لوک دُعاواں: نسخیاں دے درمیان فرق

Content deleted Content added

ان لائن

دی تبدیلیاں ١٥:٠٩, ٢٩ اکتوبر ٢٠٢١

لوک دعاواں سرائیکی لوک ادب دا ہک اَݨ مُل تے اَݨ کھُٹ خزانہ ہے۔ انہاں دعاواں دا سرائیکی لوکاں دی حیاتی تے کلچر وچ ہک اہم تے اُچیرا مقام ہے۔ ہر چھوٹا وݙا، ٻُڈھا نَن٘ڈھڑا، نین٘گرمرد، ذال مݨس، آپݨاں اوپرا، سَکا سیاء ملدیں ویلے ہک ٻئے کوں دعا ݙیندے تے دعا گھندے۔ اتھاں دنیاوی ݙے گھن دی جاء تے رُوحانی ݙے گھن دا فارمولا لاگو تھیندے۔ اتے ہر کوئی ٻئے کوں دعا ݙیوݨ دی سِک رکھدے دعا گھنݨ دی تانگھ نی رکھدا۔ دعا اصل وچ انساناں دے آپت دے میل دی پہلی دلی سُن٘ڄاݨ ہے، جیندے لفظاں دی چوݨ مخاطب دی سماجی تے وسیبی قدر، مقام تے اہمیت دے مطابق ہوندی ہے۔

کجھ لوک دعاواں ایہ ہن:

الف

آخرت دا بھلا تھیوی
آخرت دا سوجھلا تھیوی
آڈھا ٻُڈھڑا تھیویں
اقبال سلامت ہووی
اللہ آن ناں جوڑے
اللہ آپݨے در توں پناوے
اللہ ایہ پاڑے مِلاوے
اللہ بُرے وقت کنں بچاوے
اللہ بے مُراداں دیاں مُراداں پوریاں کرے
اللہ بھول نہ بھَنّے
اللہ ٻہں ݙیوی
اللہ ٻیڑی بنّے لاوی
اللہ جنت وچ جاء ݙیوی
اللہ حاکم حکیم کنوں بچاوی
اللہ حیاتی بشکی
اللہ حیاتی وݙی کری
اللہ خاتمہ ایمان تے کری
اللہ دا خصماناں ہووی
اللہ دی امان ہووی
اللہ دی رکھ ہووی
اللہ دے حوالے
اللہ رادھی ݙُدھّی وچ برکت پاوی
اللہ سِدھی سیت دے متھّے لاوی
اللہ سئیں آں! چلدی ٻیڑی سوار کریں
اللہ سئیں آں! حاکم حکیم کنوں بچاویں
اللہ سئیں آں! ݙُدھ پُتر آلے دے متھّے لان٘ویں
اللہ سئیں آں! سدھی آلے دے متھے لان٘ویں
اللہ سئیں آں! سِدھی سیت دے متھّے لا
اللہ سئیں آں! سِدھی سَیت کر
اللہ سئیں آں! فجر نال کئیں آس آلے دے متھے لان٘ویں
اللہ سئیں آں! کمینے دی شاہی کنوں بچا
اللہ سئیں آں! نُور پِیر دے ویلے کئیں بخت آلے دے متھے لان٘ویں
اللہ سئیں آں! نُور پِیر دے ویلے کئیں سِدھ آلے دے متھے لان٘ویں
اللہ کافی تھیوی
اللہ کرے ݙیوا ٻلدا رہوے
اللہ کرے لکھ تھیوو
اللہ کن ݙے ناں سُݨے
اللہ کئیں دا مُتھاج نہ کری
اللہ لائیاں سجائیاں کری
اللہ لوڑ دی تھوڑ نہ ݙیوی
اللہ مٗراد ون٘د کری
اللہ منزل چنگی کری
اللہ نور چانݨاں قائم رکھی
اللہ ہر دے پردے کڄّے
انڈیں پا ہنڈاؤ (ݙاڈھے مزے کرو)
اوکھ نہ آوی
ایمان دا ݙیوا ٻلدا راہوی
ایمان سلامت رہوی
ایمان دی باچھائی/ بادشاہی ہووی

