مسکان خان

سرائیکی زبان دی شاعرہ،

ڄم پل

١٩٨٩ء کوں ڄمی۔

نمونہ کلام

اپنے نال الا گھندی ہاں

ݙس ہاں تیݙا کیاگھندی ہاں

دل قد میں وچ رکھ چھوڑہے می

رنج تھیندا پیئں چا گھندی ہاں

راہیں پندھیں مل جو پوندائیں

میں وی مونجھ لہا گھندی ہاں

ہنج بے پرد نہ تھیوے میݙی

پلکیں ہیٹھ لکا گھندی ہاں

خواب اچ جݙاں مل پوندا ہیں

سارے درد ونݙا گھندی ہاں

او مسکان منیدا کائنی

آپ کوں آپ منا گھندی ہاں

شاعرہ مسکان خان

شعر

چولے سیپ کڈھݨ بیٹھی ہاں 

پہلے ٹک تیں سوئی لڳ پئی اے

جانی ݙیکھ تیں رووݨ لڳ پئے 

کیویں نڈھی موئی لڳ پئی اے

قطعہ

دل اھدی ہے ہک واری آوے

جام اکھیں دے نال پلاوے

میں مسکان دیوانی تھیواں

اینجھا کوئی تیر چلاوے

سرائیکی شاعرہ

مسکان خان

ݙوہڑے

ݙوہڑہ

جڈاں ڈھول میڈا میکوں چھوڑ ویسی کیویں جیساں میں میکوں سدھ کئنی

مسکان اے رت دا گھٹ بھر کے کیویں پیساں میں میکوں سدھ کئنی

جیڑھا پھٹ لگسی میڈے سینے تیں کیویں سیساں میں میکوں سدھ کئنی

ہاۓ بنڑسی کیا کیا جیساں میں کیندی تھیساں میں میکوں سدھ کئنی

ݙوہڑہ

میڈیاں اکھیں کجلے بھریاں ہن مسکان جھلک ہے نیروانگوں

ہر لفظ میڈا انمول ہوندے میڈا لہجہ کھنڈ تیں کھیر وانگوں

ساڈا ساتھ ہے ساری زندگی دا اوندے ہتھ دی خاص لکیر وانگوں

میڈا رانجھا اتنا سوہنڑاں ہے میں کیوں نہ ہوواں ہیر وانگوں

مسکان خان

ݙوہڑہ

پردیسی چن ول وطناں تیں تیڈی یاد میکوں بہوں آندی ہے دل ماندی ہے

ہے اکھیاں وچ تصویر تیڈی بئ کئ شئے مول نہ بھاندی ہے دل ماندی ہے

جیڑا ڈھول نشانی ڈے گیا ہیں او لال رومال سراندی ہے دل ماندی ہے

مسکان دا حال آ ڈیکھ تاں ونج دی کونج وانگوں کرلاندی ہے دل ماندی ہے

ݙوہڑہ

نہ دلڑی مونجھی ماندی تھی اٹھی جاڳ ذرا نواں سال آ ڳئے

تیݙے سارے ݙکھ منہ پھیر ویسن ہک نظر بھنوا نواں سال آ ڳئے

تھیسی ہر ہک خواہش پوری ول نوی آس جگا نواں سال آ ڳئے

مسکان' توں سر دھو وال گندھا اٹھی ویس وٹا نواں سال آ ڳئے....

