اساں من اپݨا پرچاوݨاں
لوکیں کوں جے توجہ نہ ݙیسو تاں ݙاڈھا چنگا تعلق وی آہستہ آہستہ پتلا پئے ویسی۔ کہیں نال جے تعلق رکھݨے تاں مسلسل اونکوں توجہ ݙیوݨی پوسی جے تعلق دی نوعیت وچ صورتِ حال دے مطابق تبدیلی آسڳسی تاں ہک سطح تے آ کے او بے منعی تھی ویسی۔ ساݙا کہیں دے نال دا اصل اپݨی ذات دے اَدھورے پن کوں پورا کرݨ کیتے ہوندے ایں واسطے جݙاں تساں اے محسوس کریسو جو تساں اے تعلق محض اوندی خاطر نبھیندے پئے وے پئے وے تاں یقین کرو جو اوں لحظے کنوں تعلق وی کمی اویسی بلکہ او محض مکینیکل بݨ کے رہ ویسی۔ ایں واسطے تعلق وچ کہیں قسم دے احسان دے جذبے دی کوئی حقیقت نہیں بلکہ اے خیال ظاہر کریندے جو شاید ہُݨ ایں تعلق دی تہاݙے نزدیک کوئی اہمیت نہیں۔ شعوری نوعیت دے تعلق وقت دے نال نال زیادہ Rationalize تھیندے ویندے رہندن اگر اِیں وقت نال کوئی مالیتی تبدیلی نہیں آندی تاں ایندا مطلب ہے جو تہاݙے اندر کہیں قسم دی بد نیتی آڳئی ہے بھانویں اوندی بظاہر تہاکوں سمجھ نہ آوے،عشق اپݨے تمام تر حالتیں وچ تہاݙی ذات دی تکمیل کریندے جے کر اینویں اوندا تاں ہک خاص Objective دے حصول لدے بعد ساݙے کیتے خود عشق اِی ہک احقانہ فعل دے بغیر کجھ نہ ہوندا۔ ہُݨ وی سارے لوک جیڑھے عشق کوں اپݨی ہک اپر وچ نال ݙہدن او اپݨے کہیں Complex دے ہتھوں مجبور ہوندے یاں اندروں اندروں توجہ دے طالب ہودن۔ دراصل انہیں دے اندر وی ہک محبوب موجود ہوندے تے کہیں دی شکل وچ او اپݨٰ پوجا پئے کریندے ہوندن جو او اوں سارے دے بارے سوچیندے ہئین پرجَیں وقت انہاں کوں اے احساس تھیندے تے اوندے وچ وقت فاصلہ ٻہوں ودھ چکا ہوندے تے سوائے پسپائی دے کوئی چارہ نہیں ہوندا۔ شاہ حسین کوں مادھو لال نال عشق تاں ہے،شاہ حسین دی ضرورت ہئی۔ من پر جاوݨ دےسارے طریقے بآخر من پرجاوݨ دی کوشش توں علاوہ کجھ نہیں ہوندے۔