راشد کھکھل

ملک راشد کھکھل سرائیکی شاعر ہے.

ڄم پل

سرائیکی شاعر

قسمت تے غربت ایوے بدنام تھی گئین

خدا دے کم وچ راشد کیندا دخل ہے

ملک راشد کھکھل

آپ 21 مارچ 1999 پیدا آپݨے شہر دیرہ وچ تھئے آپ دا تعلق دیرہ غازیخان دے موضع چورہٹہ تو ہے

نمونہ کلام

دل کوں منصف بݨا

تیݙوں تݨدے ہیسے تہوں دھتکاریے ویندوں کیا سجݨ تیݙا ایہو پیار ہے

تݨدوں پاگل ہیسے ہے دیوانے تیݙے دل میݙا وی ایہو جتلا جرم وار ہے

جے جرم وار ہے وی دل میݙا چن دل میݙے تے کیتا تیݙے حسن وار ہے

ݙے ناں راشد کوں جرم دا اتلا سزائیں تیکوں اینجھا کہیں کیتا پیار ہے

پیار کیتا ہوسی ہوسی مطلب جے تئیں بنا مطلب ݙساں راشد جیہا یار ہے

دل کوں منصف بݨا ولا صاف ݙساں تیݙا راشد جیہاں کوئی غمخوار ہے

ݙوہڑہ

تیݙا چوڑھا کھا ڳئے جوانی مکا ڳئے زرا نیوی سوچیاں درداں دے بارے

میں جیندا وداں تیݙی یاد دے وچ زرا یاد کر  تیں کیوں کیتن وسارے

دعا ݙیندا ہوکوں تے ویندا وپھل ہاں چاں بھل چک کے کوئی نام تیݙا پکارے

ہے راشد کھکھل دی محبت توں توبہ تہوں بیٹھاں کھلدے مریندے ٹھکارے

ہک یار ہووے لجپال ہووے

جہیڑا سکھ وچ میݙے نال ٹرے او ݙکھ وچ وی میݙے نال کھڑے

اوندا ٹرݨا ای میݙے نال ہووے ناں نکھرݨ دی کوئی گال کرے

ہے پیت کوں پالݨا بہوں اوکھا پالے پیت کوئی کول کرار کرے

ودا منگدے راشد رب سائیں توں ہک یار ہووے لجپال ہووے

ݙوہڑہ

ہݨ کھلدوں یاد کریندوں جے اساں لوک کیݙے وفادار ہاسے

وفاداری جنہاں دے نال کیتی انہاں کیتے ہن نال وپار ساݙے

ساکوں یاد ہے تیکوں یاد ہوسی تیں تروڑیے ہن اعتبار ساݙے

اے گال ہے راشد کھکھل مدامیں دی کئی یار وی ہن فنکار ساݙے

ݙوہڑہ

اللہ جاݨدے کیوں میکوں بھاندی ہئی جیوے تعلق ہووے ازل دا

تیݙیاں گالھی سݨ سݨ خوش تھیندے دل راشد دا نئیں رجدا

تیݙی تانگھ دے وچ جان میݙی کیوے ݙینھ ہے رات وچ ڈھلدا

جݙاں تیݙا ناں دیدار تھیوے نئیں ݙہدا کوئی میکوں کھلدا

ݙوہڑہ

مونجھ منجھاریاں آہیں زاریاں ایوے ہوندین

یار دی لاپرواہی بے پرواہیاں ایوے ہوندین

میݙی توبہ نندر توں راشد یار خماریاں ایوے ہوندین

پیریں پووݨ بک بک رووݨ وقت گزاریاں ایوے ہوندین

ݙوہڑہ

ربا نوے سال دی پارت ہئی آ خوشیاں جھولی ڈھاون

کوئی اینجھے راہ وچ سٹ چھوڑی جہیڑے من میݙے کوں بھاون

جیوے پچھلے سال اچ گزریے ہن ای سال او درد ناں آون

نوے سال دے وچ تیݙے راشد کوں تیݙے معجزے نظر تاں آون

ݙوہڑہ

جند دل آھدا تاں ہے توں منسیں تاں ناں

تیݙا سر ہووے پیاء میݙی باہ ہووے پئی

تیݙے ہونٹ ہوون پئے زلفاں دی چھاں ہووے پئی

تیݙیاں پلکاں دے وچ میݙیاں پلکاں ہوون

نال تیݙے حیاتی دی ایوے صبح و شام ہووے پئی

خدا ناں کرے جہیڑے ݙینھ توں مر ونجے

تیݙی قبر دے وچ وی راشد دی جاہ ہووے پئی

ݙوہڑہ

ہک سانولی ہئی من بھانولی ہئی اللہ جاݨے کیوں میݙوں ݙہدی ہئی میں

ݙیکھاں ہاں ناں ݙہدی ہئی ناں ݙیکھاں ہاں میݙوں ݙہدی ہئی

ہاسی سر تے چادر شرم دی وی وت پیار دیاں نظراں ݙہدی ہئی

اللہ جاݨدے راشد سمجھ نہیں کیوں کھل کھل کے میݙوں ݙہدی ہئی