سرائیکی شاعرہ مسکان خان

ݙوہڑہ

کل رات ولا ہک خواب ݙٹھم اوہو چہرہ ہا اوہے اکھیاں ہن

بہوں دیر میں لک چھپ ݙہدی رہی اوندے رلے سینگیاں سکھیاں ہن

بیٹھا پھلاں دی او سیجھ تیں ہا پۓ لوک جھلیندے پکھیاں ہن

مسکان متاں ول گھر آوے تہوں راہ تیں اکھیاں رکھیاں ہن

مسکان خان

ݙوہڑہ

اج جھڑ ہے کھمنڑ کھمبدی پئ ایویں لگدے بارش آندی ہے

ہے پکھیاں دا چہکار بہوں پئ کوئل گیت وی گاندی ہے

دل آھدے ڈھول دی آمد ہے تہوں کاونڑی پئ کرلاندی ہے

مسکان اٹھی اکھیں رہ تیں رکھ اج تیڈی مونجھ وی لاہندی ہے

مسکان خان

ݙوہڑہ

اے دل کمبخت وی ظالم ہے ہر اوکھی جاہ تیں اڑ ویندے

اے سوہنڑے کوجھے ڈہدا نئیں بنڑ اکھ دا کجلا کھڑ ویندے

کُئی آکھے کھیر دی نہر ہووے چا تیشہ روہ تیں چڑ ویندے

مسکان کوں حاصل کرنڑ کیتے او دنیا نال وی لڑ ویندے

کلام

جانی میݙا

جیویں پیا

رب توں منگوں

ایہا دعا

کریں نہ کئ

میں سنگ دغا

چن وانگ ہے

چہرہ تیݙا

پینگھاں جھٹا 

بانہیں سما

ہے منفرد

لہجہ تیݙا

ساہیں دی ول

خوشبو کھنݙا

ایں شوق دا

ݙیوا جڳا

راضی رہے

ہر پل خدا

مسکان کوں

اپݨاں بݨا

مونجھ متام

مونجھ متام اے 

گھر کہرام اے

اکھ دا جھیڑا 

صبح شام اے

پیار میݙا نہ 

کر بدنام اے

میں کڑوی ہاں 

اے الزام اے

تیݙی بردی 

نال غلام اے

صنم کریندی 

نیوڑ سلام اے

چوڳ

سنگ پکھیاں چوڳ میں چڳݨی ہے

میں چوڳ اچ ہاں اوندی جوڳ اچ ہاں

میݙے بھاڳ دے بھوڳ ہن ہوون پئے

بھانویں بھوڳ اچ ہاں اوندی جوڳ اچ ہاں

نہ میݙا کئ ارمان کرے توݨیں سوگ اچ ہاں اوندی جوگ اچ ہاں

مسکان کوں جھیڑا روڳ لڳے میں اج

توݨیں ہوں روڳ اچ ہاں اوندی جوڳ اچ ہاں

غزل

نہ ٹر کہیں دے نال وے سائیں

دنیا کوڑ پلال وے سائیں

رل گئ سسی رل گئے پنوں

رل گئے ہن جتوال وے سائیں

سئیاں سئیاں اہدی رہ ون٘ڄ

سیئں تاں ہے لجپال وے سائیں

سیئں دے صدقے سب کجھ ملدے

اساں خوش نہال وے سائیں

من مشتاق ہے ازلاں کولوں

اندر مونجھ ملال وے سائیں

تہوں مسکان صنم دے کولوں 

منگے روز مجال وے سائیں

شاعرہ مسکان خان

غزل

ہے رستے وچ دریا سوہنا

کوئی پیار دی گال سنا سوہنا

اج قسمت نال ءن میل بنڑے

نہ قسمت کو ٹھکرا سوہنا

بہوں عرصہ تھئے میں مونجھی ہاں

رج میڈی مونجھ لہا سوہنا

دل دل کو دل پئی ملدی اے

دل دل دے نال ملا سوہنا

کہیں موڑ تے ساتھ نہ چھوڑیں تو

اج قسم قران دی کھا سوہنا

بس ضامن پاک قران چا ڈے

نہ وادھو قسماں چا سوہنا

میں تیڈی ہاں تو میڈا ہیں

ایہا مکدی گال مکا سوہنا

نئیں میں کے ڈھیر صبر تھیندا

ہن جلدی میڈو آ سوہنا

اے راہیں ساہ نہ مک پوون

تو گل مسکان کو لا سوہنا

اپنے نال الا گھندی ہاں

اپنے نال الا گھندی ہاں

ݙس ہاں تیݙا کیاگھندی ہاں

دل قد میں وچ رکھ چھوڑہے می

رنج تھیندا پیئں چا گھندی ہاں

راہیں پندھیں مل جو پوندائیں

میں وی مونجھ لہا گھندی ہاں

ہنج بے پرد نہ تھیوے میݙی

پلکیں ہیٹھ لکا گھندی ہاں

خواب اچ جݙاں مل پوندا ہیں

سارے درد ونڈا گھندی ہاں

او مسکان منیدا کائنی

آپ کوں آپ منا گھندی ہاں

شاعرہ مسکان خان

گیت

ہݨ گھر دو جلدی آ لالہ

پردیس کوں لا چا بھا لالہ

اتھ کیا لاتھے اتھ کیا کائنی

اج ایہا گال ݙسا لالہ

آکھیں سکدین ݙیکھݨ کیتے

اکھیاں نہ ترسا لالہ

چن دے وانگوں مکھڑا تیݙا

ہݨ میݙی عید کرا لالہ

توں میݙے پیو تے ما وانگوں

منگاں تیݙے کاݨ دعا. لالہ

مسکان متاں کئی ݙیکھ گھنے

گھناں پلکیں پیٹھ لکا لالہ

مسکان خان