یٰسین صابر

ساݙی وَسوں دا ہِک نویکلے لَب و لہجے دا اینجھا شاعر جیندی ما ٻولی تاں بلوچی ہے لیکن حالات تے قسمت اونکوں سرائیکی خطے وچ آباد کر ݙتے ، اوں ساݙے ایں سرائیکی وسوں وچ رَہندیں ہوئیں اتھاہوں دے رسم و رواج ، ریتاں پریتاں دے انداز کوں اپݨی زندگی وچ نا صرف اختیار کیتے بلکہ اوندے اظہار سانگے اپݨی شاعری وچ ٻہوں سوہݨے انداز نال ورتیے ۔ ساݙی وسوں وچ جیرھے دود ، دروہ تھیندے پئین انھاں دا اظہار ایں شاعر بھارویں انداز وچ کیتے ، جیندے نال اے دود یا دروہ تھیندا پئے اونکوں وی حوصلہ مِلدے جو او چپ چپاتیں ایہ سَہݨ دی بجائے ہُݨ الاوݨ پئے ڳئے ۔ اوں شاعری توں شعور پاتے ، ساݙے وسوں دی تریمت ہمیشہ توں نماݨی اے اوندے اندر برداش اے اتے او محبت تے عقیدت دی پیکر اے ، ایں سانگے ساݙے صوفی شعراء کرام آپݨی شاعری وچ اپݨے آپ کوں عورت دا روپ ݙے ساݙے وسوں دی تریمت دے ݙکھ سکھ دا اظہار کیتے ، ایہ شاعر یسین صابر ہے ، ضلع دیرہ غازی خان دی تحصیل کوٹ چھٹہ دے شہر چوٹی زیریں دے پسماندہ موضع چک دوداڑہ دے رہݨ والا ایہ شاعر اپݨی شاعری وچ ساکوں ہر حوالے نال سُڄاک ݙِسدے تے سُڄاک کریندے ۔ ۔ ۔ (عباس صادر )

کتاباں

• زاریاں

یسین صابر سئیں دی محبت جو میکوں آپنڑی کتاب" زاریاں " دی سوکھڑی پیش کیتی اے ، ساݙی وسوں دا سڄاک شاعر ہمیش جیوے یقیناً اے سرائیکی ادب وچ وݙا ودھارا اے، نو لکھ مبارکاں مرشد ❤️

نمونہ کلام

پَندھ کاچھویں ہوندے مُک پوندے اَݨ سونہیں پندھ ہِن کتھ مُکدن

کہیں سَݙ یا مَݙ دا فاصلہ نئیں سَو کونہیں پندھ ہن کتھ مکدن

کَݙی آپ ݙو سݙ کَݙی مار بھڄا ݙو مونہیں پندھ ہن کتھ مکدن

میکوں صابر پیار تے غربت دے ایہ ݙوہیں پندھ ہن کتھ مکدن ۔

تئیں نال گَݨاں ول کھیݙاں کیا توں واریاں گِھن میݙیاں واریاں ڳیاں

کہیں حیلے ول آ اوہ جاݨے میݙیاں جَھلیاں ڳیاں تیݙیاں ماریاں ڳیاں

چلو تھورا لا ایں کار کروں تیݙی کاوڑ ڳئی میݙیاں زاریاں ڳیاں

آ صابر مُنڈھو ول کھیݙوں تیݙیاں جیتیاں گیاں میݙیاں ہاریاں ڳیاں