ݙوہڑہ

ربا سݨدا بیٹھے دھاڑیں کوکاں میݙیاں کݙاں مکسن میݙیاں اے سزاواں

نیوے ولدا ݙیندا ݙس میں کینتے ونجاں تھک پیاء ݙے کراہیں آوازاں

تیݙی رحمت دے قصے جو سݨیے ہیمی تہوں رکھی بیٹھا ولا وی میں تانگھاں

تیݙا راشد جو ہے امتی سوہݨے دا ہݨ قبول چاں کر دعا معاف کر کے خطاواں

ݙوہڑہ

توں کھلدی بھل میکوں غم ویندین تیݙی کھل ہے یار دوا میݙی

ناں سݙ کوئی طبیب سجݨ میݙا توں نیڑے آ یار شفاء میݙی

ہیلک ہے تیݙی ذات دا راشد ایندو دید توں بھال یار دوا میݙی

تیݙے لب تے ہور  ناں ذکر ہووے ہووے ناں میݙا یار شفاء میݙی

ݙوہڑے

ݙوہڑہ

تیݙا شوق سجݨ سر اکھی اتے کجھ خیال توں کر لگنی ناں تتیاں ہوائیں

دل ݙتاں ہیمی میݙی غلطی وی ہے میکوں غلطی دیاں ݙے ناں اتلا سزائیں

جے جاݨدا میں بے قدراں ہیوے تیݙی قدر ناں کریندا راشد کݙاہیں

میݙا دل ہے یار کھیݙوݨا نئیں جیکوں چاں چاں کے بھوکیندا ودا ہئی

<<< اللہ سائیں چاں نظراں پھیرے >>>

غربت وچ سجݨ وی کنڈھ کر ویندن نئیں اندا کوئی نیڑے

موت منگݨ نال وی نئیں ملدی ݙینھ ودھ ویندن بہوں ڈھیرے

ݙکھ وی پیت پالݨ جاݨدے ہن در بہہ ویندین شام سویرے

سکھ دے بادل چڑھ آؤسن راشد اللہ سائیں چاں نظراں پھیرے

تیݙے پیریں پووݨ آئے ہاسے

تیکوں یاد ہوسی تیݙے پیار دے وچ اساں کہیڑی حد تئیں گئے ہاسے

گئے ہاسے اپݨی جان توں وی تیکوں جان اپݨی دل ݙے آئے ہاسے

اساں ساریاں خوشیاں اپݨیاں وی تیݙے رستے وچ سٹ آئے ہاسے

اے راشد گال ہے پچھلے سالیں دی تیݙے پیریں پووݨ آئے ہاسے

ہک روز ملݨ دا وعدہ کر کے

ہک روز ملݨ دا وعدہ کر کے میݙا چن میکوں چھوڑی گئے

پتا کیا عیب گناہ ݙٹھا ہیس ݙے ݙکھ میکوں منہ موڑی گئے

ناں راہندا ہئی ہک پل میݙے ہک پل وچ دل کوں تروڑی گئے

نیسی ولدا ݙتا راشد کوں کیوں غیر دا سانگھا جوڑی گئے

بیوفا یارا تیݙا عجب پیار ہا

بیوفا یارا تیݙا عجب پیار ہا ہن عجب تیݙے پیار وچ کوڑے وعدے تے لارے تیݙے

توں تاں آھدا ہانویں مرساں جیساں نال تیݙے ہݨ ݙساں ہاں کتھ گئین ارادے تیݙے

میں تاں کملہ ہامی ہم دیوانہ تیݙا راہیں مل مل کے دھوپاں وچ وی باہندا ہم تیݙے

تیݙی ہک سݙ تے راشد تیݙوں اندا ہا ہر ستم کوں اپݨی جاگیر سمجھ ساہندا ہم تیݙے

جے دل لیندی سوچ پہلوں

جے دل لیندی ہیوے تاں سوچ پہلوں اندروں میں ترٹیاں تے ّمکیاں وداں ہاں

پہلوں دل نال دل وٹویندوں ولا ایوے محسوس کرویندں جو بکیاں ودا ہاں

دھوکے کھادے ہیمی جتھ وفا کیتی می وفائیں کر کر کے ہٹیاں وداں ہاں

اگیں وی راشد تے الزام ہن ڈھیر سارے تہوں تاں محبت توں لکیاں وداں ہاں

بہوں دیر کیتی ہے تئیں آوݨ دی

بہوں دیر کیتی ہے تئیں آوݨ دی جہیڑے شخص کوں تیݙا بھالا ہاں گمنام جگہ تے ٹر کر گئے

تیݙی تانگھ راہندی ہس ہر ویلے تے ناں راہندا ہاسی لب تیݙا تیݙا ناں چاں چاں کے چپ کر گئے

ہر آہ تے ہاسی ہنج ڈھاندی آسمان دو سر چاں ڈھدا ہاں آسمان دو ݙہدے چھوڑی اپݨا در گئے

ہݨ مردے مونجھ تیݙی توں راشد کھکھل ہن چھیکڑی ساہ ایہو آھدے آھدے گمنام قبر دو منہ کر گئے

