صوفی فیض محمد دلچسپ

اصل ناں    فیض محمد

تخلص      دلچسپؔ

جٖمنْ        1936ء

وفات      1983ء    

صوفی فیض محمد دلچسپ سرائیکی زبان دے شاعر ہن۔ انہاں دا سانگا لیاقت پور ضلع رحیم یار خان نال ھے۔ صوفی فیض محمد دلچسپؔ دا ناں سرائیکی شاعری دے حوالے نال ہک معروف ناں ہے۔ اوہ اپنْے زمانے دے بٖہوں وڈٖے شاعر ہن۔سرائیکی ادب اچ انہاں دیاں خدمات قابلِ تحسین ہن۔انہاں اپنْی شاعری تے گولڈ میڈل وی حاصل کیتا ہا۔آپ دی ہک لمبی بحر دی غزل دے ڈٖو شعر ڈٖیکھو!

؎اوہ خوشیاں بخشے تاں راضی ہاں میں، اوہ غمیاں ڈٖیوے تاں ماشاء اللہ

کتاباں

• دلچسپ دے ݙوہڑے

دلچسپ دے ݙوہڑے

جݙوں عشق دی برچھی آن چھٹی ول یاد میکوں اے او نہ رہی

تھی تن تنہا بے باک بیٹھم کوئی سنگت ساتھ دی بو نہ رہی

جگ ݙیکھ تے نفرت ناز کرے بس اجڑ ڳیم کوئی ٹھو نہ رہی

دلچسپ جنازہ سکدا ڳیا ، میݙی میت دی اوہا شو نہ رہی .

ݙوہڑہ

اساں ہار ڳۓ تیݙے عشق دی جنگ

آ مار کٹار شہید تاں کر

کوئی چین نہ ݙے میکوں زندگی دا

توڑے وانگ رقیب دے دید تاں کر

رہے اپنے تائیں وسواس نہ کر

میݙے مر ون٘ڄڑیں دی عید تاں کر

دلچسب تیݙے راہ وکدا پۓ

بن قیمت آن خرید تاں کر

صوفی فیض محمد دلچسپ مرحوم

نمونہ کلام

ݙوہڑہ

نہ کاں کاں کر کُر لا وے کانگا اتھ کون مویاں ݙو آندے

ہاسے تاں جگ وسدے ہاسے اج کلھڑے پیوں کُرلاندے

اوݙوں توں کُرلا ایݙوں میں کُرلاواں آ حال ونڈوں درداں دے

دلچسپ ݙوہیں کم لڳ ٻہسوں نبھ ویسن وقت ݙکھاندے

قاصد دی روانگی

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

کر چاوفا‘ نہ دیر لا‘ بس دلربا ‘ ایویں گھن تے آ

..

ڳے جھیڑا کر‘ مُٹھڑی دا وَر‘ تاں شور شر‘ سُݨ پا تے ہَر

چِٹڑے پدھر‘ لُٹ ڳیا ہے گھر‘ ڳے ایں اُݙر‘ نہ اَئے نظر

ڳل پے سفر ‘تھل بر تے جھر‘ مٹ ڳے اثر‘ لڳدا ہے ݙر

ہئے ویساں مر‘ تُرٹ ڳے فخر‘ آکھیں مہر ‘کر منہ ݙکھا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

پتہ تاں ہَس‘ جو ہے بیکس‘ دل زورے کھس‘ ڳے آپ نس

کیتی ڳے چَس‘ رکھ ہِکا لَس‘ نہ موئی ہوّس‘ پیا کیچ ݙس

بہوں لا تے کس‘ کر ڳیا ہے بس‘ جے ویندا پھس ‘ پچھدی میں ݙس

ہُݨ ہاں بیوس‘ نی سینے رَس ‘ڳئی بُکھ تے تس‘ تن من سُکا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

جاں ڳے نِکھڑ‘ میں نال بھِڑ‘ خوشیاں دے تِڑ‘ سب تھی ڳے بھِڑ

ڳئی ہاں وِچھڑ‘ ڳے مفتا چِڑ‘ ہئی چِڑ نہ وِڑ‘ چن پے اُکھڑ

اُو ڳے وِڳڑ‘ میں ڳئی اُجڑ ‘اَئے درد ڳِڑ‘ کڈھ کڈھ تے پِڑ

ڳئی چھیڑ چھڑ‘ درداں دے دِھڑ‘ ڳیم ایجھی تھِڑ‘ نہ ہوش جا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

