غلام محمد درد

غلام محمد درد شاعر ہے۔

ڄم پل

٩ اپریل ١٩٦٨ء کوں کھوئی گورائیہ ساہیوال تحصیل، سرگودھا وچ ڄمے۔

نمونہ کلام

ݙوہڑہ

کائی اونہاں دی سنڑا جنہاں سٹ گھتیا اے قاصد اجڑ گئیاں دا

کمزور دے نال رسائی دے بارے کے خیال اے وقت دے شاہاں دا

کدیں توں ویں زکر تاں کر وہندوں بیمار دے مکدے ساہاں دا

کیڈی چھک اے (درد )دی سجنڑاں نوں لبھ ونجے آ پدھ سجنڑاں دا

ݙوہڑہ

کداں مک ونجے پتہ نئیں زندگی دا دیہوں جیندیاں چاڑ کے وگ آ..!!

ڈے سگویاں رونڑقاں وطناں نوں ____ پردیس اجاڑ کے وگ آ..!!

لاہ روونڑ درد غریب دے مگروں ___انھاں نال وگاڑ کے وگ آ..!!

چس تاں اے اُدلیاں سنگتاں دا _ پوئیوں ورقہ ای پاڑ کے وگ آ..!!

ݙوہڑہ

اُچے بول نہ بول محتاج ہو ویسیں آندا رب نوں فخر پسند نئوں ,,

کدی شاہاں نوں وی پنڑاں پئے وینداۓ راہندا تاج تے تخت بلند نئوں ,,

جداں بخت ڈھلے تاں رعیت رعائیا راہندی حکماں دی پابند نئوں ,,

ہکو ”درؔد“ ہیئ جہڑا چھِک رکھ بہندائ سارا ملکھ عقیدت مند نئوں

ݙوہڑہ

گلاں بالغ پن دیاں بچپن وچ کوئی انج دا فرد نہ مُڑ کرسی

کرے ویلے دے نمروداں جو انج بے پرد نہ مُڑ جمسی ۔

ایڈا خود کُش قلم تے کاغز دا کوئی دہشت گرد نہ مُڑ جمسی ۔

میرا دعویٰ ہے اس دنیا وچ کوئی دُوجھا درد نہ مُڑ جمسی

ݙوہڑہ

توں وی اپنڑیں قول تے پہرہ دیویں میں وی سنگت دی لاج پلیساں ,,

دہنہ پچھلے "درد" حیاتی دے تیری نوکری وچ گزریساں ,,

محرومیاں تیریاں مدت دیاں کر بالکل ختم چھڑیساں ,,

کسے مشکل وچ کسے لوڑ دے ویلے کسے پاسیوں تکنڑ نہ دیساں

ݙوہڑہ

مینوں اپنڑے گھر دا نوکر رکھ لے ودا مفت غلامیاں دیساں :

میں تاں دھوڑ وی توھاڈی جتیاں دی ودا پلکاں نال پجھیساں :

تساں سکھ دیاں تانڑ کے سۓ پونسو میں جاگ کے رات کٹیساں :

ساری زندگی "درد" بانہہ اپنڑی تیرے سر تلوں ہلنڑ نہ دیساں :

ݙوہڑہ

جس بشر دی بانہہ سمجھیندے ھائے تساں آپنڑاں خاص سرانڑاں۔

جہندی سنگت دی اوٹ تے دسدا ھائے باقی سارا جگ نترانڑاں۔

یک لخت زوال دے چکراں وچ جداں گھریا آنڑ نمانڑاں۔

اسے سگویں**درد**غریب دا گھر تہانوں دسدائے اج کل تھانڑاں۔

ہک قافیے دے ݙوہڑے

1- چنگے وقت اچ رسیں ھا لکھ واری مکھ اوکھ اچ موڑنا ناھیا...

بیشک امداد نہ ڈیویں ھا میرا حوصلہ توڑنا ناھیا...

کنڈا مانگویں بخت دی چڑتل دا میرے ھاں اچ پوڑنا ناھیا.. .

ھوندا جرم تاں درد ناراضگی کائی نائی مینوں کئیں پچھے چھوڑنا ناھیا...