ݙوہڑہ

زمانے لگدن مخلص گولیندے ولا ونج کے کوئی غمخوار ملدے

ولا ونج لگدے اے زندگی چنگی ہے ولا دل ہے آھدا صدیاں جیویجے

قدرت عجب میݙے رب دی ولا ونج کے عزرائیل سر ان کے تھیندے

روح راشد دی بت توں آزاد کرکے بت کوں غستان وچ ونج دفنیدے

راشد کھکھل

ݙوہڑے

• دشمن دے ناں

دشمن دے ناں ساݙے نال کھڑیندا ودا ہئی ساݙے زیرے ݙیکھی ساݙے جھیڑے ݙیکھی

اساں ایوے نہیں بدنام تھئے ہر تھاݨے دے وچ ساݙے پیریں ݙیکھی

نواں دشمن جو ہئی سدھ کینی تیکوں ساݙے گل وچ گیڑ ہن ڈھیرے ݙیکھی

جݙاں راشد کھکھل تھک کے چاتی لکڑ ہر دریا تے پہاڑے تے ݙیرے ݙیکھی

• دیدار تیݙے دی چس ہووے

کوئی اینجھی تس ݙے چھوڑی جیویں تھل وچ پاݨی دی تس ہووے

اساں کیوں ناں آندے تیݙے تئیں ساکوں پھر ہووے ساݙے وس ہووے

جیندے نال لکھیندے ہن سیت یکے کوئی اینجھی قلم کوئی مس ہووے

نت منگدے راشد رب کولوں ای حیاتی وچ دیدار تیݙے دی چس ہووے

• ݙینھ تانگھ تیݙی وچ لہہ گئے

توں غیریں وچ مصروف ہانویں اساں دید بھلیندے رہ گئے

نت ماریں کوڑ تے ݙٹ میکوں تیݙی اے فطرت وی سہہ گئے

تیݙی تصویر چمیندے رات لنگھی اکھیاں وچوں نیر وی ویہہ گئے

نیوے اج وی آیا راشد دو ݙینھ تانگھ تیݙی وچ لہہ گئے

• ہے عشق دا راشد راز انوکھا

جے لیندا ہئی تاں سوچ کے لاء اے عشق ہے درد پچاوݨے پوندن

زمانہ عشق دا منکر وی ہے سر لکھ الزام وی چاوݨے پوندن

ہے ازل توں عشق دی ریت ایہا ایندے وچ گھر بار لٹاوݨے پوندن

ہے عشق دا راشد راز انوکھا اتھاں سر دھاہ تے لاوݨے پوندن

• کیوں ݙکھ سر میݙے چمباڑی گئی

توں ویندا ہانویں تاں چاتی ونجے ہاں کیوں ݙکھ سر میݙے چمباڑی گئی

تیکوں پیار میݙے دی قدر کینا ہئی ای واسطے ڈھولݨ کیتی غاری گئی

ولیا اندا ہیوے میکوں آکھ ایہو اینجھے کوڑ ݙٹ وچ میکوں ٹھگالی گئی

کرکے بے وس تے مونجھا راشد کوں چن دل میݙا سٹ کے پیریں لتاڑی گئی

• تیݙی مونجھ مزید ستم کر گئی

تیݙی مونجھ مزید ستم کر گئی ساݙی حیاتی توں خوشیاں دا رنگ کھس گیا

تیݙا چہرہ تاں ہسدا تے کھلدا ودے ساݙا چہرہ کھلݨ توں وی بس کر گیا

ہئی پیار تیݙا ساݙی زندگی سجݨ پیار تیݙا ساݙی زندگی کوں بے وس کر گیا

آھدا ہئی راشد کوں کھلدے ہوئے مر ویسا جے تیݙے نال کݙائیں بس کر گیا

• اے پیار دی ریت ہے جند جیوی

اے پیار دی ریت ہے جند جیوی ایندے وچ انت وچھوڑا ہے

وچھوڑے دے بعد ہاں ماندا راہندے ہاں تھی ویندا سوڑا ہے

سچے پیار دے وچ ہن درد بہوں میں کڈھیا ایہو نچوڑا ہے

لگدے ہݨ بندہ مردا ہے راشد ایوے لگدے ساہ بہوں تھوڑا ہے

• کوئی ونج آکھے میݙے ماہی کوں

کوئی ونج آکھے میݙے ماہی کوں جتھ پیار ہووے اتھ نفرت نئیں چھکدی

جیوے بکدا ہاں میں دل نال تیݙے اونویں روح وی بت نال نئیں بکدی

جہیڑی چیز کوجھی تے بیکار ہووے ݙٹھی ہے میں سونے دے مل وکدی

جیہڑے دل دی نگری راشد بر تھی ونجے او دل دی نگری وت نئیں وسدی

• سمجھ نئیں توں کون ہیوے

سمجھ نئیں آئی توں کون ہیوے جہیڑی جان توں پیاری لگدی ہئی

تہوں ظلم وسیندی دل کملے اتے دل کملے دے وچ جو وسدی ہئی

نیوے وسدی صرف دل وچ توں نال دل دے ذہن وچ راہندی ہئی

ایݙوں آھدی راشد تیݙی ہاں اوݙوں غیراں نال ونج باہندی ہئی

• کیا پچھدی مونجھ متام دی ماری دا

کیا پچھدی مونجھ متام دی ماری دا اے مونجھ تاں دریا توں وی پاݨی سکوا چھڑیندی ہے

شالا مونجھ دے وات وچ کوئی ناں آوے مونجھ تاں پتھراں کوں وی ݙل پواں چھڑیندی ہے

جئیں ویلے ناں آوے دل چپ راہندے جئیں ویلے آوے ول دل کوں بک بک روواں چھڑیندی ہے

اے مونجھ تاں راشد ظالم ہے ہسدے تے وسدے دل دی نگری کوں وی قبرستان بݨا چھڑیندی ہے

• تیݙی بس تاں نئیں

تیݙا سنگ ہوندا ہاں نال میݙے اج بیٹھی غیریں نال تیݙی بس تاں نئیں

تیݙا جڑ جڑ باہوݨ غیریں وچ تے کھل کھل تھیوݨ نہال تیݙی بس تاں نئیں

میݙے ہک سݙ تے تیݙا جی آکھݨ اج نئیں سݨدا گال تیݙی بس تاں نئیں

کہیڑی غلطی تھئی ہے راشد توں ہتھ بتھ کریندے مجال تیݙی بس تاں نئیں

• تیݙی بے رخیاں برباد کیتے

تیݙی بے رخیاں برباد کیتے اساں لوک وݙے خوش مزاج ہاسے