درداں دے ڳٹ‘ ڳل پئے ڳے فٹ‘ اَئے وات پٹ‘ سینہ ڳے پھٹ

کیتے ہَلٹ ‘او نہ ڳے ہٹ‘ کر ڳے نہ ڳھٹ‘ بُلوا ڳے ترٹ

نہ ویلھ جھٹ ‘بس مار سٹ ‘کیتی ڳے چٹ‘ ایجھا ڳے وَٹ

نہ تھئی رَپٹ ‘بیٹھی ہاں کھٹ ‘دُنیا دی بٹ‘ ݙو ݙو جُدا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

ون٘ڄ آکھ چن‘ کئی ساݙی من ‘دلبر مُوہن ‘سُݨ ݙے تے کن

ٹھاندا نی زَن‘ اتنی غبن ‘کربے وطن‘ وَل ڳیوں وطن

ݙُکھڑیاں دے دن‘ سُکھ تھئے صفن‘ خشکی بدن‘ ڳیا منہ دا پن

ساہ باقی تن‘ آ بھولے بھن‘ چئی آ کفن‘ ہتھیں پوا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

وطناں تے ٹُر‘ ڳئیں ایجھا پھُر‘ میں جھورے جھُر‘بھُردی ڳی بھُر

سینہ تھیا پُر‘ درداں دی چُر‘ کئی مارے سُر‘ کئی ݙیوے ڳُر

نہ ہے عُذر‘ پڑھ پڑھ شُکر‘ آئی ایجھی سُر‘ تانڑی نہ تُر

ڳئی مار کُر‘ خوشیاں دی بُر‘ پہنچی نہ دُھر‘ ڳئی موت آ

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

ربدی قسم‘ ہے میݙا کم‘ ڳئی بھوڳ غم‘ ݙکھ درد اَلم

سڑ ڳیا ہے چم ‘اَوکھا ہے دم‘ سر کرتے خم ‘ہُݨ تھئی آں تھم

پٹُھڑے کرم‘ ریہا نہ دھرم‘ اُݙ ڳیا شرم ‘چٹ تھیا بھرم

ہاں کوں زخم‘ ملی نہ ملم‘ تھیندی ختم‘ پئی ہاں بچا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

آکھیں بیبا‘ چن چناں دا‘ ہئیں توں میݙا‘ شرم و حیا

دل دی دوا‘ روح دی غذا‘ اَکھ دی شفا‘ ہتھ دی حنا

کیوں ڳئیں بھُلا‘ ڳل پا وبا‘ زندگی سَبھا ‘ جل تھئی سُوا

جے چہندیں لا ‘نت دا توں دا‘ وَل وی دُعا‘ ݙیساں سدا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

آکھیں مٹھل‘ آ وَل آ وَل ‘ہک وار وَل‘ ݙیکھاں شکل

نہ کر کھرل‘ وِچ رُوہ جبل ‘جند ویسے ڳل‘ ہُݨ لا نہ پل

خالی بغل‘ کر ڳیوں پُنل‘ ہانویں اصل ‘کریں ہا عدل

میں بے عقل ‘توں با عقل‘ ہاں ویسے ݙل‘ رت نہ رُوا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

تیݙی تاں ہاں‘ سُنڑدا نیوںدھاں‘ کنتے ون٘ڄاں‘ جند ہے لباں

کئی کانڳے کاں‘ خط پترے تاں‘ بھیجم لکھاں‘ تئیں ݙو میاں

ڳئیں ایجھا بھاں‘ چن پُنوں خاں‘ جاں ناں گھناں‘ ٹھر ویندے ہاں

تیݙے بناں‘ زندگی ہے پاں‘ کرچانیاں‘ بہوں نہ کھپا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

آکھیں سجݨ‘ دلچسپؔ بݨ‘ کئی چنڳی ڳݨ‘ جیواں متݨ

اے اَݨ تے بݨ‘ ہُݨ ݙے ون٘ڄݨ‘ سٹ ݙے رُسݨ‘ نہ کر لکھݨ

ڳل لا تے وَݨ‘ رو ماری تݨ‘ نہ ہے بہݨ ‘میݙا مکھݨ

سئیں باجھ دھݨ‘ ہوندے مرݨ‘ آندے ݙرݨ‘ ہئے نہ ݙرا

من ناں خدا‘ ون٘ڄ قاصدا‘ رُس ڳے مٹھا‘ ایہو ݙے منا

..

