عبد اللہ بن عباس

عبد اللہ بن عباس ( 3 قبل ہجرت تا 68ھ مطابق 618ء تا 687ء) ہک صحابی رسول صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم ہن۔ انہاں نے اپݨی کم سنی تے نو عمری دے باوجود حصولِ علم دے ہر طریقے کوں اختیار کیتا تے اس راہ وچ انتہائی جاں فشانی تے ان تھک محنت نال کم گھدا۔ اوہ محمد صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم دے چشمۂِ صافی توں آپ صلی اللہ علیہ وسلم دی حیات مبارکہ دے دوران سیراب تھیندے رہے۔ آپ دے وصال دے بعد اوہ باقی ماندہ علما صحابہ دی طرف متوجہ تھئے اور انہاں توں بھرپور استفادہ فرمایا۔

عبد الله بن عباس

آپ دے حق وچ نبی کریم صلی اللہ علیہ وآلہٖ وسلم دی دعا

ہک وار رسول اللہؐ نماز کیتے بیدار تھئے تاں عبد اللہ بن العباس نے وضو کیتے پاݨی آݨ کے رکھ ݙتا۔ آپؐ نے وضو توں فراغت دے بعد پچھا کہ پاݨی کون گھن آیا ہئی۔ سیدہ میمونہ نے عبد اللہ بن عباس دا ناں گھدا تاں آپؐ نے خوش تھی کے ایہ دعا ݙتی۔

اللَّهُمَّ فَقِّهْهُ فِي الدِّينِ وَعَلِّمْهُ التَّأْوِيلَ

(ترجمہ) اے اللہ اینکوں مذہب دا فقیہ بݨا تے تاویل دا طریقہ سکھا

نام و نسب

آپ دا ناں عبد اللہ، ابوالعباس کنیت ہئی۔ آپ دے والد ا ناں عباس بن عبدالمطلب تے والدہ دا ناں ام الفضل لبابہ ہئی۔ آپ دا شجرہِ نسب ایہ ہے۔

عبد اللہ بن عباس بن عبد المطلب بن ہاشم بن عبد مناف۔

آپ دے والد عباس نبی کریمؐ دے سگے چاچا ہن۔ اس طرح آپ آنحضرتؐ دے سوتر ہن۔ آپ اُم المومنین میمونہ بنت حارث دے خواہرزادہ ہن کیونکہ آپ دی والدہ اُم الفضل تے میمونہ بنت حارث حقیقی بھیݨاں ہن۔

اولاد

آپ دے پنج پتر ہن

• علی بن عبد اللہ بن عباس
• عباس بن عبد اللہ بن عباس
• محمد بن عبد اللہ بن عباس
• فضل بن عبد اللہ بن عباس
• عبد اللہ بن عبد اللہ بن عباس