینجهے سجھ کوں چودھارو چواتیاں لگن

آدھیاں ھن ڈیکھیں سانول نکھڑ ویسیا

ھنڑ تاں سینگیاں میکوں کال واتیاں لگن

سارے سر تیڈی آواز دے منتظر

ساریاں پائلیں تیڈے پیر پاتیاں لگن

اوں تاں آکھیا ها شہ رگ توں نیڑے ھاں میں

اوکوں گولنڑ تے ساڈیاں حیاتیاں لگن

شالا تیکوں وی میڈے جگارے ملن

شالا تیڈیاں وی چهت نال چهاتیاں لگن

آسمان اونویں ڈورا تے گنگا وی ھ

کائناتیں وی چچریاں تے باتیاں لگن

       اقبال سوکڑی سئیں

[: ایتلی سٙستا کر گئی غریبی ایکوں ہُنڑ تاں مزدور وِکدن بازاریں دے وِچ

ہر شہر دے وٙڈے چوک بازار وِچ 10 وجے تک کھڑے ہن قطاریں دے وچ

ایندی پُوری کڈاہیں کوئی خواہش نہیں تھئی روز ڈِیوے بٙلیندے مزاریں دے وچ

رزق وٙنڈنڑ دے اٙپنڑے فرشتے وٹا نہیں تے مردن بشر انتظاریں دے وچ

قربان کلاچی [: ا ے خدا تئیں میکوں ہے غریبی ڈتی، تیڈی مخلوق رستے تے لوڑہے ڈتے،

میکوں آج ہوش آئے میں ہے غلطی کیتی،
یار جیکوں سڈیم اوں وچھوڑے ڈتے،

بھال رکھدا نہیں کوئ انجام تے،

گلے ہر کوئ کریندا ھے بدنام دے،
میں طلب کیتی امداد یاریں کولوں، 

یار منہ پھیر گئے ڈکھ دوڑے ڈتے، اپنی قسمت دے دانے کوں کھا نہ سگیم،

چار ککھ آلھڑیں دے ہنڈا نہ سگیم،
برق باراں ملی ڈات افلاک توں،
بھوئیں بھنوالی ڈتی ڈکھ مروڑے ڈتے،
 کلھی جاہ تے جو کہیں ویلے کھل آندی ہے،
ہنج دروکڑی مار کے مل آندی ہے،
یا پرانی بیماریاں گھر کر گئیں، 

یا طبیبیں دوا میکوں تھوڑے ڈتے...

کوئی نہ ہوسی نال اساڈے کیا ہوسی

ساہ دے نال تاں کہیں دا سانگا رہیا ہوسی

کیندے کیتے جیونڑ جیندے پئے ہوسوں کہیں دے نال تاں جیونڑ جیندا پیا ہوسی

رب سائیں دے نال اساڈا جھیڑا کیا جھیڑا تاں وت جھیڑے نال تھیا ہوسی

جیہرا بت کوں بت نال سجدے ڈیندا ہا او کئی بت پرست یا وت کئی بیا ہوسی

کیہری جاہ ہے کیندی کون کتھاں وسدے ساڈی تاں لکھ سال وی ایہیا جاہ ہوسی: ساہ دی تندڑی خفا تاں کائینی تھئی۔ اکھڑ گئی اے ہوا تاں کائینی تھئی۔

عشق اوکھا سفر ہا منڈھ لا دا۔ دھاڑ نکلی صدا تاں کائینی تھئی۔

تنڑدا پتھر مزاج ڈو کیوں ہئیں۔ مجنوں والی سزا تاں کائینی تھئی۔

سسی دی تانگھ کیوں پنل چھوڑے۔ مرگئی ہے فنا تاں کائینی تھئی۔

ہیر کوں رانجھا کیوں ودا رووے۔ بڈ گئی ہے جدا تاں کائینی تھئی۔

عشق بچپن دے وچ تھیا ساکوں۔ غلطی ہک تھئی ولا تاں کائینی تھئی۔

عشق دا سجدہ بھانویں چرکیں تھئے۔ دیر تھئی اے قضا تاں کائینی تھئی۔

بے وفائی دا جرم کیوں لگسی۔ ابتداء انتہا تاں کائینی تھئی۔

شامی روح بت سمیت کیوں سڑسی۔ عشق تھئے کوئی خطا تاں کائینی تھئی۔

(محمد فرحان شامی)

میں تاں اپنڑاں پیار مکمل کوہنی کرنڑاں

میڈے کیتے وادھو رگ دا بندہ گولو

مونڈھےہن پئےمونڈھےتلےدھڑ وی کھڑے ایویں کرو تساں میڈا چہرہ گولو

میں وی تسا میڈا لشکر تسا کھڑے تھل دے ٹبے کھٹو وچوں دریا گولو

اللہ آلا آہدا بیٹھے اللہ ملسی اللہ گولو اپنڑے اندر اللہ گولو

میڈا بچڑا وی پردیسوں ولا کوہنی تساں میڈیاں اکھیں کیتے چولا گولو

۔...شمی دے ناں ...

