ضمیر تعظیمی

ضمیر تعظیمی اسم ضمیر دی ہک قسم ہے۔ سرائیکی زبان ئِ چ عزت تے احترام دے اظہار کیتے ضمیر واحد غائب تے ضمیر واحد حاضر کیتے جمع دا صیغہ استعمال کیتا ویندے۔ مثال دے طور تے اے جملے ݙیکھو؛

۱۔توں کِتھاں ہانویں (دی بجائے) تساں کتھاں ہاوے۲۔میں اڄ تیݙے گھر آساں (د ی بجائے) میں تہاݙے یا سئیں ہوراں دے گھر آساں۳۔توں کتھاں ڳیا ہانویں (دی بجائے) سئیں ہوراں کتھاں ڳئے ہن۴۔پیر صاحب اڄ میݙے گھر آسی (دی بجائے) پیر صاحب ہوراں اڄ میݙے گھر آسِن۵۔استاد صاحب میݙے تے ٻہوں مہربان ہے(دی بجائے) استا صاحب میݙے تے ٻہوں مہربان ہنِ۶۔توںکیا کریندا ٻیٹھیں (د ی بجائے) آپ ہوراں کیا کریندے ٻیٹھین

کݙہیں کݙہیں اسم عام دے لوظ وی ضمیر تعظیمی دے طور تے استعمال تھیندن۔ او لوظ اے ہن، آنحضرت، حضور تے حضرت وغیرہ۔

آنحضرت:

اے لوظ فقط شاہ ِ مرسلاں، رسول عربی ا دی ذات اقدس کیتے مختص ہے۔ جیویں جو اساں آہدے ہیں، آنحضرت  ا اے ڳالھ ایں فرمائی ئِ ۔

حضور: i۔حضور دا لوظ جݙاں ضمیر واحد غائب کیتے ورتیا ویسی تاں وت ایندا مصداق صرف پاک پیغمبر ا دی ذات اقدس ہوسی۔ جیویں جو حضور پاک  ا  اللہ دے آخری پیغمبر ہِن۔

ii۔بطور ضمیر واحد غائب بزرگانِ دین یا اولیائے کرام کیتے وی ورتیا ویندے۔

iii۔ضمیر واحد حاضر کیتے مذاحاً  یا طنزاً ورتیا ویندے ۔ جیویں جو  

۱۔حضور اتھاں کتھاں؟۲۔حضور تشریف گھِن آئو۔۳۔حضور بازار ویندے پئین تاں میݙے کیتے کجھ پھل گِھدی آون۔۴۔حضور دا سر جیندا تاں وت ݙاتری پھیر نہ پھیر ۔

حضرت:i۔مشاہیرِاسلام یا بزرگان عظام کیتے بطور تعظیماً۔ جیویں جو حضر ت سیدنا عمر بن خطابؓ، حضرت شاہ عبدالقادر جیلانی  ؒ، حضرت سخی سلطان باہو ؒ، حضرت قائداعظم، حضرت علامہ اقبال۔

ii۔ اے لوظ تضیحکاً وی استعمال کیتا ویندے۔ جیویں جو

۱۔ توں تاں وݙا حضرت ہیں۔۲۔ حضر ت صاحب آئو! تشریف گھِن آئو۔۳۔بسم اللہ ! حضرت صاحب آڳین ۔

iii۔ اے لوظ پیغمبر اکیتے وی تعظیماً استعمال کیتا ویندے۔