2-رب ضامن دے کے چھوڑ گیائے ارمان لوایا ائی ماہیا.

نفرت دی قبر اچ دفن چا کیتائی میرا ساری عمر دا دائیا.

نوی گل نہی سنگتی پھٹدے راہندن جے سر پر پھٹنڑاں ہاہیا.

سٹ گھتے ہاہ درد نوں اگلے پہرے دھکا دیگر دیونڑاں ناہیا.

3- توئیں جو ویکھنڑاں ھا ٹُر پھر کے میلہ مُڈھوں دِل ءچ وسنڑاں ناھیا.

ناھیا درد وِلانونڑاں قسماں تے نالے آپ وی پھسنڑاں ناھیا.

چلو چل گیا ہائیں میری غربت توں بندے بندے نوں دسنڑاں ناھیا.

وڈا دُکھ اے انگل شریک دی نپ کے میرے حال تے ہسنڑاں ناھیا.

4- ناہیا دل تاں بیشک ناں لکھیں آ خط سجنڑ جھریٹنا ناہیا.

وت لکھدیاں واری نفرت توں اکھیاں نوں میٹنڑاں ناہیا.

ساڈے صبر نوں نفرت دے کنڈیاں تے بے جرم گھسینڑاں ناہیا.

گھروں "درد " جو کجھ ناھے دے سگدے میرا پنیاں ویٹنڑاں ناہیا.

5-ﭼﺎﺋﯿﺎﮞ ﮐﯿﻮﮞ ﮨﺎﻧﯽ ﻗﺴﻤﺎﮞ ﺗﻮﮌ ﺩﯾﺎﮞ پدھ ﭘﯿﭻ ﺟﮯ ﺍﯾﮩﻮ کجھ ﮨﺎﺋﯿﺎ..

ﺩﯾﮩﮟ ﭼﺎﺭ ﻭﯼ ﺍﭘﻨﮯ ﻗﻮﻝ ﺗﮯ ﭘﺎﮨﺮﮦ ﺩﺗﺎ ﻧﮩﻮﮞ ﭨﮭﮓ ﺑﺎﺯ ﺳﭙﺎﮨﯿﺎ..

ﺑﺎﻟﻔﺮﺽ ﻏﻼﻣﯿﺎﮞ ﻣﯿﺮﯾﺎﮞ ﺩﺍ ﻣُﻞ ﭘﺎ ﻧﮩﻮﮞ ﺳﮑﺪﺍ ﻣﺎﮨﯿﺎ..

ﻭﺕ۔ﺩﺭﺩ۔ﺟﮩﺎﻥ ﺩﮮ ﻣﺠﻤﮯ ﻭﭺ ﻣﯿﺮﺍ ﺍﻭﮬﮉﺭ ﻻﮨﻨﺎ ﻧﺎﮨﺌﯿا..

نظم توجہ

تیری دوستی دی قسم چا کے آندا کدی فرق پاوا تاں اللہ ناں بخشے

تیرے نال ہے زندگی بر دا وعدہ ناں وعدہ نبھاوا تاں اللہ ناں بخشے

میں ثابت قدم آں تیرے نال ہمیشہ جے ڈگمگاوا تاں اللہ ناں بخشے

تو بھار اپنڑی مرضی دے بیشک چوائی رکھ جے بھار جیڑاوں تاں اللہ ناں بخشے

تے محبت دے وچ وی ہے توحید لازم کیدئیں ہور جاواں تاں اللہ ناں بخشے

جیدو تائی قائم اے ساواں دا تسلسل کوئی نام چاواں تاں اللہ ناں بخشے

جے دا نستاں دیواں شکايت دا موقعہ جے تیرا دل دُکھاواں تاں اللہ ناں بخشے

سمھج کے تیرا سانی ساری خدائی تے جے کئیں نوں بولاوں تاں اللہ ناں بخشے

میرا (درد) پورا تے منتاں دا حاصل میری سوچیاں سوچاں دا عنوان توں اے

تیرے چندر مکھ دے مقدر سپارے توں جے نظراں ہٹاواں تاں اللہ ناں بخشے.