درد دا رنگ

مارکا ۔۔۔! اج فیض احمد فیض ٻہوں یاد آندے پے ہن،کجھ کیفیت وی اے جئی ہے تے نالے غم جہاں دا حساب ڄوکیتوئم تاں" یار" ٻے حساب یاد آواݨ لڳ پیا اے۔اتھاں یار توں میݙی مراد میانوالی دی دھرتی تے اتھوں دے دوست ہن،ڄہڑے کہ اڄ ٻہوں یاد اندے پے ہن۔

نہ دید ہے نہ سخن نہ حرف ہے نہ پیام کوئی بھی حیلہ تسکین نہیں ہے اور آس بہت ہے امید یار ،نظر کا مزاڄ درد کا رنگ تم آج کچھ بھی نہ پوچھو کہ دل اداس بہت ہے انہاں یاراں چوں ہک ناں جبار چودھری دےا ہے ڄہرا کہ ٻہوں غریب انسان ہے تے غریب نال بیوفائی دا کݙاں سوچا وی نس ۔حالات دے تھپیپیڑیاں اس نوں مضبوط انسان بݨا ݙتا ہے ڄہرا ہݨ اپݨی غربت تے فخر کریندا ہے ۔ڄبار چودھری اپݨے فنی سفر دا آغاز سٹیج ڈرامے توں کیتا ہا تے جاگیرداری دے خلاف نفرت دا نشاݨ نݨ ڳیا۔

جٻار چوھدری کمال دا تے سوہݨا فنکار ہے ،جس نے مقامی مسائل نوں ہمشاں خوبصورت انداز اچ ڈرامیاں اچ پیش کیتا لیکن اس دی کیں وی قدر نہ کیتی ،اس دا اے ٹیلنٹ تہ خاک تھی ڳیا ہے ۔میں ڄڈاں وی میانوالی ویناں اس نوں ضرور ملداں،پراݨیاں یاداݨ تازہ کریندے ہاں تے گھنٹے لمحیاں اچ گزر ویندے ہن۔

ہک زمانے اچ ڄڈاں ڈیموکریٹک سٹوڈنٹس فیڈریشن نال کم کریندے ہاسے سارے سنگتی ساتھی رات نوں "چھلا کوچ کیݙھے ہاسے نال مسعود کومل دی درد بھری تے کومل آواز اچ لوک گیت تے خواجہ غلام فرید دیاں کافیاں سݨدے ہاسے تے جھمراں پیدے ہاسے ۔اس زمانے اچ بہت وݙے وݙے مشاعرے وی کرائے ہاسے جہناں اچ پورا وسیب دے مہاندرے تے مقامی شاعر شریک تھیندے ہن ،تھل دا پورا وسبہ انہاں مشاعراں اچ امڈ پوندا ہا،سرائیکی مشاعراں دے وچ ہزاراں لوکاں دی شرکت اس ڳل دی ڳوائی ہائی ڄو لوک اپںی ثقافت ،ادب تے تارخ نال کتنا پیار کریندے ہن ۔انہاں ݙرامیاں اچ جبار دا نمایاں کردار ہوندا ہا۔

انہاں مشاعراں توں مقامی ڄاگیردار ٻہوں تنڳ ہن کیوں ڄو ساری دی ساری شاعری مزاحمتی شاعری ہوندی ہائی تےہر شاعر جاگیرداری دی مٹی پہلت کریندا ہا تے لوکاں نوں شعور تے آڳہی ݙیندا ہا نالے جواناں دا نواں کاڈر تیار تھیندا ہا ۔لوک اپݨیاں محفلاں ولا شاعراں دے کلام کوں دوہرنیدے ہن ،کئی جاگیردار تاں فرمائش کریندے ہن ڄو اساکوں فلاں شاعر آلا کلام سݨاؤ۔۔۔۔تے اندروں اندروں ݙند کپیندے ہن ۔

مشاعراں دی محفل پوری پوری رات جمدی ہا پر مجال ہے ڄو ہک بندہ وی پھرکے۔اے ساریاں روایتاں مردیاں ویندیاں ہن ،ہک عرصہ تھی ڳیا ایہا جئی کوئی محفل اتھے نئیں تھئی۔ جبار چودھری وسیب دا ہک ہیرا ،لیکن ݙکھ اس ڳل دے ہے ڄو اس دی خہں قدر نہیں کیتی ،بقول عاجز دے سونے ڄہی شے تھی کے وی،مٹی دے بھا وکدے رہے سارے سنڳتی ساتھی ہک ہک کر کے وچھڑ ڳین،اساڈے بزرڳاں تے استاداں وچوں جناب دوست محمد بھچر،ملک محمد شیر بھچر،عادل صاحب،ماما کریم،اقبال زرگر،روشن ضمیر ملک تے ݙوجھے اس دنیا چوں ہمیشہ کاݨ لڳے ہن تے ،نوجواناں دی ٹیم روزی روٹی دے چکر اچ رجھ ڳئے ہن،ولی محمد انڄم ،سیف اللہ خان ،ملک غلام یسین ،الفت شاہ،میاں فیروز ،مسعود کومل تے ݙوجھے سنڳتی ساتھیاں لوک بیداری تے اپݨی ثقافت تے ادب دی ترقی واسطہ ڄہڑا کم کیتا ہے اس کوں بھلایا نئیں ونڄ سڳدا،میں قربان ونڄاں انہاں دوستیں تے ڄہڑیاں اپݨے چلہے دی پرواہ نئیں کیتی لیکن ہک مقصد دی خاطر اپݨی ذات ،اولاد تے مال دیاں قرباںیان ݙیندے رہے ۔وسیب دی مٹی تے تریخ انہاں دیاں انہاں خدمات کوں کݙاں وی نہ بھیلیسی ۔ مجاہد ڄتوئی فرمیندے ہنَ

ڄیندے ڳل اچ طوق ہزاراں

ڄیندا تن ہے لیر کتیراں

ڄیندے ساہ تے سو سو پہرے

اوندیاں عیداں کہیاں

ہک ݙیہنہ آسی پنڄرے ترٹسن

قیداں مکسن

اپݨے باغ دے مالک تھیسوں

اوں ݙیہنہ عید کریسوں