صوفی فیض محمد دلچسپ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺑٖﮩﻮﮞ ﺣﯿﻠﮯ ﺟﺘﻦ ﮐﯿﺘﻢ ﺍٓ ﺍُﺟٖﮍﯼ ﮐﻮﮞ ﻭﺳﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﻭَن٘ڄاں ﮐِﻨﺘﮯ، ﻏﻀﺐ ﺍِﻧﺘﮯ، ﮈیکھاں ﺟِﻨﺘﮯ، ﺍَﻧﺪﮬﺎﺭﺍ ﮨﮯ

ﺑﯿﭩﮭﯽ ﺭﻭﻭﺍﮞ، ﺗﮯ ﺗﻨﮓ ﮨﻮﻭﺍﮞ، ﺗﮯ ﮈﮬﮩﮧ ﭘﻮﻭﺍﮞ، ﻧﮧ ﭼﺎﺭﺍ ﮨﮯ

ﺍٓﯾﺎ ﻧﯽ ﻭﻝ، ﺍﻭﮨﻮ ﺳﺎﻧﻮﻝ، ﺟﯿﮍﮬﺎ ﻭل وﻝ، ﺳﮩﺎﺭﺍ ﮨﮯ

ﮐﺮﺍﮞ ﮐِﯿﻮﯾﮟ، ﺍٓﮐﮭﺎﮞ ﺍِﯾﻮﯾﮟ، ﺗُﻮﮞ ﮐﯿﻮﮞ ﺟِﯿﻮﯾﮟ، ﮐﮭﻨﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

سجنڑ ﺗﺎﮞ ﮨﺎ، ﺗﮯ ﮐﺮ ڳے ﺩﺍ، ݙساﻭﺍﮞ ﮐﯿﺎ، ﮨﺎﮞ ﺑﮯ ﻭَﺳِﯽ

کھیݙی ﮨِﺲ ﭼﺎﻝ، ﮐﺮ ﺑﮯ ﺣﺎﻝ، ﻧﮧ کئی ﮔﺎل، ڳے ݙسی

ﺍﮮ ﺩﻝ ڳئی ﺍﮌ، ﮨُﻮﻧﺪﮮ ﭘﺌﯽ ﻟﮍ، ڳیا ﮨﮯ ﮐﮍ، ﺗﮯ ﭘﺌﯽ ﭘﮭﺴﯽ

ﻣﻮﻧﺠﮭﺎﮞ ڳِن ﮐﮭﺎ، ﺗﮯ ڳے ﺗﺮﺳﺎ، ﺑﻐﻞ ﻭﭺ ﭘﺎ، ﺗﮯ ﻧَﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﻧِﯿﮍﺍ ﻻﺗُﻢ، ﺗﮯ ﮈُکھ ﭼﺎﺗُﻢ، ﺍٓﭘﮯ ﭘﺎﺗُﻢ، ﺍﮮ ڳل ڳَٹی

ﺍُجڑ ڳئی ﮨﺎﮞ، ﻭِﭼﮭﮍ ڳئی ﮨﺎﮞ، ﻧِﮑﮭﮍ ڳئی ﮨﺎﮞ، ﺍﻭ ڳے ﺳَﭩﯽ

ﺭُﮐﮭﺎ ﮐﺮ ﺗﮯ، ﺑُﮑﮭﺎ ﮐﺮ ﺗﮯ، ﮈُکھا ﮐﺮ ﺗﮯ، ڳِیا ﻭَﭨﯽ

کڈھاں ﺩﮬﺎﮌﺍﮞ، ﭘﮑِﮍ ﺍٓﮌﺍﮞ، ﺗﮯ ﺭﺍﮦ ﺗﺎﮌﺍﮞ، ﻣَﻨﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺒﺮ ﻧﯽ ﮐﺌﯽ، ڳیا لے ﻟﺌﯽ، ﻭِﻧﺠﯽ ﻧﮧ ﮨﺌﯽ، ﻭِن٘ڄاﺗﮯ ڳے

ﻧﻤﺎنڑاں ﺗﮭﯽ، ﺍَﯾﺎنڑاں ﺗﮭﯽ، پُرانڑاں ﺗﮭﯽ، ﺍَﮐﺎ ﺗﮯ ڳے

ﭘﯿﺮﺍﮞ ﭘﻮﻧﺪﯼ، ﺻَﺪﻕ ﮨﻮﻧﺪﯼ، ﻧﮧ ﮨﻢ ﺭﻭﻧﺪﯼ، ﺭُﻭﺍ ﺗﮯ ڳے

ﻓﮑﺮ ﻧﻮﭼﺎ، ﺍﻧﺪﺭ ﭘﻮﭼﺎ، ﻣﯿﮟ ﺍﮮ ﺳﻮﭼﺎ، ﺑَﭽﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ڳئے ݙُکھ وَنڑ، ﺍﻭ ﻻ ڳے تَنڑ، ﺗﮯ اَپنڑا بَنڑ، ﺭُﻻﯾﺎ ﮨِﺲ