ساݙی ٹھاٹھ زمانہ ݙہدا ہاں اساں کھلݨ دے وی فنکار ہاسے

کئی لوک دیوانے ہن ساݙے اساں اینجھی ٹردے چال ہاسے

ہݨ آھدی راشد بیوفا ہئی پہلے تیݙے کیتے وی وفادار ہاسے

• ہاں ماندا ہے سر پیاء پھٹدا ہے

ہاں ماندا ہے سر پیاء پھٹدا ہے تیݙے عشق چاں درد بھائیوال کیتن

نت کݨ مݨ وسدی ہے اکھیاں وچ تیݙی مونجھ اے میݙے حال کیتن

راہندے یکدم جھیڑا روح نال اے میݙے دل ہر واری کئی سوال کیتن

کیوں ہجر آن ڈھائی تئیں راشد تے تیݙے ہجر میݙے چٹے وال کیتن

• ہݨ دل تے پتھر رکھ کولوں

ہݨ دل تے پتھر رکھ کولوں تیݙی مونجھ کوں جھلݨ جاݨ گھدم

تیݙے پیار دے وچ مر ونجڑ دے کوڑے قول کرار سنجاݨ گھدم

تیݙیاں بے رخیاں بے پروائیاں کوں ہݨ یاد وی کرݨ چھوڑ

ݙتم

ہے پیار تیݙے توں توبہ راشد دل پاگل کوں پیار توں موڑ ݙتم

ݙوہڑہ

اے خدا تیݙی ناراضگی دا ݙر ہے ناتاں مر گئے دل نال جیوݨ کوئی سوکھا تاں نئیں

روز روݨ دا کم نت ساہوݨ ستم ݙسکیاں بھر بھر کے پیوݨ کوئی سوکھا تاں نئیں

روز نوے پھٹ ملدن دل کملے کوں دل دے پھٹاں کوں سیوݨ کوئی سوکھا تاں نئیں

اجڑیے دل ہن اے راشد وسیندے نئیں دل دی وستی وساوݨ کوئی سوکھا تاں نئیں

ݙوہڑہ

ہݨ آ ناں پیار کرݨ اوکوں تیݙا جھل جھل بھالا او مر گئے

ݙیکھ آسمان دو آھدا ہئی تیݙا ناں ول ول گھن او مر گئے

تیݙے لارے اوکوں ماریا ہے تیݙے ہر کل کل وچ او مر گئے

تیݙے پیار دا راشد بیمار تیݙیاں گلیاں مل مل کے او مر گئے

• کیوں چھوڑݨ چھوڑݨ لئی بیٹھی

کیوں چھوڑݨ چھوڑݨ لئی بیٹھی ونج ہتھ تیݙا چھوڑ ݙتم او رستہ پئی

میں پیار دی پوجا ڈھیر کیتم تیݙے پیار دی پوجا چھوڑ ݙتم او رستہ پئی

بہوں منتاں کیتم تئیں سنگدل کوں ہݨ منتاں کرݨ چھوڑ ݙتم او رستہ پئی

تیکوں راشد چاہت راس نی آئی تیݙی چاہت کرݨ چھوڑ ݙتم او رستہ پئی

راشد کھکھل

• اوندی فطرت محبت سمجھدا ریہا

ایوے اکھ لڑیندے لڑیندے دل ہاری گیا اوندی فطرت محبت سمجھدا ریہا

ایوے کھل کھل دے وچ دل ہاری گیا اوندی فطرت محبت سمجھدا ریہا

ایوے جند آکھݨ دے نال دل ہاری گیا اوندی فطرت محبت سمجھدا ریہا

میݙی غلطی ہئی راشد دل ہاری گیا اوندی فطرت محبت سمجھدا ریہا

راشد کھکھل

• اے ہن ساریاں میݙی توبہ

عشق محبت مونجھ منجھاریاں اے ہن ساریاں میݙی توبہ

اے وعدے قسماں توڑ نبھاوݨیاں اے ہن ساریاں میݙی توبہ

ہجر دیاں راتاں ول ول آوݨیاں اے ہن ساریاں میݙی توبہ

فریب ہن راشد ساریاں یاریاں اے ہن ساریاں میݙی توبہ

راشد کھکھل

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

• غزل

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

ہئی ذہن بلکا منہ تے کشش ہئی

اساں وی بھندے ہاسے ہر کہیں کوں جانی

پتا نئیں کیا تھئے محبت ہے سنجاتا

اساں وی محبت وچ سر تے اسمان چاتا

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

ݙیندا حال تیکوں ہئی کینجھی جوانی

ݙکھاں وچ ہئی گزری ساݙی جوانی

ایہا غلطی تھئی ہے جوانی جو آئی ہے

ساݙی کھل عجب ہئی ہئی دنیا دیوانی

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

جوانی دے وچ کئی لوک ہن آند ویند ہئی

جہیڑا اندا ہائی کریندا ہاں وعدہ جے تیکوں بھلیسوں اساں مر ناں ویسوں

اے دنیا ہے ظالم وݙی ہے سیاݨی

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

اساں بھل گئے خود تے تہوں تاں رل گئے

ناں سمجھیے اے دنیا ہے مطلب تاݨی

پہلے ہے کھلیندی ولا ونج رویندی

روا کے ولا ونج کے ہے کھلݨا سکھیندی

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

کہانی دے وچ درد ہن ڈھیر سارے

کئی راتاں وی گزرین وچ جگارے

ہے راشد کھکھل دی ایہوں تک کہانی

اے دنیا ہے فانی قبر ہے نشانی

کہانی کیوں پچھدی ہے اوکھی کہانی

تیݙوں تݨدا ریہا

ایوے نبھدی ناں ہئی جیویں میں ہے نبھائی بھانویں سولی اتے میں ٹنگدا ریہا تیݙوں تݨدا ریہا

اے سوچیندا ریہا کیوں میکوں ہیس پھنسایا رات پوری دل اپݨے کوں پݨدا ریہا تیݙوں تݨدا ریہا

تیݙوں تݨدا ریہا ݙینھ دے لہندے توݨی رات دا وی میں تاریں کوں گݨدا ریہا تیݙوں تݨدا ریہا