اوہے ساریاں گالھیں جو ہنڑ یاد آندین تاں رج پیاری لگدی ہے ہر بد تمیزی

میڈا اونکوں آکھنڑ جو شمی نکمی اوندا ول _چڑھانونڑ عزیزی گزیزی

اساں صرف ہک رات رل کے ملیوسے نہ ول مل سگیوسے نہ او رات دھمی

اونویں اوندی کؤ ہے عزیزی گزیزی اونویں اپنڑیں اندر ہے شمی نکمی

زمانے گذر گۓ ہکے پل دی 'پل تیں گذر گئین کیا کیا زمانے وی 'بھل گۓ

پتہ نئیں کتھاں ہے او شمی نکمی عزیزی وی 'رل گۓ گزیزی وی 'رل گۓ

  ¤ درشن

اساں پردیس دے واسی پردیسی سڈیندے ہیں

وطن دی یاد لا سینے ودے گھٹ گھٹ کے جیندے ہیں اساں سکھ چھوڑ سب اپڑیں ودے اپڑیں کوں سکھ ڈیندوں بھانویں ڈکھ ہے بھانویں بکھ ہے ودے دردیں کوں پیندے ہیں مونجھیں توں مونجھے ماندے ہیں پاڑیا لاتھے ساڈا سینہ ہتھیں اپڑیں زخم کرتے ودے ہتھ نال سیندے ہیں اتھوں جھنڑکاں اتھوں جھنڑکاں جیندے نال الاوں جھنڑکاں کلہیں رو رو ہنجھوں اپڑیاں بیٹھے بس آپ پیندے ہیں جیندی خاطر کموندیں عمر انجم وی ڈھل گئ اے ہونائیں دے نظریں وچ کیا ہیں تے انجم کون تھیندے ہیں

چپ چور تھی عاشق پار گیوں جے ونجڑاں ھا میکوں آکھیں ھا

میں وصبے دی کھیں بی بی توں ڈیندی وار کڈھا میکوں آکھیں ھا

تیڈے راہ تیں دیداں گھول وتا رکھ چھوڑاں ھا میکوں آکھیں ھا

تیڈے پیریں ساہ دی جھانجھر پاء تیکوں ٹوارں ھا میکوں آکھیں ھا

بُڈھیپا

۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ٹُردے ٹردے میڈا کھٹڑا ویہڑے دی ہک چُنڈ ءچ کچی بُوہے مُتوں کوٹھی دے وچ پکے پکے دیرے لئی پئے سینگھے ڈسو انت اخیر ایویں ہوندی میڈے چن بچڑاں آنگوں تھاں اے نکھڑے ٹوکری کولوں ہک چنگیر تے ڈِنگی مُنگری چُبا گلاس تے بُٹی ٹُھوٹھی (پیالی) میڈے تُرٹے کھٹڑے ہیٹھوں مکھیاں دے بُھنڑکار کوں سُنڑدے راتیں ڈیہاں پئے راہندے ہن میڈے آنگوں چھہہ راہندے ہن میڈے اُدھڑے بُڈھڑے کپڑے پیٹی وچ نساہ تھیندے ہن تھیگڑیاں آلے رسے تہوں تاں سِر میڈے تھوں ٹنگے راہندے میڈے ہتھ اُساریاں کندھاں ساریاں کندھاں میڈی کھنگھ کھنگھار نہ سہون میڈی ٹیک دا بار نہ سہون پیراں دے کھسکار کوں سُنڑ کے سوٹی دے کھڑکار کوں سُنڑ کے میڈے اپنڑیں گھر دا بوہا پتہ نئیں کیوں بند تھی ویندئے شاید ہوا دا جھولا ہوندئے یا کہیں بال دا رولا ہوندئے

         (زائر  بلوچ)