ﻣﯿﮑﻮﮞ ﺍِﺗﮫ سَٹ، ﺗﮯ ﺩﯾﺮﮮ ﭘَﭧ، ڳیا ﮨﮯ ﻭَﭦ، ﮨَﺮﺍﯾﺎ ﮨِﺲ

ﮔِﮭﺪﺍ ﮨِﻢ ﻣﻦ، ﮨﮯ ݙاڈھا ﭼَﻦ ، ݙُکھا ڳے ﺗَﻦ، ﮈُکھایا ﮨِﺲ

ﻋُﻤﺮ ﮔﺰﺭﯼ، ﻧﮧ ﮨﺎﮞ ﺳُﺪﮬﺮﯼ، ﺳﻤﺠﮫ ﮐُﮭﺪﮬﺮﯼ، ﻧِﺒﮭﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﮐﯿﻮﯾﮟ ﮐﺮﺍﮞ، کَیݙے ﻣَﺮﺍﮞ، ﭘﯿﺮﯾﮟ ﺩَﮬﺮﺍﮞ، ﻣﯿﮟ ﺍَپنڑا ﺳِﺮ

ﻭﻻ ﺳﻮہنڑاں، ﮐﺮﮮ ﭼﻮنڑاں، ﺗﮯ ﻣﻦ ﻣﻮہنڑاں، ﻭﯾﻨﺪﺍ ﻣﭽِﮭﺮ

ﻧﮧ ﺣﺪ ﺭَﮐﮭﯽ، ﮔﮯ ﻣُﻨﮧ ﻣَﮑﮭﯽ، ﺍُﮈیا ﭘَﮑﮭﯽ، ﻧﮧ ﺍٓﯾﺎ ﭘِﮭﺮ

ﻧﮧ مُنہ بولے، ﻧﮧ ﮔُﮭﻨﮉ ﮐﮭﻮﻟﮯ، ﺗﮯ ﮨﻮﮞ ﭨﻮﻟﮯ، ﺭَﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺍﻭ ڳے ﺭﻭﻟﯽ، ﺗﮯ ﮐﺮ ﺑﮭﻮﻟﯽ، ﻣﯿﮟ ﺍَﮈ ﺟﮭﻮﻟﯽ، ﺑﯿﭩﮭﯽ ﭘِﻨﺎﮞ

لڳے ﻧﮧ ﺩﯾﺮ، ﺍٓ ﭘﺎﻭﮮ ﭘﯿﺮ، ﺣُﺴﻦ ﭘﺎء ﺳﯿﺮ ، ﮔِﮭﻦ ﮔِﮭﻨﺎﮞ

ﻭﺳﺎﻭﮮ ﭼﺎ، ﺭﺳﺎﻭﮮ ﭼﺎ، ﮨَﺴﺎﻭﮮ ﭼﺎ، ﺍﻭ ﺭﻭﺡ ﺑِﮭﻨﺎﮞ

ﮈَﭨﮭﯽ ﭼﺎ ﺗﮯ، ﺳِﯿﻨﮯ ﻻ ﺗﮯ، ﺍَنگنڑ ﺍٓ ﺗﮯ، ﺳُﮩﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺟﯿﮍﮬﯿﺎﮞ ﺩِﯾﺪﺍﮞ، ﮐﺮﻥ ﻋﯿﺪﺍﮞ، ﺍﻭﮨﮯ ﺩِﯾﺪﺍﮞ، سجنڑ ﭼﺎ ڳے

ﺍَﮌﺍ ﻣﯿﮑﻮﮞ، ﭘَﮭﺴﺎ ﻣﯿﮑﻮﮞ، ﮈرﺍ ﻣﯿﮑﻮﮞ، ﺗﮯ ﻻ ﺩﺍ ڳے

ﮈَسے ﮐﻮﺋﯽ، ﺍِﯾﻮﯾﮟ ﮨﻮﺋﯽ، ﺟِﯿﻨﺪﯼ ﻣﻮﺋﯽ، ﮐُﻮﮞ ﺑﺞ ﻻ ڳے

ﻣﯿﮟ ﺳﻤﺠﮭﯽ ﮐِﮭﻞ، ﻣِﭩﮭﮯ ﺩﯼ ﺩﻝ، بنڑی ﺳِﻠﮫ ﻣِﻞ، ﺑﮭﻨﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﻣﯿﮟ ﺟِﻨﺪ ﻭﺍﺭﺍﮞ، ﮈیوے ﺧﺎﺭﺍﮞ، ﮐﺮﮮ ﻋﺎﺭﺍﮞ، ﻧِﺒﮭﺎﻭﮮ ﻧﮧ