رات ہجر وچ گزری ہے جیوے میݙی تے کیوے جی جی کے راشد ہے مردا ریہا تیݙوں تݨدا ریہا

تیݙوں آؤ یا ناں

• ݙس ہاں نال لاوݨ تیݙوں آؤ یا ناں

ہے شہر تیݙے کہیڑ دا موسم ہن آسمان تے جھڑ تیݙوں آؤ یا ناں

میݙا یار مٹھل بہوں مونجھا ہاں ہے مونجھا دل تیݙوں آؤ یا ناں

ہے مونجھ دا مرض عروج اتے ݙس طبیب میݙا تیݙوں آؤ یا ناں

ویسی گزر ماگھ دا موسم راشد ݙس ہاں نال لانوݨ تیݙوں آؤ یا ناں

ربا ترٹدا ویندے ہک بندہ تیݙا

• ربا ترٹدا ویندے ہک بندہ تیݙا

ربا ترٹدا ویندے ہک بندہ تیݙا اوندا حال سݨ اوکوں سنبھال چاں

ہے تیݙے سوا کون میݙا پچھدا بیٹھے تیݙے کولوں ایہو سوال چاں

گناہیں کرݨ کولوں تھک پئے ہݨ رحیم و کریم نظر مغفرت بھال چاں

اے راشد ہے ݙہدا آسمان دو اپݨی رحمت دے وچ ایکو دھنوال چاں

تیݙیاں اکھیاں تیر چلایاں ہاں

تیݙیاں اکھیاں تیر چلایاں ہاں میݙا دل ہی واسطے لیلام تھیاں

تیݙی یار معصوم جئیں صورت تے میں لکھ واری قربان تھیاں

تیݙی صورت تے میں بھلیا ہم تیݙی سیرت جاݨ حیران تھیاں

تیݙے دل وچ ہور کوئی وسدا ہاں راشد کوں بہوں ارمان تھیاں

میݙا مالک

میݙا مالک سکھ چین ݙے چاں یا🤲

روح بے چین کوں بت توں آزاد کر🙏

• فقرہ*

تیݙے رب سائیں کن دی کھیݙ دے وچ

ادھی زندگی راشد دی لنگھ گئی ہے

ہاں ماندا ہے ہجر روگ وچ ہاں

ہاں ماندا ہے ہجر دے روگ اچ ہاں میں اج وی پیار تیݙے دے سوگ وچ ہاں

نیمی اج تائیں پھپھریا ساوا تھی سگیاں میݙا تن من اینجھی مرض دے ونج ذمے لئی

جیوے تئیں ہن پیار وچ ظلم کیتن

اینجھے قہر تاں کوئی نئیں وسینداں

تیݙے نقش ذہن وچ ای لاہندن

کائنات دی ہر شئے بھل وینداں

میکوں بھالے ہن تیݙے آوݨ دے توں نئیں آندا میکوں جواب ݙے

میݙی زندگی کیوں برباد کیتی

راشد کوں ہک ہک پل دا حساب ݙے

نواں ݙوہڑہ

• ہݨ مردے راشد آ منت لاء

ای چیتر بہار دے موسم وچ بیٹھا روندا ہاں تیݙی یاد دے وچ

تیݙا گھٹ گھٹ کے میکوں گل لاوݨ یاد آندا ہے برسات دے وچ

ایوے سم سم کے اٹھی باہندا ہاں وت سم ویندا تیݙی یاد دے وچ

تیݙا تک آکھݨ میکوں نئیں بھلدا میݙی دنیا ہئی کائنات دے وچ

نئیں دل لگدا میݙا کہیں پاسے دل لگدے ہر دم تیݙی یاد دے وچ

میݙی روح وی رسݨا چاہندی ہے ہے پل پل اے چکرات دے وچ

متاں لنگھ آوے ایہو سݨ میݙا ونج قاصد آکھ ہاں مذاق دے وچ

ہݨ مردے راشد آ منت لاء تھیسن سوکھے ساہ سکرات دے وچ

راشد کھکھل

نواں ݙوہڑہ

ہݨ ڈھل گئے ہیں تیݙے ہجر دے وچ اساں یار شہزادے رہ نئیں گئے

ہݨ دھوپ دے سیک تے لاتھے ہیں اساں تے یار پچھانویں رہ نئیں گئے

ہݨ ہر جاہ جھݨکاں ملدیاں ہن کہیں شخص دے کم دے رہ نئیں گئے

ہݨ پیار دے کانڈھے ناں پٹھ راشد تیݙے پیار دے ݙا دے رہ نئیں گئے

راشد کھکھل

• ونج ہنج پپلیں توں ڈھاندی ہوئی

ونج ہنج پپلیں توں ڈھاندی ہوئی پہلے عرش تے ݙکھا ہاں اداواں

ونج دھاں ݙیوی میݙے خالق کوں جیندے کولوں ہن میݙیاں ساہواں

ونج آکھی میݙے رازق کوں میݙا مالک تیکوں ہک ݙینھ اتنا بھانواں

میں راشد فرش تے ہتھ چاواں تیݙے عرش تے آون میݙیاں آہواں

راشد کھکھل

• رحمان بیمار کوں سوکھا کر

ایوے لگدے ہنج ونج اکھیا ہے رحمان بیمار کوں سوکھا کر

ویندا مکدا ہے اے ݙینھ بہ ݙینھ لقمان بیمار کوں سوکھا کر

بس راشد کوں ہے ہک آس تیݙی رحمان بیمار کوں سوکھا کر

ہیوے واقف ہک ہک مرض کولوں لقمان بیمار کوں سوکھا کر

راشد کھکھل

• جے پچھدی تاں تیݙے کیتے کیا کیتم

جے پچھدی تاں تیݙے کیتے میں کیا کیتم تیکوں سدھ نئیں جو خود کوں میں تباہ کیتم

تیݙے نخرے بہوں برداشت کیتے ہیم تیݙے کیتے تیکوں سدھ ہے جو میں کیا کیا کیتم

تیݙے راہ تے میں ہر دے نال ونجا کولوں سر اپݨے میں دشمنی دی بہوں واری ابتدا کیتم

تیکوں راشد وفا کیتم میں خود نال اے خطا کیتم ایہو جرم ہے ایہو جتلا وݙا سارا گناہ کیتم