[ 🌱🌿🍁🍀🌹 ہک سمندر ہے تار خابیں دا کئیں _ڈٹھے آر پار خابیں دا

پئ نکلدی ہے چندر دی ڈولی سج گیا ہے بزار خابیں دا

چاندنڑی ہے یا نور دی جھالر کیا کرے کوئ سنگار خابیں دا

اسم تے جسم دے اندھارے وچ ہک طلسم اے 'چدھار خابیں دا

انڑ چتی اکھ نہ شالا 'کھل پووے کون سہہ سگدے وار خابیں دا

سود کیا ہے زیان کیا شۓ ہے یار نہ کر وپار خابیں دا

[: نکےنکے جھیڑے ہن اونویں تاں نکھیڑےہن تیݙے سنگ سانولا ساݙے کیا دے جھیڑے ہن

سک دے بزار ءن مونجھ دے وپار ءن اساں گھاٹے نفعے سارے اللہ اتے چھیڑے ہن

    (اخلاق مزاری )

[: تیتھوں سب کجھ لٹایا ونج سنگدئے جسم روح توں وتایا ونج سنگدئے

پیر اوندے ڈٹھم خیال آیائے اوکوں ہاں ت ٹرایا ونج سنگدئے

ساڈا مسلہ او حل کرے نہ کرے اوکوں مسئلہ ڈسایا ونج سنگدئے

ہنڑ محبت تاں میتھوں نئیں تھیندی ہاں تماشہ بنڑائیا ونج سنگدئے

میں تیکوں دل تاں ناں ڈکھا سنگدا تیکوں شیشہ ڈکھایا ونج سنگدئے

ہجر تیڈے دی پہلی چس کونیں پر گزارا چلایا ونج سنگدئے

ہنج کوں پپلی اتے ناں چا سنگدا سر ت اسمان چایا ونج سنگدئے

آپ ونجا یا ناں ونجاں اوندو ہا اوندو میڈا سایا ونج سنگدئے

اکھ دے وچ معرفت اگر ہووے زخم روح دا ڈکھایا ونج سنگدئے

پھل دے مونڈھے توں قطرہ شبنم دا ہنج دی تڈ ت ڈھایایا ونج سنگدئے

اللہ سوہنڑا توں کربلا آیائیں کیا تیکوں انج سڈایا ونج سنگدئے

ہاں ڈکھایا ہوی مگر وت وی تیکوں ہاں نال لایا ونج سنگدئے

قرب دی شال نئیں تاں فرقت دا کالا بوچھنڑ ہنڈایا ونج سنگدئے

تیڈو کاظم میں آپ آ وینداں نئیں تاں تیکوں سڈایا ونج سنگدئے [1 ڈیکھ ونج چاندنی تیڈی وستی دیوچ کون آیا ودے کیا کریندا ودے تیڈی گلیاں دے ککھیں کوں چُم چُم کراہیں کئی پچھانواں پچھانویں گولیندا ودے

ہک پچھانواں ہا سِمدا ستارہ جیہاں تیڈی دیوار در دے پچھانویں تلے ہک پچھانواں ہا بکدھا انگارا جیہاں اپنی ہُس دے حشر دے پچھانویں تلے ہک پچھانواں ہا کنبدا کنارہ جیہاں اپنے اندر دے ڈر دے پچھانویں تلے ہک پچھانواں ہا اندھا اندھارا جیہاں اپنی ہر شئے دے شر دے پچھانویں تلے

ہر پچھانواں اِتھاں ہک پچھانواں تھیا بھُل کے وی کُھل ونجے کُئی گلانواں تاں نئیں کئی دفعہ خیال اَئے میں جو رُلدا وداں میں وی تیڈی گلی تاں پچھانواں تاں نئیں

کُئی عجب جادونگری ہے تیڈی گلی وقت وی جینویں گھِر گئے تیڈی یاد وچ شاخ پلکیں دی سِمدی تے ترمدی رہی تیڈے نیناں نِسر گئے تیڈی یاد وچ کئی ہزاریں قطاریں دی ہئی ہک لڑی کئی زمانے گزر گئے تیڈی یاد وچ صرف ہک رات وچ کئی دفعہ بعد وچ تیڈا در وی وسر گئے تیڈی یاد وچ

تیڈے لب یاد اَئے کئی طلب جاگ پئی پھُلیں وانگوں اساں ہَولے پھُل تھی گئے تیڈی چُپ یاد اَئی اساں وسمیے گئے اساں موئے گئے ساڈے قُل تھی گئے

کوئی عجب رات ہے جینویں شب رات ہے اپنے آسیں دے آسن مُہیندی ہوئی من دیوچ مونجھ میندیاں لُویندی ہوئی تن دیوچ تانگھ پیرے رنگیندی ہوئی سانجھ سیجھیں ستارے سجیندی ہوئی سک صفیلیں تیں ڈیوے بلیندی ہوئی اوبیں کھربیں تے ضربیں زمانیں کنوں تیڈی پازیب چھَن چھَن کریندی ہوئی