ب کنوں خ تائیں

بندی دا ناں دی بندی دا خلاص کریں
بھاݨے بھرے رہونِیں
بھلی واٹ ہووی
بھلی وارث ہووی
ٻچڑے وݙیرے تے ݙُُکھ پریرے
ٻچڑیاں دے شہَر تھیونِیں
ٻیڑا تری/ ٻیڑی تری
ٻیڑی ٹھِلّی
پِیر دی رکھ ہووی
پیؤ بھرا جیونِیں
پھَلیں پھُلیں
تاریاں جِتی ہَنڈھو
تتی وا نہ لڳی
تخت بخت قائم رَہوی
ٹُکّر مانی دی فکر نہ ہووی
ٹھر ٹھر وَن٘ڄے ماء
ٹھَڈّی وا پئی آوی
جِتھ پیر اُتھ خیر ہووی
جَد ودھی
جگ مُتھاڄ تھیوی
جند پیا جیویں شالا
جِند/ جِندڑی ماݨیں
جِیونیں جی سِکھیندے
جیوݨ جوگا!
جیویں ہوویں
جیوے جوڑی
جیوے سہریاں آلا
جھُڳا اَوَدان ہووی
جھوکاں وَسنِیں
چاہرے بازُو، پنجواں نُور، چھیویں صحت شالا قائم رَہوی
چڑھی کمان ہووی/ چڑھیاں کماناں ہونِیں
چنڳی لکھی ہووی
حسبی اللہ! بسم اللہ!
حیاتی دا دھاڳا وݙا تھیوی
حیاتی دی ݙور لمبی تھیوی
حیاتی وݙی تھیوی
خدا خراب نہ کری
خصماناں خیر تھیوے
خوش پئے وسو شالا
خیر پرنِیندے دی
خیر میݙے سردار دی
خیر نال ون٘ڄ خیر نال آ
خیری آؤ خیری ون٘ڄو

د کنوں س تائیں

دَر لتھا رہی
دشمن/ دشمناں دے وار خطا تھیونِیں
دشمن دا وار خالی ہووی
دشمن دا وار خطا ون٘ڄی
دشمن رد ہووی
دشمن زیر ہوونیں
دشمن مرنِیں تے سڄݨ ٹھرنِیں
دھاڳا وݙا تھیوی
ݙُڈھ پُتر آلا تھین٘ویں/ ہوویں
ݙُڈھ پُتر دی خیر ہووی
ݙون٘ہاں جہاناں وچ شرم رہوی
ݙیوݨ آلے دی خیر، نہ ݙیوݨ آلے دی خیر
راہ مسافراں خیر
رب ݙیندا نہ تھکّی
رَڄّا کڄّا ہوویں
سبھ کجھ مراد ہووی
ستّے پردے کڄّے رہونیں
سڄݨ ڈھیر، دشمن زیر
سر بخت دی خیر، سرداریاں قائم
سِراں دی خیر، سروہاں دی خیر ( نکے وݙے سبھ دی خیر)
رب وار ولاوے (ݙین٘ہ پھِر آون)
سر بخت دی خیر ہووی
سِر بخت دی شاہی ہووی
سوکا ساوا تھیویں
سوہݨی صحت ہووی
سہریاں آلا جیوے
سئیں! جیویں پیا
سئیں دی رکھ ہووی