راشد کھکھل

• چلو خیر ہے توں وی چھوڑ ویسیں

چلو خیر ہے توں وی چھوڑ ویسے اے صدے جھلݨ جاݨدا ہاں

میں مونجھاں بہوں ہن پالیاں تیݙی مونجھ وچ گلݨ جاݨدا ہاں

میکوں ہر کہیں راہ وچ چھوڑیا ہے میں کلھیئے چلݨ جاݨدا ہاں

میں راشد عشق دی بھاہ دے وچ جیکر پہہ ونجا ولݨ جاݨدا ہاں

راشد کھکھل

• میݙا قاصد ونج ہاں دلبر دو

میݙا قاصد ونج ہاں دلبر دوں ونج ݙیکھ ہاں کیندے نال بیٹھے

ہیسی تات میݙی یا بئے کہیں دی ونج پچھ ہاں دل دے حال اوندے

کیوں میکوں وہم آ پیاء ہے جند میݙی درداں دے گڑدھال وچ ہے

توں راشد کملا بھولا ہئی تیݙا دلبر تھیاء غیر دے نال نہال بیٹھے

راشد کھکھل

• انا تے وفا

انا جیکر انیندا پئی وفا دی لوڑ نئیں تیکوں

انا جتھ جتھ وی آونجے وفا اتھ اتھ نیوی کھڑدی

ازل توں وفا تے انا دا ایہو جتلا ہے درجہ راشد

انا شیطان دی ریت ہے وفا رحمان چاہنداں ہے

• زمانے لگدن مخلص گولیندے

زمانے لگدن مخلص گولیندے ولا ونج کے کوئی غمخوار ملدے

ولا ونج لگدے اے زندگی چنگی ہے ولا دل ہے آھدا صدیاں جیویجے

قدرت عجب میݙے رب دی ولا ونج کے عزرائیل سر ان کے تھیندے

روح راشد دی بت توں آزاد کرکے بت کوں غستان وچ ونج دفنیدے

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

تیݙا ہک ہک وعدہ یاد کھڑے

اساں پیت کوں پالݨ جاݨدے ہے

اساں فجریں ابھریں سج جوہے

مغرب کوں ڈھلݨ جاݨدے ہے

تیݙا ہجر دا سیک ہے سیکݨ ݙے

اساں بھاء مسماوݨ جاݨدے ہے

اساں راشد مرسوں مر ویسوں

غستانیں کوں وی جاݨدے ہے

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

میݙا مالک ہݨ نیمی سہہ سگدا

یا درد ہجر مکا یا میکوں

ای دنیا توں لا پرواہ کر ݙے

ہووے ہوش کوئی ناں میکوں

یا خود منظور قبول چاں کر میݙیاں غرضاں ہن سب تئیں توں

جیہڑیاں راشد رو رو منگیا ہن

میݙیاں عرضیاں ہن سب تئیں توں

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

ہݨ تھک پئے ہے ای دنیا توں جتھاں خود غرض انسان پئے وسدن

کئی روپ مخلص دا بݨا کولوں اندروں دل وچ میل اے رکھدن

جیہڑا بندہ مخلص ہووے انہاں نال کنڈھ پچھوں ہوں تے ہسدن

اے راشد مشکی نانگ ہوندن وٹا کے روپ انسانیں دا ݙنگ گھندن

راشد کھکھل

• کلام*

ربا اینجھا وقت ناں ݙیوی توں

جتھاں میں تیݙا نافرمان تھیواں

متاں ڈھگ آزمائشاں ݙے ݙیوے

میں ڈھگ سارا پریشان تھیواں

کوئی اینجھا موڑ ناں ݙیوی جتھ میں حوصلے توں ویران تھیواں

میں راشد کوں میݙا رب سائیں توں رنگ اتنا لانوی میں ڈھگ سارا حیران تھیواں

راشد کھکھل

• کلام*

ایݙوں جھڑ اسمان تے کݨ مݨ لئی ایݙوں میݙیاں اکھیاں تر تھی گیا

اوݙوں پاک ہوا دے جھولے آئے

ایݙوں میݙیاں تتیاں آہیں نکتیاں

تر اکھیاں نال کڈھ آہیں تتیاں ݙیکھ اسمان دو آکھیاء ہیم اے مالک

ہݨ روح راشد دی کڈھ گھن توں

تیݙی دنیا توں میں تنگ تھی گیا

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

ہک اکھ دی سوہݨی بھولی جہیں میݙوں تک تک کے بہوں ݙہدی ہئی

کہیں چوک بازار وچ ٹکرے ہا خوش تھی نہال تھی ویندی ہئی

جݙاں ݙیکھے ہاں میݙے چہرے دو

اوندے لب مسکار کریندے ہن

اج مدتاں بعد جو یاد آئی راشد اوندے نقش ذہن وچ کھڑ گئے ہن

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

پندھ زندگی دے بہوں اوکھے ہن اتھاں حوصلہ ہارݨاں نئیں پوندا

اتھاں ہجر دیاں راتاں ملدیاں ہن سکھ چین وی ہے وارݨاں پوندا

مشکل وقت جو لنگھ آوے ناں چاہندیے استقبال ہے کرݨاں پوندا

اے زندگی راشد سمندر ہے ایندے وچ بݙ کے خود ہے ترݨاں پوندا

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

ضمیر مارݨ دا ݙاہ نئیں آیا اساں دنیا داری سکھیے نیسے

کہیں جو جتنا بولی لئی ہے ایمان ویچ کے ویکیے نیسے

لڑدے لڑدے حق دی جنگ وچ وقت دے شاہ نال راشد

