سیف اللہ آصف
سیف اللہ آصف قصبہ کالا ضلع دیرہ غازی خان دا ہک سرائیکی شاعر ہے۔
نمونہ کلام[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
اساں چیتر بہار دے _چتریے ہوئے
اساں سنگریے سنوریے _ستریے ہوئے
اساں اپڑیں اکھ تے _نتریے ہوئے
تیݙے پیریں پووݨ آئے ہاسے
اساں آپ کوں دهووݨ آئے ہاسے
ساکوں اپڑیں پیریں پووݨ ݙے
ہک وار تاں رج کے رووݨ ݙے
ساݙے کجھ ارمان تاں _مٹ پوسن
تیݙے سانول پیر نہ _بهٹ پوسن
ݙوہڑے[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
ݙوہڑہ[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
کوئی جوگی سونہاں روحیں دا ، کوئی منکے تھیوے گول آندے
کوئی ماء بولی دے باغ وچوں کوئی مٹھڑے میوے گول آندے
اومٹھڑی مُسک تے مُس پوندےاونکڑی گالھ تے رُس پوندے
او آپ نکھیڑے کر آندے ول آپ منیوے گول آندے
ݙوہڑہ[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
اے چندر دا واسی بھاگ وندا تیڈے بھوئیں تے پیر لُڑیندن
نہ آفکیاں تھیندین اکھیاں تو نہ کھنڈ تھئے ملخ کنڑیندن
جتھاں جوگاں نت جکڑیندیاں ہن جُٹ ہنجواں دے جُکڑیندن
اوڈوں آصف تیکوں دیراں ہن ایڈوں روح دے رے ڈتھڑیندن
ݙوہڑہ[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
تیڈے وس اچ واگاں ویلھے دیاں ساڈو واگ ولا اساں عید کروں
ڈینہ لاہنڑ تے ہے سنگریج کراہیں مہتاب اچ اساں عید کروں
اساں آتے روز ازل دے ہیں ساڈی آس پجا اساں عید کروں
آ آصف روز دیں روزیں توں ساڈی جان چھڑا اساں عید کروں
سیف اللہ آصف
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
کتھائیں مٹھڑے پانی کتھائیں اصلوں کھارے
تیڈیاں رانداں گُجھڑیاں کہیں وی نہ بُجھڑیاں
پرے تئیں اُشا ہے پرے تئیں اندھارے
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
سبھے واہ وکڑے ولا کیتے تکڑے
اساں نال ڈاندیں دے کیتے کمارے
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
ایں چھپری دی چھاں نال مٹڑی دے تھاں نال
بکری تے گاں نال ساڈے گزارے
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
ساڈے گھر گریڑے تاں کہیں وی نہ سیڑھے
اونکوں آکھو ہن آکے ماڑیاں اُسارے
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
ساڈی ذات کُنگر ہتھیں کُٹ دے مُنگر
ساڈے نال چھچھ ہے تے رچھ دی مہار اے
واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پُھل دی خار دی وکھو وکھ چس اے
یاری اے تاں یاری اے
بس اے تاں بس اے
اساں ایں جیونی کو ہرحال جیونے
تیڈاوی تے میڈا وی ساہ کیندے وس اے؟
اڈ رادھا گناں وی رج سوہنا لگدے
جیرھا کھڑے تس اچ اوندے وچ رس اے
جند جیوی پل وچ تھل کینویں رجدے
بہوں ساری بُکھ اے بہوں ساری تس اے
سندھ دی تے بنی دی ایہا وتھ وکھری
اتھاں مٹی سڑھ ہے اتھاں مٹی گس اے
سیف اللہ آصف
غزل[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
ساڈے گل وِچ ڈھولے ہوندِن پئے
ساڈے ماس ءچ کولے ہوندِن پئے
اَساں سِجھ دے سیک تے کاڑھئے ہوئے
اَساں نازیں نال لتاڑئے ہوئے
اِیویں لِیر کتیراں پاڑئے ہوئے
ساڈے تَن تے چولے ہوندِن پئے
ساڈِیاں آہیں دُھر تئیں تگدِیاں نئیں
ساڈِیاں مُونجھاں وِی ٹُر سگدِیاں نئیں
ساکوں نَظراں گُزرِیاں لگدِیاں نئیں
ساکوں تِلک تلولے ہوندِن پئے
توڑے عِید ہووے شَبرات ہووے
توڑے خوشیاں دِی سَوغات ہووے
بھانویں وَصل وِصال دی رات ہووے
ڈُکھ ڈھیر یا تھولے ہوندِن پئے
ساڈِیاں آصفؔ عَجَب اُڈارِیاں ہِن
ساڈی چوگ دِی جاہ تے جالیاں ہِن
اِنہیں چوگیں دے اِنہیں جالِیں دے
اِیوِیں روز دے رولے ہوندِن پئے
""سئیں سیف اللہ آصفؔ""
کافی :-[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
توں ساڈا کیا لگدیں اساں تیڈے کیا لگدے
فجر تے شام جیویں سکے بھینڑ بھرا لگدے
کن دی گونج وچوں
کرلاندی کونج وچوں
متراں دی مونجھ وچوں
کوئ اپنڑاں الا لگدے
اکھ تیں انگور جیویں
لائیاں تیں بور جیویں
فجریں دا نور جیویں
ہک بئے دا گواہ لگدے
واہ بے واہ تھئے ہیں
جھوک دے راہ تھئے ہیں
تانگھ اچ تاہ تھئے ہیں
جیویں ڈاج کوں لاہ لگدے
سیف اللہ آصف
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
آ اڑی سینگی چھاہیں جوڑوں
چوڑے ونگاں باہیں جوڑوں
چلہیں جوڑوں اوٹے جوڑوں
سوہنڑے سوہنڑے کوٹھے جوڑوں
اندرو تیڈیاں جاہیں جوڑوں
رنگ پور جوڑوں کھیڑے جوڑوں
بابل دے سنگ جھیڑے جوڑوں
ہتھ وی جوڑوں باہیں جوڑوں
گڈیاں دے منہ چن دے ٹوٹے
سوئیں وچ پا کے کالے گوٹے
ٹک دے نال نگاہیں جوڑوں
موسم مہندیاں لاونڑ آ گئے
آصف پینگھاں پاونڑ آ گئے
لاہیں نال سلھاہیں جوڑوں,
سئیں سیف اللہ آصف
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
الئه سئیں دا ملخ هے الئه سئیں دیاں بیریں هن.
چنگیریں اتیں پهل هن پھلیں تیں چنگیریں هن.
سدهریں دیاں چوریاں هن اکهیاں کندوریاں هن.
ساڈیاں مجبوریاں هن تیکوں چوکهیاں دیریں هن
.
ساوے ساوے ونڑ هن هک بۓ دے جنڑ ھن.
پیلهوں آلیاں جالیں وی بیریں دیاں مولیریں هن.
روهیں کال کوٹ هن سچ وانگوں جهوٹ ھن.
کالے کالے بوٹ هن کنڈ تیں کنڈیریں هن.
مٹیاں دے ڈاند هن چھنگواں دے گهوڑے هن.
سنج دے وچهوڑے وچوں پهٹدیاں سویریں ھن.
(سئیں سیف الئه آصف)