ولی محمد لغاری

سَئیں فقیر نواب وَلی مُحمد لغاری ١٨٣٦ ــــــ ١٩١٦

اِنہاں دا تعلق تاجپور،سِندھ دے لغاری نواباں دے خاندان نال ھَئی ـ چالِیھ وَرہیں دی عُمر اِچ فقیری رنگ اختیار کِیتا شاعری تے موسیقی دا شوق ودھیک تھیا ـ وفات توں بعد اِنہاں دے شاگِرداں تے فقیراں جنازہ یکتاراں دے ساز تے الاپ نال کڈھا ـ تے تاجپور اِچ اُنہاں دا مقبرہ اَڄ وی محفوظ اے ـ اُنہاں سِندھی،ہِندی،فارسی تے سرائیکی اِچ شاعری کِیتی

کـــــافـــی

ـ ݙیکھ اکِھیں لِکھیا لوح قلم والا،نال ماھی دے ھُݨ میں مِلیاں مِلیاں

چھوڑ میں اپݨے شاھی ٻٻاݨے ، جھوک رانجھݨ دے ڄُلیاں ڄُلیاں

پار کَھیڑاں دے مُول ناں وَیساں ، توڑے آکِھن سُون٘ہیاں ڳَلیاں ڳَلیاں

سَبھ سیالیاں غیرت والیاں ، ھِیر ھِکا میں بُھلیاں بُھلیاں

عِشق ڄِنہاں سِر مَچ مَچیندا ، سے ناں رَھِن جَھلیاں جَھلیاں

وَلـــی مُحمــــد ایں دام زُلف دے ، کَئیں قابُو کِیتیاں دِلیاں دِلیاں

بـــیـــت

آ صُورَت دِیدار ݙِکھایا ، ڄئیں وِچ غیر ناں کوئی

ـ ݙِتی عِشق مُبارک ، آکھیُس حاصل کم تِھیوئی ـ

ڄئیں ران٘جھݨ دی خاھِش تیکُوں رَب آن٘دا اِتھ سوئی

ولی مُحمد دِل کِیتا سجدہ ، چھوڑ حِجاب سَبھوئی