عابد کھوسہ

عابد حسین کھوسہ سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

٥ مئی ١٩٨٥ء کوں ڄمے،۔دیرہ غازی خان نال تعلق ہے۔

نمونہ کلام

میݙا کوئی کائنی سئیں تئیں باجھوں میݙا کر اعتبار مخالف ہن

ہک توں ہئیں تیݙے بعد ولا میݙے چار چودھار مخالف ہن

میݙے سر تے میݙی چھاں وی ہنڑ میݙے ہر ذمہ وار مخالف ہن

آ ݙیکھ توں عابد ݙیکھ میݙے تھئے کتنے یار مخالف ہن

ݙوہڑہ

میں چپ دے تالے منہ تے لائے توڑے جے جتلا الوائی میکوں

لب چولاں چلدن چولنڑے نیں بھاویں آہ تے آہ بھروائی میکوں

ایویں کہیں کوں خان ستا کے ݙیکھ جیویں آخر آن ستائی میکوں

میں عابد زندہ لاش نمی جیویں جیندیں موت ݙکھلئی میکوں

(عابدحسین کھوسہ)

ݙوہڑہ

توں مِل نہ مِل تیݙی مرضی ھ پئی مونجھ ھ مِل میݙا کیاتھیسی

تیݙی کِھل توں جیکر وار ݙیواں میں اپنڑی کِھل میݙا کیاتھیسی

تیݙی پِیت ھے مندر اکھیاں دا لائے متھڑے تِل میݙا کیاتھیسی

میں عابد دل دے بھوگ ءچ ہاں نہیں ٹکری دِل میݙا کیاتھیسی

(عابد حسین کھوسہ)

ݙوہڑہ

خوش ݙیکھ کے ساکوں رنج نہ تھی سک سینے مونجھ سلامت ہے

اساں یکدم مون٘جھے رہ ویندوں ایہاں مونجھ دی خاص علامت ہے

ہئی وعدہ نکھڑ کے مر ویسوں ناں مرسوں بعد ملامت ہے

جے اوسیں عابد بچ پوسوں ناں آوسیں یار قیامت ہے

ݙوہڑہ

ہن اکھیاں رو رو رت تھیندیاں نہ ڈھیر رواوے ترس کرے

میڈے چار چودھار ہن غیر کھڑے نہ جگ کھلواوے ترس کرے

اوندے بعد میڈی کوئی زندگی نیں میکوں نال رلاوے ترس کرے

ونج کیکوں عابد دھاں ڈیواں کجھ منت لاوے ترس کرے

(عابد حسین کھوسہ)

ݙوہرہ

دل اہدے دل دی من تاں سہی ناں ڈھیر کھپا ڄُل میلے تے ۔

تیݙے نخرے ناز منیج پوسن اج جو منوا ڄُل میلے تے ۔

ساکوں یار کھلݨ دا ݙا بھل ڳئے رج رج کھلوا ڄُل میلے تے ۔

رلے عابد میلہ ݙیکھ گھنوں میݙے نال ذرا ڄُل میلے تے ۔

عابد حسین کھوسہ

ݙوہڑہ

نہ ہاں کوں لا میں ول آوساں فلحال دیوانی ڈیکھ کھڑی

اوکوں اونویں بچپن وانگ نبھیساں ان تیڈے نال جوانی ڈیکھ کھڑی

اکھ پھرکے میڈے آونڑ دی ہوسی خاص نشانی ڈیکھ کھڑی

دل وانگ زلیخاں کر عابد پچھیں یوسف ثانی ڈیکھ کھڑی

عابد حسین کھوسہ

غزل

کہیں توں کہیں دا جہان منگ آیاں

دل لو دل دی دوکان منگ آیاں

خدا دی رحمت مہمان ہوندے

ہا تاں کہیں دا مہمان منگ آیاں

میں اج تاں سودا عجیب کیتے

گونگی کہیں دی زبان منگ آیاں

کرایہ گھنسی یا ایویں بخشیا ہس

جئیں توں خالی مکان منگ آیاں

اتھاں کہیں داوی کُئی بھروسہ نئیں

میں زندگی دا سامان منگ آیاں

ہنڑ تاں کہیں دا کوئ نشان کائنی

او بر تھئ وستی ویران منگ آیاں

اج تاں عابد خدا دے گھر وچ

میں آپ اپنڑی امان منگ آیاں

(عابد حسین کھوسہ)

کجھ شعر غزل دے دوستیں دی محبت سانگے

نال میڈے کوئی پیارا رہ ویندے

میکوں وی اوندا سہارا رہ ویندے

جے تئیں اوکوں نظردا رہ وینداں

فقط اوندا اشارا رہ ویندے

کیا پتہ جو تگدے کے تونڑی

ھے ساہ اودھارا رہ ویندے

عجیب کیتے میں پیار اوکوں

سک دا سینے انگارا رہ ویندے

میں خوش باش ہاں خوشیں وچ

غم وی کیتی کنارا رہ ویندے

جے ہک ڈینہ نکھڑے عابد میڈا

مونجھیں دامنہ تے تلہارا رہ ویندے

عابد حسین کھوسہ