سر جو لہہ گئے زاریاں منگ کے ظالم دے اگو جھکیے نیسے

راشد کھکھل

• ݙوہڑہ*

میݙا رب سائیں میکوں دنیا تے اینجھا کوئی انسان ناں ٹکرے

جیندا واسطہ ہووے مطلب تائیں اینجھا کوئی با ایمان ناں ٹکرے

جیہڑا کوڑیاں قسماں چیندا ہووے رکھ ہتھ قرآن تے ناں ٹکرے

جیکوں راشد پرکھ ناں سجݨے دی اینجھا کوئی حیوان ناں ٹکرے

راشد کھکھل

ماہ رمضان

ہے ماہ رمضان دی آمد آمد میݙا مالک ساکوں وی بخشی توفیقاں

ہن نیکیاں ہک دیاں ݙاہ ملدیاں ہن ساریاں تیݙیاں کرم نوازیاں

ہوسی ہر شیطان تیݙی قید وچ بدھا لاتھاں ہوسی وچ زنجیراں

میݙا مالک ماہ رمضان دے صدقے راشد دیاں کر پوریاں امیداں

کُن فرماوے ہا

ربا عرض سݨیں میں بے کس دی ای ماہ رمضان دے صدقے

سݨ واسطہ اہلیبیت دا ہئی جیہڑا کربل وچ قربان تھیاء

سݨ واسطے مولا علی دے جیکوں لقب تئیں شیر خدا ݙتا ہا

میں راشد دیاں دعائیں ہن انہاں دے صدقے کُن فرماوے ہا

• توفیق ہووے میکوں ای رمضان دے وچ

توفیق ہووے میکوں ای رمضان دے وچ ݙاہ ݙینھ اعتکاف وچ باہوݨ

متاں رب سائیں مغفرت کر چھوڑے ویندا چھوٹے وݙے گناہ بخشواوݨ

شالا رب سائیں راضی ہووے میں توں اوندا میکوں رات وچ جگواوݨ

میں راشد سوہݨے رب کولوں ویندا پیاء دعا ہر اپݨی تے کن آکھواوݨ

راشد کھکھل

عید دا ݙوہڑہ

• ای عید تے میݙے وانگوں وی

ای عید تے میݙے وانگوں وی کئی کلھے کلھے ہوسن

کئی پیار کرݨ آلیاں دے انگلیاں وچ مندریاں چھلے ہوسن

ہوسی ہر کوئی خوش اپݨے ڈھولے نال دلبر دے رلے ہوسن

شالا جند جیوی ای عید اتے راشد نال وی کوئی بھلے ہوسن

راشد کھکھل

• سݨ عرض میݙی دلربا میݙی عرض ہیوی

سݨ میݙی دلربا میݙی عرض ہیوی ای عید اتے کہیں بہانے میݙوں لنگھ آوی توں

تیݙا آوݨ ہوسی میݙیاں عیداں ہوسن نین کھلسن نماݨے میݙوں لنگھ آوی توں

میݙی عید ہے دلبر تیݙی دید وچ تیݙی دید دے ہے دیوانے میݙوں لنگھ آوی توں

توں آؤسیں راشد گل لیسی تیکوں سڑسن اپݨے بیگانے میݙوں لنگھ آوی توں

راشد کھکھل

سرائیکی رکھدے ہے

• اساں لوک سرائیکی دنیا تے

اساں لوک سرائیکی دنیا تے جتھ راہندوں پہنچاݨ سرائیکی رکھدے ہے

خواجہ غلام فرید تے شاکر شجاع آبادی جئیں ہن ماݨ سرائیکی رکھدے ہے

ساݙے سر تے پٹکے ہوندے ہن نیلی اجرک ہے سنجاݨ سرائیکی رکھدے ہے

اونویں راشد ہر کہیں نال ساݙی بݨدی ہے بس یار سرائیکی رکھدے ہے

راشد کھکھل

وفا

وفاجیکر نہیں تیݙے اندر تیݙے توں میں کلھا ٹھیک ہاں

تیݙے جہیں کئی سوہݨے چہرے بزاراں وچ ودے رلدن

راشد کھکھل

نندر

تھی ادھ رات گئی ہے اج نندر میکوں

نئیں پئی آندی شالا خیر ہووے

راشد کھکھل

محمد ص دا نواسا

وفا دا درس ݙیندا پئے کٹا کے سر لٹا کے گھر ہے 3 ݙینھ دا جیہڑا پیاسا

حسین ابن علی ایکو اھدن ایہو زہراء دا ہے جایا ایہو تاں ہے محمد ص دا نواسا

راشد کھکھل

ثاقی کوثر

جیندا پاݨی بند کر توں خوش پیاء تھیندا ہئی

اوندا نانا محمد ص وارث ثاقی کوثر ہے

7محرم اولاد رسول ص کا پانی بند کر دیا گیا

راشد کھکھل

سانوݨ

میکوں راشد مل ونج ساوݨ وچ

بہوں یاد آؤسی میکوں کݨ مݨ وچ

راشد کھکھل

ہیر وانگوں مشہور

راشد دی محبت دی قدر کریندی توں جیکر

جند

تیݙا وی ناں ہیر وانگوں مشہور ہووے ہاں

دریا دی پرلی کندھ توݨی

دریا تئیں ٹردے جلدے ہے دریا وچ ٹپا مار ݙیسوں

دریا دی پرلی کندھ توݨی راشد جیہڑا نال ہوسی او یار ہوسی

راشد کھکھل

تیݙے ہونٹیں دی پووے چمی مل ول لنگھ ویساں

ہیمی عارضی تیݙی دنیا تے میݙا چن دلبر ول لنگھ ویساں

تیݙی وستی وچ جو آگیا ہاں مل پل ݙو پل ول لنگھ ویساں

ہاں ماندا ہے ہاں ٹھر پوسی لاء گل نال گل ول لنگھ ویساں

میں راشد کوں تیݙے ہونٹیں دی پووے چمی مل ول لنگھ ویساں

راشد کھکھل

نوے ݙوہڑے

تیݙے عشق دی رٹ میݙے ذہن دے وچ تیݙے عشق دی گل وچ مالا

تیݙے عشق وچ ہنجوں ای واہندن جیوے واہندے برسات

