عرفان حاشر

عرفان حاشر سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

اللہ آباد غربی تحصیل جامپور ضلع راجن پور

کتاباں

• سنگھار سوچاں ،
• لاش لہجے ،
• خدا رول کھڑے ہیں ،
• پریم نگر کی یادیں

وڈیو

• حاشر ٹی وی چینل

نمونہ کلام

زخمیں داآہر ایویں بھلا کون کریندے-

سکھ اپنڑیں ونجا کہیں دی دواکون کریندے-

ہرشخص تاں اندر توں ہےخود آپ دابھیتی.

بن مفت ڈسا خود کوں تباھ کون کریندے-

توںوی تاں خدا ہئیں پیا اجاں میڈے شہردا.

بھلاتائیںجئیں خدابت کوںقضا کون کریندے-

رگ رگ تےلتھی تیڈی ہے تیز تڑپ کوئ.

ڈس اینجھی مٹھی شۓکوں جداکون کریندے-

توں مل پئیں ولا مل پئ ہے اوھا شام وی حاشر 

بھل ہک دفعہ تھئ ہئ ولا کون کریندے.

=== او تیڈی عظمت دیاں قسماں چیندے

او روز رانجھے دے قصے گھڑ تے ساکوں کوہیجڻ تے پیل ڋیندے

او آپ نکھڑڻ دا تمغہ لاء تے اساڋے ہنجوں کوں میل ڋیندے

او ساڋے ہتھیں کوں کڑیاں کڑ تے اساڋیاں سوچاں دے کاڑھ‍ ڋیندے

او شخص مہلت دے خواب ڋے تے اساڋے جذبیں کوں جیل ڋیندے

او اپنڑے لبیں کوں رت لاء تے، ہر روز جوبن نکھار ٻاہندے

عجیب سوہنڑا مداری شخص اے، لمحے لمحے دا کھیل ڋیندے

توں جو آہدیں حساب ہووے

توں جو آہدیں حساب ہووے، نصاب ہووے کتاب منگاں؟

او تیڋی عظمت دیاں قسماں چیندے، ڋسا میں کیویں جواب منگاں؟

او روز لاہریں دے روزے ڋے تے، او روز لہجیں کوں رنگ کریندے

او شخص کینجھا مصوم ڋسدے ڋساء میں کیویں عذاب منگاں

او خود کوں جیہڑا خدا اکھیندے، بے شول ڳالھے تے پاگلیں دا

او شخص جیہڑا خدا ہے حاشر، ڋساء میں کیویں حساب منگاں

توں تاں اونویں بے وفا ہیں

کوڻ کہیں دے نال تھیندے جی ڋکھارے ڋیکھ‍ تے

رات گونگی کوڻ ساہندے ڋینھ‍ دے تارے ڋیکھ‍ تے

سچ تاں اے ہےسینے سِلھ ہے، سر دی بازی لئی کھڑوں

ایویں نیزے کوڻ ساہندے، ساہ سیپارے ڋیکھ‍ تے

موت کہیں دی مُل ڳھدی نئیں، سَیت کہیں دا ڋاڄ نئیں

تاج کہیں کوں کوڻ ڋیندے، سِر اُدھارے ڋیکھ‍ تے

ضبط کہیں دا ظرف ہے تاں، ساکوں ایندی غرض نئیں

ساکوں اینجھا ظرف ہووے، دھاڑیں مارے ڋیکھ‍ تے

لیکھ‍ اپنڑے پیار دے ہن، کیوں پۓ کہیں تے ڋوھ‍ ڋیووں

ذمے کہیں کوں کوڻ لیندے، ہاں دے ٻارے ڋیکھ‍ تے

توں تاں حاشر بے وفا ہیں، تیکوں کہیں دے نال کیا

تیں تاں اونویں چھوڑ ونجنڑے، حال سارے ڋیکھ‍ تے

مَر ونڃیجے

آہ دی آہٹ دا شور اندروں زرا سُنیجے تاں مر ونڃیجے

ہنج دی سسی کوں تھل دے اندر قضا کریجے تاں مر ونڃیجے

وجود دنیا دی ہر شے اندر جڋاں اوں رب دا ہی موجزن ہے

ولا کیا تـُک اے جو بُت دے اوھلے خدا پُوجیجے تاں مر ونڃیجے

اے روز ریتیں دی موت کیا ہے گناہ دے مہنـْے دے طوق کیا ہن

کلیم موسے کوں نال ڳھن تے خدا ڋکھیجے تاں مر ونڃیجے

کفر دے فتوے وی ہاوی تھیندن ہاں پھئی ایندے کوئی تیکوں گولے

حدیں تیڋیں دی بَھر دے اوڋھر جے بُت جُڑیجے تاں مر ونڃیجے

موت انویں تاں آونـْی ہے، اے موت کہیئں اے جُو موت آوے

موت اپنی دی موت سانگے کوئی در گولیجے تاں مر ونڃیجے

اساں تاں اپنـْی ہی بندگی دا ثبوت پلوں تے سانبھ‍ رکھنے

ہے ساڋے سوچیں دی انت حاشر خدا چھوڑیجے تاں مر ونڃیجے