محمد ثقلین قیس
محمد ثقلین قیس سرائیکی شاعر ہے۔
ڄم پل[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
تعلیم[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
کتاباں[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
ویڈیو[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
نمونہ کلام[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
تُساں فرشتاں کوں آکھ ڈیوو لحاظ کرِن
ساڈے شجرے وی ہِک پیغمبر دے نال ملدِن
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
سانجھے سانجھے کِکر کریاں سانجھیاں ہِنی چھائیں
رَلے ساڈے ٹُر وے جوگی سانجھیاں منزل راہیں
جیڑھی جھاء تے بھوئیں مُکدی ہے اُتنے تاݨی ویسوں
سِجھ تے ساڈی یاری ہے پئی جُل بِلاݨی ویسوں
چن دے ہاں تے چڑھ کے کڈھسوں نال ثُریا ساہیں
رَلے ساڈے ٹُر وے جوگی سانجھیاں منزل راہیں
پینگھ فلک تھوں تروڑ گھِناسوں رنگلی واگ بݨیسوں
سوہݨی نیلی گھوڑی چڑ تے پریاں کوں شرمیسوں
او تائیں حُسنہ حسنہ راہسی ڈیدھوں جتنے تائیں
رَلے ساڈے ٹُر وے جوگی سانجھیاں منزل راہیں
بُکھدے مارے روندے ویلے سارے ڈر جھک لاہسِن
ساڈی جیلھے نتھ کھُل گئی تاں ساریاں نک لاہسِن
شیخاں کولوں نچساں جیلھے توں بس دول وگائیں
رَلے ساڈے ٹُر وے جوگی سانجھیاں منزل راہیں
پکھڑو پکھڑو وستی وستی روندی روندی ڈر گئ
بھوئیں چوں جیں ڈینھ بندہ بݨاں اسے ڈینھ مرگئی
سݨ وے میڈی گال فرشتہ رب کوں حال سُݨائیں
رَلے ساڈے ٹُر وے جوگی سانجھیاں منزل راہیں
ثقلین
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
سوہݨاں اللہ تیڈےگھر میں مسیت آئی ہاں....
سائیں کھولیں کوئی در میں مسیت آئی ہاں....
پیروں رانہڑی ودی آں سِروں ننگی ودی آں....
ایہو گل میڈے چولا او وی منگی ودی ہاں....
خیراں منگدے مہر میں مسیت آئی ہاں......
نہ چھلے منگساں نہ کائی چھاپ منگساں.........
میڈے بت وچ اپݨاں میں آپ منگساں .....
جان بئی شئے اندر میں مسیت آئی ہاں....
میں چن توڑی گَیّاں میں مریخ توڑی گَیّاں.....
سِجھ بھوئیں دے وِچالے ٹَنّگی چیخ توڑی گَیّاں
ڈسے ہر پاسوں شر میں مسیت آئی ہاں........
جڈاں پیر تُرٹ گۓ کہیں دے ہتھ جوڑُییُم......
پہلیں ڈاند ویچُم پچھیں رتھ جوڑئیُم......
وڈے اوکھے نی سفر میں مسیت آئی ہاں....
میڈی گال سُݨ سائیں توں زمین توڑیں آء....
تیڈو جھکی ودی ہے ایں جبین توڑیں آء....
ہائ میڈا ایہو پھَر میں مسیت آئی ہاں.....
سوہݨاں اللہ تیڈےگھر میں مسیت آئی ہاں........
محمد ثقلین قیس
نظم[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
بادشزادی کے آکھا ہِئی ؟
تھل دی سیر کرانواں تیکوں؟
تیڈی سیج تھوں سوہݨاں تھل اے
ککی ریت دا شیش محل اے
اُچیاں مݨاں مَتھے اُتے
رَت پھُلیاں دے سِہرے پاۓ ہِن
پریاں ول ول پھیرے پاۓ ہِن
چاندی رنگی ریت دے منہ تے
شبنم ایویں لگدی پئی ہے
جیویں پندھراں سال دی نینگر
اپݨی جنج تے سجدی پئی ہے
مور دے وانگوں لگدی پئی ہے
بادشزادی ہامی بھر تاں!
