گنگا بشیر تے کملی

گنگا بشیرا اتے کملی(اشو لال)

وستی تاں نہی کوئی جنت دا ٹکڑاھئی،چودھار ساولیں،امباں دے باغ،خجیاں دے کھوڑے،نیلے ساوے پانڑی،ڈھنڈیں ڈھورے۔اے او وستی ھئی جتھاں ھر شئے دا ہک ناں ہا۔ھک ھک امب اتے ھک ھک کھوڑے دا ناں ھا۔توتا امب،ٹاہلی امب،ساوا امب،بدامی امب،رچھ خجی،چوسکے،پرے،تپاسڑیں۔رچھ خجی دا پوترا گل اچ بدھنڑ نال ست ڈینہاں پچھوں کن پیڑے،سورک اتے بیر گیکڑا جیہاں بیمارئیاں ٹھیک تھی ویندئیاں ھن۔ھر ونڑ دی ھک عزت ھئی۔وستی ڈیکھنڑ اچ ایویں لگدا ھا جیویں اٹھ دے پلاھنڑ تے بیٹھی ہووے۔ھک پاسوں چڑھدے ھوئے گھر ڈوجھے پاسوں لہندئیاں ھوئیاں سالھیں ھک ڈوجھے دو مونہہ کیتی کھڑییاں ھن۔اے او وستی ھئی جتھاں کتا وی کہیں ھک گھر دا نہی بلکہ پوری وستی دا کتا ھوندا ھا۔اتے پوری وستی دا بھورا بھورا کھا کے پوری وستی دی رکھوالی کریندا ھا۔پوری وستی کوں بغیر کہیں استاد دے پتہ ھا جو سالھ کیویں جوڑڑیں اے۔ایندا مونہہ کنتے رکھڑئے۔ڈوں ترئے سئو ایکڑاں دی ایں وستی اچ سئو ایکڑ صرف مئولی احمد بخش دے ھئین۔مئولی صاحب دا چھوٹا بھرا حسنڑ(حسن) میاں لیہ ھائی سکول وچ انگلش دا ٹیچر ھا۔پر ڈوھائیں دی آپت اچ بلکل نہی بنڑدی۔

مئولی صاحب شریعت اچوں الیندا ھا تاں حسنڑ(حسن) میاں وستی وچوں،تہوں وستی دے سارے لوک حسن میاں دا وڈا احترام کریندے ھن۔مئولی صاحب تازہ تازہ درس نظامی پڑھ کے تونسے وچوں وستی واپس ولئیے ھن۔اتے وستی اچ انقلاب آ گیا ھا۔وستی دے لہندے پاسوں کالو ملک دا گھر ھا۔ڈو پلے، ڈو سالھیں، ڈو کنال دا ویہڑا، پنج ست بندریاں، ھک ادھ واڑا،ڈو ترئے گائیں بھیڈاں بکریاں کالو ملک دا وڈا پتر الہی سنبھلیندا ھا۔چھوٹا پتر اوندا گنگا بشیرا گوڑے گوڑے گوڑے کیتی رھندا ھا۔ماء فاطمہ اوندی اوکوں بشیر خان سڈیندی ھئی۔پر وستی اوندا ناں گنگا بشیرا پکا ڈتا۔الا سگدا ھا پر الیندا نہی،پتہ نئیں اوکوں وچوں کتھائیں اے الہام تھی گیا ھا جو زبان بندے دی سبھ توں خطرناک ایجاد ھے جیڑھی مشین وانگوں فیدہ گھٹ تے نقصان ڈھیر کریندی ھے۔ڈو ترئے لفظاں اتے پنج ست اشاریاں نال پوری حیاتی سودھی گزر سگدی ھے۔ماء دے جیندے جی گنگا بادشاہ ھا۔ماء اوندی کملی کوں وی اونویں چوپڑ کے روٹی کھویندی جیویں اپڑے بشیر خان کوں۔او وی ھک ترٹی منجی تے سیالے دی رات گنگے نال کالو ملک دی سالھ اچ گزریندی ھئی۔پتہ نی کملی کوں گنگا کتھوں نپ گھن آیا ھئی۔شئیت سونراں دے کھوہ توں۔گھر دے تمام پھاٹ پھٹوکڑے،رنگ برنگیاں لیر لویراں گنگے کملی کوں بدھ ڈتیاں۔پچھ نال کجھ بدھا ودے۔کناں نال پھندڑے ھن پئے۔کملی ھنڑ کتھائیں ونجنڑ جوگی نہی ریہہ گئی۔