وچ پرنالہ

تئیں آکھیا ہا جند میں ول آوساں تھک پیا گھن گھن میں

تیݙا بھالا

مجنوں تھیا ہا لیلا دے عشق وچ تیݙے عشق وچ تھئے ہݨ راشد گالھا

راشد کھکھل

• جاݨ بوجھ کے ہر گیا ہاں تیݙے عشق وچ بازی جیتی

جݙاں مرسوں کوئی ناں نال ہوسی توں وی چھوڑ ویسے تے کیا تھیسی

توں تاں وفا دا دعویدار ہانویں وت کیوں بیوفائی دی نماز چاں نیتی

میݙے جسم دا ماس تاں کھا گیا ہے عشق تیݙا میݙے جگر دا لہو پیسی

میں راشد کھکھل جاݨ بوجھ کے ہر گیا ہاں تیݙے عشق وچ بازی جیتی

راشد کھکھل

• میں حیران ہیمی*

عشق محبت سنگت تے یار دیاں پیتاں پال نئیں سگدا آھدا ہئی وفادار ہاں میں حیران ہیمی

روندے ہوئے بال کوں تھپکی ڈے کے سمال نئیں سگدا آھدا ہئی فنکار ہاں میں حیران ہیمی

ہووے جھیڑا وقت دے شاہ دے نال کر گال نئیں سگدا آھدا ہئی جی دار ہاں میں حیران ہیمی

راشد وانگ کچہری وچ بہہ کے توں کر حال نئیں سگدا آھدا ہئی سردار ہاں میں حیران ہیمی

راشد کھکھل

• ڈوہڑہ*

میڈا مالک میکوں دنیاداری دا

کوئی فن ڈے میں نیمی جی سگدا

ہنڑ تھک پیا درد کوں سہہ سہہ کے ای زہر کوں میں نیمی پی سگدا

ڈتا ہم دل درزی کوں سیونڑ کیتے

آھدے پھٹ میں نیمی سی سگدا

تیڈی قدرت وچ کیا راشد سائیں جیوے چاہواں میں نیمی تھی سگدا

راشد کھکھل

• ڈوہڑہ*

ڈوہڑہ

خوش ہامی اپنڑی دنیا وچ میڈے دل وچ ہجراں کوں آ مہمان کیتی

میڈے خواب ادھورے رہ گئے ہن میڈے خواباں کوں آ قربان کیتی

شالا درد دی رات ناں پیش آوی میکوں درد دیاں راتی دان کیتی

دشمن نال نئیں کریندا کوئی جیوے تئیں راشد نال جند جان کیتی

راشد کھکھل

• نواں ڈوہڑہ*

متاں سمجھیں خود غرض ہاں میں تیڈی آکڑ ڈیکھ کے دل بھر گئے

تیڈی بازاری دل لیندی ہے ہر نال دل ایہو ڈیکھ کے میڈا دل مر گئے

تیڈے مہنڑے جھنڑکاں سنڑ سنڑ کے تھی گئے زخمی میڈا دل سڑ گئے

اتلا محبت کہیں نئیں کرنڑی تیکوں جتلا راشد کھکھل دا دل کر گئے

راشد کھکھل

ڈوہڑہ

تیڈے نال الاونڑا بالکل نئیں

بہوں وقت جناب دا ضائع کیتم

نئیں کرنڑیاں منتاں زاریاں ہنڑ جذبات اپنڑے بہوں ضائع کیتم

تیڈیاں تانگھاں رکھ تھک پیاء ہاں

دید اپنڑی کوں بہوں ضائع کیتم

میں راشد تئیں بے قدری کوں

دل ڈے کے دل کوں ضائع کیتم

راشد کھکھل

وقت

• وقت*

جڈاں ہووے وقت عروج اتے لکھ سجنڑ بنڑاں بنڑ ویندے ہن

بھانوے جانڑ یا انجانڑ ہوون پئے جھک جھک کے الویندے ہن

کوئی غلطی نا کر بیٹھے ہوون ایہو سوچ کے روز منیدے ہن

ساڈے اداس چہرے ڈیکھ کولوں آ روز ساکوں کھلویندے ہن

معصوم شکل اے بنڑا کولوں ول دل ساڈے پھرلیندے ہن

ڈکھ سنڑ ساڈے دل دے اے مطلب خود دے کڈھویندے ہن

جڈاں وقت دا پاسا پھر ویندے اے ذر دولت دے لالچی ہن

اے پیار محبت کجھ وی نہیں سب رشتے تعلق عارضی ہن

ول انسان دیاں اکھیاں کھلدیاں ہن سب راز دنیا دے کھل ویندے ہن

کیا قصور ہے راشد ای دنیا دا جڈاں پیو ماں جائے بھل ویندے ہن

راشد کھکھل

ارمان

• ارمان *

ارمان دی اپنڑی دنیا ہے ہر ارمان دے کئی کئی رنگ ہوندن

ارمان کہیں کوں سجنڑاں دا ارمان دے وکھرے ڈھنگ ہوندن

ارمان دی خاطر سجنڑ ودے کیتی سجنڑاں نال جنگ ہوندن

ارمان وچ عاشق گالھے تھی دنیا توں ڈھگ سارے تنگ ہوندن

ارمان کوں اندر مار کولوں رکھ واسطہ اپنڑے اللہ سائیں نال

بابا فرید تے شاکر راشد جئیں درویش صفت تے ملنگ ہوندن

راشد کھکھل

اللہ سائیں دے لاڈ ادھی رات کوں

ادھی رات کوں رب سائیں آھدا ہے میڈا بندہ میکوں آکے مل اٹھی وضو دی توں نیت کر گھن رب سائیں دا ناں پڑھ بسمل

در مغفرت دا میں کھول ڈتم میڈا بندہ پڑھ تسبیح لاء کے دل ہتھ بتھ کے منگ میں مالک توں میڈا بندہ توں ناں کر ڈھل

مہنگا ڈھگ کینی اے سودا تیڈی اکھ دی ہنج ہے بس ایندا مل اجاں راشد ہنج اکھ وچ بے چین ہوسی ویسی قسمت تیڈی بدل

راشد کھکھل