کئی دفعہ تیڈی مانوس مہکارتیں اینویں محسوس تھئے جینویں مل پئی ہونویں کئی دفعہ اپنے خوابیں تیں کھل آگئی کئی دفعہ جینویں توں نال کھل پئی ہونویں

کئی دفعہ اپنا احساس کاسہ لگے تیڈی خُشبو وی خیرات وانگے لگی ہوندان ہوند دی ایں پلک پینگھ تیں اپنی سک ساکوں سکرات وانگے لگی ساکوں وِسدی وی نئیں ساکوں ڈِسدی وی نئیں تیڈی ہک ہک ادا جھات وانگے لگی تیڈی گلیاں دیوچ آخری رات وی ساکوں معراج دی رات وانگے لگی

سک دے سانگے لگی تانگھ کانگے لگی ونگ وانگے لگی رات دھمدی رہی تیڈی چوکھٹ دے سجدیں توں ساڈی جبیں ولدی ڈھلدی تے بلدی وسَمدی رہی

کوئی عجب جھات ہے الوداعی جھات وی تیڈے وانگے ہئی وسدی گلی چاندنی پھُلیں وانگوں تیڈے سر توں پیریں تونڑیں چاندنی چاندنی سانولی چاندنی تیڈے لب دی مُساگی کلی چاندنی لب طلب چاندنی بے کلی چاندنی سک سہاگن دی چُنی ہئی چندریں چُنی گانگ چُنی دے سر توں ڈھلی چاندنی

ساڈے ساہیں کوں سغراند سانون لگی ول وچھوڑے دی واچھڑ وسانون لگی تیڈے تل دی لگی اپنے دل دی لگی ہک نویں سجھ دی دُھونی دُکھانون لگی

اپنے جگ نال جینویں سدا چاندنی تیڈے سانگے کسانگے وی وسدے رہن تیڈی چُنی تیڈا چندر وسدا رہے زلف دے ول ولانگے وی وسدے رہن تیڈے ویڑھے تیڈی سک سہانگ رہے تیڈی کندھیاں دے کانگے وی وسدے رہن تیڈی وستی دیاں دھمیاں سلامت رہن من مسیتیں دے بانگے وی وسدے رہن

چندر چوکھٹ تیں سُتّی جبیں الوداع میڈے خوابیں دی خُلدِ بریں الوداع کون پُچھے بھلا پل پچھانویں کنوں کون ہئی کیکوں اہدا کھڑیں الوداع

عزیز شاہد [: کجھ ڈینہہ پہلے اپنڑیاں غرضاں واسطےمیں جو۔ اپڑیں گھر دے باہر والے آخری ونڑ کوں کپنڑ سانگے۔ ہتھ اچ آر کہاڑا پکڑیے۔ مونجھ عجیب ان میکوں جکڑیے۔ دل اہدا ہا ہنڑ مر پوواں۔ یا وت روواں۔ لیکن دل تے پتھر رکھ کے۔ میں جو ونڑ کوں کپنڑ لگاں۔ اندری اندر اینویں لگیے۔ جینویں اپنڑیں پتر دی گچی کپدا ہوواں۔ جینویں اپنڑیں خواب کوں بھوئیں تے سٹدا ہوواں۔ ہک ہک آرا ہک کلہاڑا۔ اینویں لگا جینویں اپنڑیں پیریں تے خود ماری وینداں۔ اپنڑیں آپ کوں گاری وینداں۔ آخر جیلے ونڑ سٹ تے میں۔ کندھ دی چھاں تے باہونڑ لگاں۔ اپنڑاں من سستانونڑ لگاں۔ اینویں لگے جینویں کندھ دی۔ چھاں اے میکوں اہدی پئی اے۔ جینویں شالا۔ ونڑ تاں اپڑیں چھاں دے رلے بہوں کجھ ڈیندن۔ میں کیا ڈیساں۔ ونڑ تاں چھتری وانگ سہارا دھپ توں ہوندن۔ اے تاں اپنڑاں آپ جلا کے چھاں تے آنونڑیں لوکیں سانگے چھاں وی ڈیندن وا وی ڈیندن۔ لوریاں ڈے کے نندر سمیندن۔ میں کیا کرساں میڈی ہکڑی چھاں وی چھوٹی۔ میڈے اندر وا وی کائینی۔

ساہ وی کائینی۔

میں تاں لوری ڈیندی کائینی۔ میں تاں نندر سمیندی کائینی۔ میں تاں خود دھرتی دا جزء آں۔ جینویں دھرتی ساڑ سٹیندی۔ میں وی اونویں تپ ودھویندی۔ میڈی چھاں دا فائدہ کائینی۔ وے انسان آ کملا بھولا ونڑ تاں ماواں ورگے ہوندن۔ جتلا وی مجبوری ہووے ماں کوں مارنڑ ٹھیک نئی ہوندا۔ نا تے سنڑ گھن شامی سائیں آ۔