ﻣﯿﮟ ﭨُﺮ ڳئی ﺍٓﮞ، ﭘﯿﺮﯾﮟ ﭘﺌﯽ ﺍٓﮞ، ﭘِﮭﮑﯽ ﺗﮭﺌﯽ ﺍٓﮞ، ﺍَﻻﻭﮮ ﻧﮧ

ﺗُﺮﻭﮌﯾﻨﺪﺍ ڳیا، ﺳَﭩﯿﻨﺪﺍ ڳیا، ﺭُﻭﯾﻨﺪﺍ ڳیا، ﺭَﮨﺎﻭﮮ ﻧﮧ

ﻏَﻤﯽ ڳئی ﮐﮭﺎ، ﺍﻭ جانڑوں ہا، ﮨَﺘﮭﯿﮟ ﻻ ﺑﮭﺎ، ﺑُﺠﮭﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﺳَﻤﺠﮭﺪﺍﺭﯼ، ﺭَﮐﮭﮯ ﺳﺎﺭﯼ، ﮐﺮﮮ ﯾﺎﺭﯼ، ﺩﮮ ﻗُﻞ ﺍٓﭘﮯ

ﺍِﺗﮭﻮﮞ ﺩﻝ ﭼﺎ، ﺗﮯ بئی ﺟﺎ ﻻ، ڳیا ﻭِﻧﺪﻻ، ﺗﮯ ﮨُﻞ ﺍٓﭘﮯ

ﮨُﻮﻧﺪﮮ ﮐﺎﺭنڑ، لڳُم ﮨﺎﺭنڑ، ڳیا ﻣﺎﺭنڑ، ﺗﮯ ﺗُﻞ ﺍٓﭘﮯ

ﺧﺪﺍ جانڑے، ﮐِﯿﻨﮩﺎﮞ ﻣﺎنڑے، ﺗﮯ ﺍَنڑجانڑے، ݙَسیندا ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

..

کݙاں ﺍٓﺳﮯ، ﺭَﻟﮯ باہسے، ﺍﮮ سُنڑ ﮨﺎﺳﮯ، ﻣِﭩﮭﯿﺎﮞ ﺑٖﻮﻟﯿﺎﮞ

ﺍٓ بَنڑسی ﯾﺎﺭ، ﮐﺮ ﺍﻗﺮﺍﺭ، ﮔﺎلھیں ﭘﯿﺎﺭ، ﺩﯾﺎﮞ ﭼﻮﻟﯿﺎﮞ

ﺍَﮐﮭﯿﺴﺎﮞ ﻣﯿﮟ، سُنڑیساں ﻣﯿﮟ، ﭘُﮭﻮﻟﯿﺴﺎﮞ ﻣﯿﮟ، ﺑﻨﺪﯾﺎﮞ ﺗﮭﻮﻟﯿﺎﮞ

ﭼَﮭﮍﯼ ﮈِﮬﻞ ﮨﮯ، ﺍﻭﻧﺪﯼ ﮐِﮭﻞ ﮨﮯ، ﺍﻭ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﮨﮯ، سݙیندا ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ

ﻭﺩﮬﺎﻭﺍﮞ ﭼﺎﮦ، ﺗﮯ ﭨﮭﮉﮬﮍﮮ ﺳﺎﮦ، ﮐﮉھاں ﻧﮧ ﺍٓﮦ، ﺍﻭ ﺩﻟﭽﺴﭙﮯؔ

ﻣَﺘﺎﮞ سوہنڑاں، ﮐﺮﮮ ﭨﻮنڑاں، ﺍﯾﻮﯾﮟ ہونڑاں، ﮨﺎ ﮐﻢ ﺭَﺳﭙﮯ

ﻣﺎﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﮧ، ﺗِﮭﯿﺴﯽ ﺑَﮭﻼ، میݙا ﻭَﻟﻠﮧ، ﺍﮮ ﺩﻝ ﭘَﮭﺴﭙﮯ

ﮐﺮﻡ ﺗِﮭﯿﺴﯽ، ﺭَﺣﻢ ﺗِﮭﯿﺴﯽ، ﻧﺮﻡ ﺗِﮭﯿﺴﯽ، وِن٘ڄیندا ﻧﯽ

ﺧﺪﺍ جانڑے ﺳﺒﺐ ﮐﯿﺎ ﮨﮯ ﺍَجنڑ ﺗﺌﯿﮟ ﭼﻦ ﺍﻟﯿﻨﺪﺍ ﻧﯽ