ش

شالا آباد رہویں
شالا اَوکھ نہ آوی
شالا اینویں کچاہریاں لڳیاں رہن
شالا بخت بلند ہووی
شالا بختاں آلا ہوویں
شالا بھلا تھیوی (خدا تیکوں مالامال کرے)
شالا ٻُڈھ سہاڳݨ تھیویں/ ہوویں
شالا ٻُڈھڑا رھیویں
شالا پھَلیں پھُلّیں
شالا تاریاں جتّی ودھیں (نسل ٻہوں ودھے)
شالا تتی واء نہ لڳی
شالا جوانیاں ماݨیں
شالا جوڑ سلامت رہون
شالا جوڑی سلامت رَہوے
شالا جیندا رہویں
جیویں پیا
شالا جھوکاں اآوادان رہونیں
شالا جھوکاں وسنیں
شالا چڑھیاں کماناں ہوونیں
شالا چلدے پراݨ قائم رہون
شالا چنگی لکھی ہووی/ ہووے
شالا خیر ہووی
شالا خیریں وسّیں
شالا دیْر تائیں جیویں
شالا ݙُدھوں پُتروں ودھّیں مَنّوں نہ ودھیں
شالا ݙیندا نہ تھکیں
شالا ساوا سوکھا تھیویں/ رہویں
شالا سَت سُہاڳݨ تھیویں
شالا ست شَہر تھیونیں
شالا شرم بھرم رہوی
شالا صاحبی ماݨیں
شالا صاحبیاں ماݨیں
شالا غیر دے در توں نہ پناوے
شالا گھوٹ تھیوٰیں (گھرآباد تھیوی)
شالا نتھ جوڑی قائم رہوے
شالا نُور چانݨاں قائم رہوی
شالا ہَݙ سہندے بار خدا کئیں تے نہ ݙیوے
شالا ہک دا لکھ تھیویں
شالا ہمیشاں ہوویں
شان شرم قائم رہوی
شر شِطان کنوں رب بچاوی
شرم شہور نال ون٘ڄیں
شہر تھیویں ( خوب پھلیں پھُلیں)

ص کنوں ی تائیں

صحت دی باچھائی ہووی
صحت دی بادشاہی ہووی
صدقے تھیواں گھولی ون٘ڄاں
طُرہ زاں ہوسی ( شان اُچی تھیسی)
قرآن وسیلہ ہووی
کڄّا پردہ ہووی
کماناں چڑھیاں رہونیں
کنڈھ کرکے ون٘ڄیں، مٗنہ کرکے آویں ( خیریں ونڄو، خیر نال آؤ)
کھٹّی کوں برکت ہووی
کھیر کھنڈ پیویں
لال گھوٹ تھیویں
لکھ تھیویں
لکھاں تے قلم ہووی (وݙا افسر بݨیں)
مال منھّیں دی خیر ہووی
مالک چلدی ٻیڑی سوار کرے
ماء صدقے تھیوے
ماء صدقے ون٘ڄے
ماء گھولی ون٘ڄی
مردے ویلے شالا کلمہ نصیب تھیوی
موتیاں والا راجا! صحت دی بادشاہی ہووی ( بہاول پور دے نواب کیتے دعا)
میݙی جِند!
میݙی جندڑی!
نان٘ویں چلدے رہونیں
نور چانݨاں قائم رہوی
ودھ ودھ کے شَہر تھیوو
وݙّا ٻُڈھا تھیویں
وݙی ارجا تھیوی ( عمر لمبی تھیوی)
وسدا رہیں
وے! ماء ٹھر ٹھر ون٘ڄی
ہر دم آؤ
ہردے ٻچڑے دی خیر
ہسدے وسدے رہو (سدا آباد رہو)
ہک دے ݙو مِلنیں

@@ سطر ٢٠٨: / سطر ٢٠٨: @@
 * وسدا رہیں
 * وے! ماء ٹھر ٹھر ون٘ڄی
+*ہر دم آؤ
-* ہردے ٻثڑے دی خیر
+* ہردے ٻچڑے دی خیر
-* ہک دے ݙو ملنیں
+*ہسدے وسدے رہو (سدا آباد رہو)
+* ہک دے ݙو مِلنیں
-[[ونکی:[[سرائیکی]] زبان تے ادب]]
+[[ونکی:سرائیکی زبان تے ادب]]