راوت قیصراݨی

راوت قیصراݨی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

٢ ستمبر ١٩٨٨ء کوں تونسہ وچ ڄمے۔

نمونہ کلام

شعر

مونہو نٸیں الوایا راوؔت شانداں او نہیں سمجھا۔۔۔۔۔

اکھیں نال الایا منہ توں گونگے باتے ہاسے۔۔۔۔۔

راوتؔ قیصرانی

ڈٌو (2) ڈوہڑے

چن یاد کھڑن اڄاں نئیں وسریے جݙاں خان توں نین روائے ہَن...

سارے شہر دے لوکاں تکیا ہئی ٻہوں دیر تئیں روندے راے ہَن...

ہاوی بے تکیائی دی حد کیتی ٻہوں اوکھے وقت لنگھائے ہَن....

میݙے ہاں تیں راوتؔ نقش کھڑن جیڑھے تئیں الفاظ الائے ہَن.....

ہر گاہل تیݙی ریہا سݨدا ہم میں منہ کوں جندرے لائے ہَن...

آپیں رب ڄاݨے تے توں ڄاݨے ہتھ اُٹھ اسمان دو ڳئے ہَن...

بھر بھر ݙسکیاں اکھیں بند کرکے ٹھڈے ساہ نکلدے راے ہَن...

میݙے راوتؔ خان دو خیر ہووے بے ساختہ لب چُل پئے ہَن.....

راوتؔ قیصراݨی

غزل

کاغذ تیں چا اُٹھ چَھپویسوں گھوڑے چا چھپویسوں

گھر گھر ونڄ کے ݙے آسوں کُجھ کَندھیں اُتے لیسوں

بھولوں آلے آندے پئے ہِن رِچھیں آلے آسن

نَٹیں آلے چا سݙویسوں جھومری چا سݙویسوں

پَنڈ کِھݙوݨے گھن کیں اساں ہک ہَٹی چا لیسوں

او جو گھنݨ آسی اونکوں گُݙا گݙی ݙیسوں

قصہ گو کوں آکھ کراہیں ایں قصہ ودھویسوں

ساری رات جڳیسوں اوکوں من دی مونجھ مٹیسوں

پیلے پٹکے ٻدھ کے ہتھیں دیوچ ݙانگاں چیسوں.

ایجھیں بین وڄیسوں سارے نانگیں کوں نچویسوں

راوتؔ ݙوہیں رل کراہیں ہک فوٹو چھکویسوں

وت قصولی کولوں اوندا قصہ چا بݨویسوں

-- راوتؔ قیصراݨی