صادق میر

صادق میر بیگ سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

٢١ فروری ١٩٧٧ء کوں ڄمے۔

نمونہ کلام

ݙوہڑه

تیݙی یاد بنا بی کوئی شئے نئی میݙے لب تیں وی تیݙا ناں ہوندے

ݙہنہ چیتر دے ایویں کئی ہوندن کجه موسم ڈهیر خزاں ہوندے

تیݙے آونڑ دا ول پک تهیندے جݙاں کنده تے کرکدا کاں ہوندے

ایں میر دے سینے وسدا ہئیں جیویں نقطہ ن دا هاں ہوندے

صادق میر

ݙوہڑه

تیݙے ہتھ اچ واگ ہے ویلهے دی تیکوں ظلم دے زائقے راس کهڑن

ساݙے حال تے کهلدے جگ سارا ساݙے کڈهدے هاں ارداس کهڑن

تیݙے گندر گناه دی واچهڑ تیں ساݙے جزبے نت بے آس کهڑن

توں میر ہئیں قاتل نسلیں دا سا کوں منڈھ لا دے وسواس کهڑن

صادق میر

ݙوہڑه

متاں آ نکلے ایں آس اتیں اساں مݨ تے لارے لڳ کهڑ ڳئے

سا ݙے حال انویں بے حال کهڑن او روز ٹهڳیدا ٹهڳ کهڑ ڳئے

ساݙو آندا ہے یا نئیں آندا اے وہم سدا رڳ رڳ کهڑ ڳئے

اساں میرتاں پار دو ݙیہدے ره ساݙو ݙیکھ تماشہ جگ کهڑ ڳئے

صاد ق میر

غزل

مردے دم تئیں ساݙی توڑ دی یاری ہے

خون دے رشتے وانگوں رشتے داری ہے

لیپے پولے کر کے کر محفوظ گهدی

جہری پیار دی پیاری کنده اساری ہے

ویل ہکیساں جندڑی تیݙے نانویں دی

انویں ہرشئے تیݙے ناں تے واری ہے

ݙیکهیں وت کرلاٹ اے سارا جگ سنڑسی

وت تیݙ ی پرد یس جو خان تیاری ہے

لو لو تس ہے لمس تیݙے دی ول آ توں

اکهیاں تانگھ ہے دلڑی مونجھ دی ماری ہے

کهلد یں چا الوایا کر احسان تیݙے

ساری عمرا روند یں میر گزاری ہے

صادق میر

غزل

سئں شہر ہوندیں وی نئں نظر دا نظردے ساکوں بهلا ݙتا ہئی

ایں عجز ساݙے فقیر ویں کوں رواج جگ دا بنڑا ݙتا ہئی

توں ونج کے پردیس بہہ گیا ہئیں کیوں غیر نگری تیں ٹهہہ گیا ہئی

میں قرب دی تس توں مردا وینداں بغیر یادیں دے کیا ݙتا ہئی

اجاں تئں دل پئے تڑپدا توں ساݙے پهڑکار وی نئیں ݙیہدا

اکهیں کوں قاتل بنڑا کے ٹریو اے قہر وکهرا وسا ݙتا ہئ

میں مونجه سئں کوں پوائم کپڑے تیں آپ لتهے ہنڈائم کپڑے

ٹرایو چٹکے تیں پیرو راہڑاں خلوص دا کیا صلہ ݙتا ہئی

اوکهے رستے تے سٹ گیا ہئیں سجنڑ تعلق وی کٹ گیا ہئیں

سئں ݙکھ تاں تهیندے توں ݙیکھ کے ساکوں رستہ اپڑاں وٹا ݙتا ہئی

میں میر کوں چا فقیر کیتو تیں روگ روح دا جاگیر کیتو

ہے لیر چولا نئی ہوش جگ دا ء عشق کینجها خدا ݙتا ہئی

صادق میر

غزل

جان اپڑ یں کوں جان ڈے آیاں

د ل د ا کچا مکا ن ڈے آیاں

میڈی سک وی ادھوری رہ گئی ہے

اوکوں سک دا سامان ڈے آیاں

اوندے آکھیے تیں خود کوں رولیاہم

او کو ں وسد ا جہان ڈے آیاں

ہجر اوندی زبان مند ری ہئی

او کوں اپڑیں زبان ڈے آیاں

وقت کجھ وی وگاڑ نئیں سگدا

میں تاں خود کوں امان ڈے آیاں

جیڑھی پونجی ہئی میر دے کولوں

سا ری تیکو ں میں خان ڈے آیاں

صادق میر

غزل

خو د کو ں ازیت نہیں ڈیونڑیں

غم کوں ایہا سہولت نہیں ڈیونڑیں

اگیں آکھیا وی ہم جو محبت نہ کر

ہنڑ تاں دل کوں اجازت نہیں ڈیونڑیں

اے نظردا ہے میکوں زمانے دے وچ

تئیں کہیں کوں محبت نہیں ڈیونڑیں

جو الیند ا نہیں کجھ ڈسیند ا نہیں

اوں کہیں کوں وی راحت نہیں ڈیونڑیں

جان منگے تاں حاضر ہے جانی میڈا

میں تاں حرفیں دی قیمت نہیں ڈیونڑیں

صادق میر