دھپ تے اپنڑاں آپ سڑیسو۔

آپ کوں قہر دے ہتھیں ڈیسو۔ آخر وقت ہک اینجھا اوسی۔ ونڑ تے چھانہیں یاد کریسو۔ ونڑ تے چھانہیں یاد کریسو۔

(محمد فرحان شامی)

جواب ڈتیا ہے بھانویں کئیں تے سوال کیتئے، کمال کیتئے

اساڈا جا جا تے یار ساڈے جو حال کیتئے ....کمال کیتئے

اساڈے وہم و گمان وچ وی نہ ہا جو اینویں جُدائی پوسی اے کم رقیباں وڈی مہارت دے نال کیتئے، کمال کیتئے

کوئی وی کئیندےپچھوں اتھاں نئیں اجاڑڈیندابھری جوانی کہیں دی خاطر اساں اے کم بہرحال کیتئے ،کمال کیتئے

کتھئیں پرائے فساد کیتے....... کتھائیں ذاتی مفاد کیتے کتھاں کتھاں ساکوں دوستاں استعمال کیتئے کمال کیتئے

نکھڑ گیاں وی تاں پہلےوانگوں بمار پُرسی تےآنونڑاں نئیں

ظہیر تئیں وی تاں گھر کوں آ ہسپتال کیتئے کمال کیتئے

محمدظہیراحمدمہاروی

جیوݨی

دریا رک گیا ہے دول رک گیا ہے چھیڑو ول آئے ہن دھویں اٹھدے پے ہن بانگ ملدی پئ ہے شام تھی گئ ہے

ڈِتو گاندا ویندا ہے بھولو نچدا ویندا ہے طوطے اڈدے ویندے ہن بال کِھلدے کھڑے ہن جیوݨ ہووݨ والی فِلم چلدی پئ ہے

مونجھ ودھ گئ ہے ڈر ودھ گئے ہن روح بھردی پئ ہے چݨگ بکھدی پئ ہے تیلی بلدی پئ ہے سگریٹ دکھدی پئ ھے

شام تھی گئ ہے فلم چلدی پئ ہے سگریٹ دکھدی پئ ہے

مخمور قلندری

میڈی واٹ ولیں ،میڈا حال پچھیں ، جیویں ڈکھ بھگتاۓ تیکوں حال ڈیساں___

تیڈے پار ونجنڑ دے بعد سجن جیویں خلقت تاۓ تیکوں حال ڈیساں

کیویں ھُس گیا ھے ھاں کئ واری کیوں ھوش اچ آۓ تیکوں حال ڈیساں

تیڈے بعد قیامت ھئ اشتر میکوں جئیں جھنڑکاۓ تیکوں حال ڈیساں...

اُو بھاگ بَھمبُھور دا لُٹ گِیا ھا۔

اُنکوں تَہاؤں مَکران لُکائے چا۔

مِیڈی بے جُرمی میڈا جُرم بَنڑی۔

اُوندا جُرم جَہان لُکائے چا۔

اُوندے ناں تے نہ کُئی حَرف آوئے۔

تَہاؤں ہر آرمان لُکائے چا۔

ساڈا"اُشتر"سَچ وی سَچ نئی تِھیا۔

اُوندا کُوڑ قُرآن لُکائے چا...!!!

1. سئیں_عبدالرشید_اشتر

جیکوں کھیڈ بنڑا کے تروڑ سٹی میڈے گالھے بال ھن آلھنڑیں وچ"

ہک منٹ دے وچ برباد کیتی میڈے گزریے سال ہن آلھنڑیں وچ"

تیڈے کیتے مٹھ ھئی ککھیں دی میڈے عیب اعمال ھن آلھنڑیں وچ"

تیڈے کیتے "اشتر"کاں ھن پئے میڈے قیمتی لال ھن آلھنڑیں وچ۔۔۔!!!

سائیں عبدالرشید اشتر

ہے سیت نصیب دی ونڈ ساری

او پھوت بدھے اساں چھج بدھڑن

اوندی عزت وقارچودھار ہووۓ اوندی شان ودھےاساں چھج بدھڑن

اوندے بخت اقبال دی حد کینی اساں درد لدھے اساں چھج بدھڑن

کل بعد مدت آئی نیندر "اشتر" اساں خاب لدھے اساں چھج بدھڑن...!!!

سائیں عبدالرشید اشتر