وستی دے کتے اوکوں ڈیکھ تے پرے توں بھونکنڑ لگ پوندے ھن۔وستی دے لوک اوکوں ڈیکھ تے کھلنڑ پئے ویندے ھن،جیویں او کوئی بہروپیا ھووے۔ کملی ھنڑ کتی نہی رہ گئی بلکہ گنگے بشیرے دا سرکس بنڑ گئی ھئی۔اوندے گل اچ گنگے اپڑیں بھیڈ دی پلٹونڑی وی بدھ ڈتی۔گنگے کوں جو بھاندا ھا او کملی نال بدھ ڈیندا ھا۔ شاید کملی وی اپڑیں کوئی خالی جاہ پر کرنڑ چاھندی ھئی جو اوں گنگے بشیرے اگوں سر سٹ ڈتا۔کملی ایویں لگدی ھئی جیویں کہیں جنم وچ بھیڈ رہی ھووے۔نا کاوڑ نا کت، نا غر کار نا بھونک بازی۔بلکل بھیڈ دی بھیڈ ھئی۔اوندا ناں کملی وی وستی دے تمام لوکیں مل کراھیں از خود رکھیا ھا۔ھر کوئی اوکوں کملی آھدا ھا۔جتھوں کاوڑ مکدی ھئی اتھاوں کملی شروع تھیندی ھئی۔اونویں تاں آھدن بال اتے کتے دا دماغ ھکو جہیں ھوندن۔پر کملی کوں وچوں وچوں کتھائیں پتہ ھا جو اوندا دماغ گنگے دے دماغ توں ڈھیر ایڈوانس تے چاک و چوبند اے۔تہوں او گنگے دا خیال اوندی ماء وانگوں رکھدی ھئی۔.... کالو ملک پنج بھیڈاں اتے ھک گاں دے عوض آمدو پاولی دی بھینڑ سبھڑو نال گنگے دی ماء فاطمہ دے مرںڑ توں باد شادی کر گھدی۔ سبھڑو گھر وڑی تاں اوندا پہلا ٹاکرا گنگے اتے کملی نال تھیا جیڑھے ھک بئے نال گلتھا مار کے کھٹ تے ستے پئے ھن۔ماء دے مرںڑ پچھوں گنگا ھنڑ اکثرھا کملی نال ستا پیا رھندا ھا۔ اے شودا کملا ھے۔الا سگدےپر الیندا نئیں،کالو ملک ذال کوں ڈسیا۔ الہی ھنڑ تریہہ سال دا ھا۔ اوں مترائی ماء کوں بدمعاش اکھیں اچوں ڈٹھا اتے دل اچ سوچئیس نہ ایں بھینڑ پاڑ دی ہفیم مکڑیں اے نہ ساڈی شادی تھیونڑی اے۔کے تئیں کھوتیاں تے گزارا کریسوں، الہی دے ذمے پورے اجڑ دی کھل بدھ اتے وہی وہیبا ھا۔ اتے کالو ملک دے صرف اے شوق ھن۔ ہفیم کھاونڑ، ذال نال جفتی کھاونڑ۔