تھل دی سیر کراواں تیکوں
پر ایں سیر تھوں پہلے پہلے
اپݨیں پیرے دھوکے آنویں
ثقلین قیس
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
انگلیں دے ہِک ہِک پُور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
سِکدے کھڑے ہِک طور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
تتڑی دے ساہ کوں پھوک ڈے سینے دی بھاہ کوں پھوک ڈے
اسماں تے کھڑ گئی چیک کوں دھرتی دی آہ کوں پھوک ڈے
مُرلی دے وانگوں ثُور تے ہک ناں پڑھم کلماں پڑھم
مچھی وی ساڈی مرگئی بیڑی وی ساڈی بُڈ گئی
کانے تے کانہیں سُگ گیاں ہنساں دی جوڑی اُڈ گئی
دریا تھوں کھڑ کے دور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
صحرا کوں ونج تے آکھیَم سُݨ وے مریں ہِک گال سُݨ
لیلٰی دی ونج تے بھال کر مجنوں دا وی کوئی حال سُݨ
جالھیں دے سوہݨیں بُور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
چھاں چھاں دی چھاں تے دھپ تھئی گنگی الیندے چُپ تھئی
چن تے پِچھاواں پئے گیا بھوئیں وی انھاری گھُپ تھئی
بے سیتے بُت دے ڈھُور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
ہِک پھُل دی میں بھئوال تھئی خُشبو دی راݨیں تھی گئی
سونہی تھئی ہم قیس دی کملی سیاݨیں تھی گئی
شبنم دے بکھدے نُور تے ہِک ناں پڑھم کلماں پڑھم
محمد ثقلین قیس
کافی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
کافی
محمد ثقلین قیس
پھلیں ءچوں ݙیکھݨیں گھاء ءچوں ݙیکھݨیں
اللہ کوں نہ اساں تیڈی بھاء ءچوں ݙیکھݨیں
پیلھ پیلھ تھی کے تے جال نال ودا ہوسے
تھل تھل پھِردیں ہوئیں بال نال ودا ہوسے
تتی تتی مݨ اُتے واء ءچوں ݙیکھݨیں
اللہ کوں نہ اساں تیڈی بھاء ءچوں ݙیکھݨیں
اللہ سائیں تاں جگ تے جہان پیاء لگداۓ
عاشقیں دا بول وی قرآن پیاء لگداۓ
عاشقیں دے نال تھئی راہ ءچوں ݙیکھݨیں
اللہ کوں نہ اساں تیڈی بھاء ءچوں ݙیکھݨیں
وادیاں ءچ پھِردائے تے ندیاں ءچ واہنداۓ
اللہ ساڈی بھوئیں اُتے صدیاں دا راہنداۓ
جیرھی جھاء ہئیں اسےجھاء ءچوں ڈیکھڑیں
اللہ کوں نہ اساں تیڈی بھاء وچوں ݙیکھݨیں
محمد ثقلین قیس
غزل[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
جیوے ڈاچی, جیوے محمل, محمل والی خیراں ہونی
رانجھڑ والی وسیں شالا, پنل والی خیراں ہونی
سینگی دے پرنیوے تے ایں سج کے آݨ کھڑی ہیں جیویں
تو بس میڈی بنری ہِویں, چڑتل والی خیراں ہونی
دھرتی تے ہک رات ہا کالی شکرے لتھے پردا کالا
ایویں چمکیں چار چدھاروں, سوجھل والی خیراں ہونی
کافی عرصے بعد سُنجاݨِم مُرلی والے ساز اے تیڈے
کاوڑ کولوں بول کھڑی ہیں ہَکل والی خیراں ہونی
شہر کوں چھوڑ کے آیا بیٹھاں تیڈے در تے یاد رکھیں بس
مجنوں وانگوں صحرا پھِرساں جنگل والی خیراں ہونی
شیشہ شودھا تُرٹ مویا ہے ڈیکھ کے اکھیاں والے تیر
ڈوں دھاری تلوار بݨائی وی کاجل والی خیراں ہونی
روٹی جئ شۓ چھوڑ ڈتی ہے قیس میں تیڈے کاݨ تو جیویں
کَر چا کوئی تاں توں وی بھیڑا عقل والی خیراں ہوونی
محمد ثقلین قیس