امان اللہ کاظم

امان اللہ کاظم سرائیکی زبان دا عظیم دانشور،ادیب شاعر ہے۔

ڄم پل

لیہ نال تعلق ہے۔

کتاباں

• جامع سرائیکی قواعد

نمونہ کلام

جتھاں اُبھا لماں ہک تھیندے

جتھاں لاھی چاڑھی بݨدی اے

جتھاں سورج سیس نویندڑا ہے

جتھاں دھرتی سونا جݨدی اے

جتھاں پانی من کوں موہ گھنندے

جتھاں ہیل حواس جھوٹیندی اے

غزل

توڑے چھَم چھَم وسّی٘اں اَکھّیں

وَت وی رِہی٘اں تَسّی٘اں اَکھّیں

ہِک ݙینہہ سُکھ دا ساہ نَئیں وَلّی٘ا

ڄاپے کِتھ وِنڄ پھَسّی٘اں اَکھّیں

عَین بہار دی رُت ءِچ ایجھی٘اں

اُڄرئین وَل نَئیں وَسّی٘اں اکھّیں

ظالِم دُنیا خون رُوائیے

نِت دے رووَݨ کھَسّی٘اں اکھّیں

رِہی٘اں عین چسُولی رُت ءِچ

تَئیں ٻاہجھوں بے چَسّی٘اں اکھّیں

درد کہاݨیاں دل ناں گَنولی٘ا

جَگ بے درد کُوں ݙَسّی٘اں اکھّیں

او اکھّیں وی کیا اکھّیں ہِن

جو نَئیں اپݨے وَسّی٘اں اکھّیں

کُئی منظر تاں ایجھاں ݙِٹھے

وَت ہِک پَل نَئیں ہَسّی٘اں اکھّیں

اَڄ کَل ہر چہرے تے لڳدئین

پھِکی٘اں پھوک کُرَسّی٘اں اکھّیں

رَقص کریندی مَوت دا مَنظَر

نِت نِت تَک تَک بَسّی٘اں اکھّیں

میݙی موت تے غَیر تاں رُنّیں

سڄݨٰیں دی٘اں نَئیں پَسّی٘اں اکھّیں

اَزلُوں ݙات ڈھئی ہِم کاظمؔ

پَڄلئیے ہَنجھوں تَسّی٘اں اکھّیں

غزل

ٻَہُوں رَستے کُڈھنویں زندگی دے

جو وَس نَئیں بے سَمَل جھَئیں آدمی دے

توں پہلے خود سنبھل تاں اے زمانے.!

پِچھیں طَعنے ݙے میکوں بےخودی دے

کَلھیپا.،. رَت جَگے.،، َہنجوں دی بارش

مِلئیے تُحفے اے میکوں دوستی دے

تیکوں جگ وِچ لُڑھیندا ہے اندھارا

میکوں کھا ڳئین چِنتے روشنی دے

زمانے کُوں تلاش اُونہہ آدمی دی

رَوٌَئیے جِہڑا بدلے زندگی دے

او رووے کَرب توں ہِس پیٹ خالی

لڳِن تیکوں مِٹھے سُر بینسری دے

پِچھوں کَنڈ دے چَلیندیں تیر بھَیڑا

تقاضے اے کڈھئیں نَئیں دشمنی دے

ݙِٹھوسے ٹَپٌے تَلٌے ریت کاظــــــمؔ

مگر چرچے وَݙے ہَن پیر جی دے