آتے خجیاں ھلاونڑ، او بلا دا چاڑا ھا۔ڈنگی توں ڈنگی خجی تے کمند نال بھج کے چڑ ویندا ھا۔ بال ھیٹھوں جھولیاں آڈ کھڑدے آتے دعا کریندے جو کالو ملک شالا روز خجیاں ھلیندا راھوے۔کالو ملک دے گھر نال لموں ھک خجیاں دا کھوڑا ھا جیندیاں جھتاں اچ کملی وی تھانولا مار کے ھنالے دے ڈیہیں گزریندی ھئی۔ایں چھت اچ مشکی نانگ دا ھک جوڑا آتے پنج ست وٹھونہیں وی کملی دے نال امن امان نال راھندے ھن۔ گنگے دی مترائی گنگے نال وڈا کریر کریندی ھئی۔ نہ مویا دھاندے، نہ نہوں نہ پاکی نہ وال۔ بس سارا ڈیہنہ گوڑے، گوڑے گوڑے گوڑے گوڑے اھدا رھندے۔ آتے اے سنڑ کے کملی وڈی بلاں اپڑیں جبھ لڑکیندی گنگے بشیرے کوں چٹنڑ لگ پوندی جیویں اوندا مونہہ پئی دھوندی ھووے۔ سبھڑو پہلے تاں کملی دی کھٹ سالھ اچوں کڈھ سٹی آتے اوندی روٹی وی بند کر ڈتس جو متاں ایں طراں او کہیں بئے دا بوھا ونج ملے۔ پر کتھاں، گنگے اپنڑیں حصے دی دو روٹیاں اچو ھک روٹی کملی کوں پاونڑ شروع کر ڈتی۔ آتے اپنڑیں سالھ کوں چھوڑ کے کملی دی گھرل اچ راھونڑ لگ پیا۔ کالو ملک لکھ سمجھایا پر کتھاں۔ ھنڑ گنگے ڈیہنہ رات کملی نال جھت اچ راھنڑ شروع کر ڈتا۔ تاریخ اچ اینویں کڈاھیں نئیں تھیا کوئی بندہ آلا سگدا ھووے تے اپنڑیں زبان ترک ڈیوے۔ گنگے کملی اگوں اپنڑیں زبان ترک ڈتی آتے کملی وی گوڑے گوڑے گوڑے گوڑے وچوں گنگے کوں پورا پڑھ گھدھا۔ زبان دے فساد توں دور او اینجھیں ڈو جی ھن جنہاں کوں ھک ڈوجھے دا الہام تھی گیا ھا۔ او ڈونہیں ھک تھی گئے ھن۔ بھینڑ چود، ما یہاوا، کتے دا پتر، جہیں زبان اگوں وستی ھک ڈوجھے دا سر روز پاڑی رکھدی۔ کہیں زبان مقدس تھی کھڑدی، کہیں ویلھے ھک ڈوجھے نال جھیڑے اچ بدل ویندی۔ جڈاں دے مئولی صاحب درس نظامی پڑھ کے وستی ولئیے ھن وستی دی زبان تے ھک ننواں اثر پوونڑ شروع تھی چکیا ھا۔ پر گوڑے گوڑے گوڑے گوڑے دا مطلب صرف کملی سمجھیندی ھئی۔ پوری وستی لکھ سوچیندی جو گنگے دے انہاں لفظاں دا کیا مطلب ھے۔ انوں گنگا اینویں الیندا آتے انوں کملی اوندے پیریں ٹھک آن لگدی۔ جیویں اھدی ھووے: حکم میڈے آقا جن حاضر اے

کوئی اھدا پتہ نئیں گنگا بشیرا گڑ منگدے۔پتہ نئیں حیدر ملنگ دے گوڑے ککڑ دا مطلب گھندے، خبرے شبیرو گرمانڑی دے گھوڑے انوں لنگھدن ۔۔۔۔۔۔ انہاں کوں کجھ اھدے۔ پر کوئی وی نہ جانڑ سگیا جو گوڑے گوڑے توں کیا مراد ھے۔ کہیں تے وی ایں گال دا بھیت نا کھلیا جو گنگے آتے کملی وچ کیڑھا علاقہ، کیڑھی زبان آتے کیڑی نسل سانجھی اے۔ جڈنڑ دی مئولی صاحب اپنڑیں پنجوی سال دی تربیت، جیڑی انہاں درس نظامی تونسے وچ حاصل کیتی ھئی، عربی فاضل تھی کے وستی ولئیے ھن انہاں آندی سیت بھانپ گھدا جو وستی تقریباً گمراہی دا شکار تھی چکی اے۔ فقیرو میاں جیڑھے وستی دے وڈے حکیم ھن آتے مئولی صاحب دے سوتر ھن اپنڑیں اولاد سمیت امباں ھیٹھوں سارا ڈیہنہ تاش کھیڈدن یا وت رچھ کتے دی بھیڑ کیتی رکھدن۔ کھوہ دے نال وستی دے لموں کچی مسیت دے اگوں بھت دی دیگ پئی چڑھدی اے، دول کھڑا وجدے۔ کوئی ھتھ کھول کے نماز کھڑا پڑھدے، کوئی بدھ کے کھڑا پڑھدے۔ کڈاھیں تہور پئی تھیندی اے، کڈاھیں جھنڈ پئی لہندی اے۔ کھوہ دے نال اے کچی مسیت کہیں کوں نہی روکیندی ٹوکیندی۔ وستی دیاں تریمتیں اپنڑیں منت لہیندیاں، گبھروآں کوں گانے بدھیندیاں، ڈیوے بلیندیاں۔۔۔۔ اتے وستی دیاں رسماں ریتاں کچی مسیت نال جڑیاں راہندئیاں، اپنڑے کجل کیتے تریمتیں ڈیوے دی کلواھنڑ مسیت اچوں ونج لہیندیاں۔ مئولی صاحب اے ڈیکھ کے شدید کاوڑ اچ آگئے جو اے سبھ تاں خلاف اسلام پیا تھندے۔ سو انہاں وستی دے ابھوں پکی مسیت تے رنگیل مسیت اسارنڑ دا اعلان کر ڈتا۔ وستی دے چھوہر چھٹیکر روٹی آتے مکھنڑ تچھیندے، مستریاں نال مسیت جوڑنڑ لگ گئے۔ ڈیہاں ڈیہاں اچ رنگیل مسیت اسر کھڑی۔ ھنڑ مسئلہ ھئی مئولی صاحب دے ھوندئیں ایندے اچ وڑے کونڑ ؟ بلکہ وستی آلے کھل کھل اھدے ھن جو ایندے اچ تاں خود اللّٰہ سائیں وی نیں وڑ سگدا۔ مئولی صاحب پاکی، طہارت، بدت شدت دا خاص خیال رکھدے ھن۔ تہوں مئولی صاحب کلھے رنگیل مسیت اچ بانگاں کھڑے ڈیندے ھن۔

کالو ملک آتے اوندے چھوٹے بھرا حافظ ڈاڈے توں علاوہ وستی دے کہیں بشرکوں مسیت اچ وڑنڑ نصیب نہ تھیا۔ یا کڈاھیں کڈاھیں حسن میاں دے یار دوست استاد جیڑے کوٹ پتلون پیندے ھن، لیہ توں مہمان آنڑ تھیون ھاتاں رنگیل مسیت اچ نماز ونج پڑھدے ھن۔ مئولی صاحب حسن میاں دے سخت خلاف ھا۔ پوری وستی کوں آکھی رکھدا گا "پرویزی اے اوترا، بے دین اے۔ پر وستی ساری حسن میاں دی آمد تے نہال تھی ویندی ھئی۔ سوبتاں، جھمریں، دول دمامے، لطیفے کھل ھس۔۔۔۔ پوری وستی جشن ھوندا ھا۔ مئولی صاحب دی لکھ کوشش دے باوجود رنگیل مسیت دی ممبر شپ پنج ست توں اگاں نا ودھ سگی۔ ھک ڈینہیں اپنڑیں چونک تے مئولی صاحب کتیاں دے سخت خلاف تھیا بیٹھا ھا۔ آتے کالو ملک کوں وارننگ ڈتونے جو تیڈے گھر اچ گنگے تے کملی دا غیر اسلامی رہہن سہن میکوں بلکل پسند نئیں۔ جیڑے گھر اچ کتے ہوون اوندے اچ رحمت دے فرشتے داخل نئیں تھیندے۔ کیوں ڈردن ؟ کالو ملک وچوں مئولی کوں چونڈھی ماری۔ مریں اوترا۔۔۔۔ فرشتے ڈردے شردے نئیں ھوندے۔۔۔۔ بس میں جو اھدا بیٹھاں اوکوں دماغ اچ رکھ۔ مئولی صاحب کالو ملک کوں دڑکا ڈتا۔ تساں منحوساں کوں دین دی خبر آخر کیوں نی پوندی، نا حلال دا پتہ اے نہ حرام دا پتہ اے۔ آتے فوراً فتوا عالمگیری کھول گھدونے۔ مسئلہ حلال آتے حرام کوں بیان کرنڑ ھا۔۔۔ اتنی وڈی کتاب ڈیکھ کے وستی حیران تھئی بیٹھی ھئی۔ کجھ او وی ھن جنہاں چھوٹی وڈی کتاب کڈاھیں نہی ڈٹھی۔ سوچو کملے لوکو ۔۔۔ سوچو "جواب ڈیوو، جیکر بکری آتے کتے دا ملاپ تھی پووے تاں جیڑی شئے جمسی او حلال ھوسی کے حرام۔

ساری وستی ھک ڈوجھے دو مونہہ کرکے حیران تھئی۔ کجھ او وی ھن جیڑھے ایں حیرانی توں ٹپے ودے ھن، او کھل پئے۔ وت مئولی صاحب خود ٹھٹھا مار کے کھلیئے آتے آکھئیونے نئیں پتہ ناں؟۔۔۔۔ مرو اوترے "سادہ جھئیں گال اے" "جے او پانڑی لکیندی اے تاں حرام اے جے او پانڑی پیندی اے تاں حلال اے" " جے او گھا چردی اے تاں حلال اے" جے او ماس کھاندی اے تاں حرام اے" ایہو جہیں سینکڑے مسئلے بیان کریندے آتے وستی دل ای دل اچ کھلدی جو مئولی صاحب کتھائیں کھسک تاں نئیں گیا۔ اینجھا جانور آخر کتھوں گول گھن آوں؟ انہاں آندئیں سیتی وستی اچوں حیدر ملنگ،جھوکی راں آتے اپنڑے بھنڑوئیے غلام کوں لا تعلق کر ڈتا۔ او تریئہے ہتھوں خوش تھئے۔ شکر اے، نا کوئی آسی تے نا کوئی مسئلہ تھیسی۔ ساوی ساڈے تے نئیں کھٹدی۔ حیدر ملنگ ساوی الی جال ھیٹھ بہیہ آکھے ھا۔ول وی وستی دے کئی نوجوان حیدر ملنگ دی جال ھیٹھ نپے ویندے ھن۔ مئولی صاحب انہاں دی ڈاڈھی آتھر چھنڈ کریندا آتے اپنڑیاں نعمتاں دا ولا ولا ذکر کرکے انہاں کوں تچھیندا۔ او بنی اسرائیل وانگوں روز توباں کرکے روز تروڑ ڈیندے ھن۔ کہیں گھر اچ کوئی دریس نہ تھیسی، نہ ڈھولک وجنڑ ڈیساں۔ شیعاں دا نغارہ جئیں وی وجایا ایں وستی اچ نئیں رہ سگدا۔ وت وی غلام دا نکا بھرا قادر دھڑلے نال محرم دا نغارہ وجیندا آتے وستی اچ رہندا ریہا۔ مئولی صاحب کوں لگیا جو انہاں دی اصلاحات دا نظام فیل تھیندا ویندے۔ وستی اچوں کالو ملک آتے حافظ ڈاڈے دے ٹبر دا اجاں وی مئولی صاحب نال آونج ھا۔ باقی دی ساری وستی کوں مئولی صاحب کافر قرار ڈے چکئیے ھن۔ وستی چاھندی وی تاں رنگیل مسیت اچ نہی وڑ سگدی۔ ھک ڈینہیہ کیا تھیا، گنگا بشیرا وی پیئودے نال مسیت دو آنڑ نکھتا۔ جو بیلی نماز پڑھنڑی اے۔ مئولی صاحب اوکوں پرے کنوں دھر دھر کیتا۔