صابر حسین صابر

صابر حسین صابر سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

نمونہ کلام

ݙوہڑہ

جتھاں پھل وی خوشبو ڈیندے دے اساں اینجھے یاد جہان

اچ ھیں

اساں کہیں انسان کوں نیں پرکھیا اساں میں دی خان گمان

اچ ھیں

نیسیں آکھیا کہیں کوں آؤ ساڈو بھاویں دردیں دے طوفان

اچ ھیں

ساڈا حال تـوں صـابـر کـیـا پچھدی اسـاں اندر دے غستان

اچ ھیں

صابر حسین صابر

ݙوہڑہ

توں دشمن ہئی تاں دشمن رہے اساں دشمن نال نبھا گھنسوں

توں نہ ہو سیں تاں کول ساڈے اساں اپڑیں نال علا گھنسوں

توں خوشیاں مانڑی خوش تھی کے اساں ہجری ہجر سجا گھنسوں

بھلا کر تے صابر انڑ پھر دا ودے جگ دے کول دعا گھنسوں

ݙوہڑہ

تیڈے ناں دی نیں کوئی آہ نختی بھاویں ظلم دے عین پہاڑ اچ ہیں

دل باغی نیں تھیا پیار کنوں بھاویں دھڑ کن دی لتاڑ اچ ہیں

اساں ڈیکھ سمندر پیتے ہن انویں قہر دی تس ہے باڑ اچ ہیں

ایویں لگدے صابر ہر ویسوں کہیں بے اماں دی آڑ اچ ہیں

صابر حسین صابر

ݙوہڑہ

نسیں غور دے نال اساں ڈیکھ سگیے ایں غربت ہتھ چھڑوائے ہن

کیا لکھڑاں ہا کیا لکھ بیٹھاں ڈکھ قلم دے نال الائے ہن

نسیں ڈس سگدے بے حال اساں کئیں زوراں زور ڈیکھائے ہن

تیڈا صابر ناں وی نہ چئیسوں جیرھےخیر دے کرم کمائے ہن

ݙوہڑہ

میں خواب دے وچ ہک خواب ڈٹھے میں خواب دی انت اخیر ڈٹھی

جـیویـں کـامـل پـیر فـقیر آکھیــے اونـویں تـھیندی میں تعبیر ڈٹھی

ایـں پـیـار پـریـت دے رسـتـے تـے ہـک رانـجھـے نـال مـیں ہـیر ڈٹھی

نـاں بھلسی صابر جـیندیں تئیں جـیری خواب اچ میں تصویر ڈٹھی

صابر حسین صـابـر

قطعہ سجڑیں دی محبت سانگے

سـزائیں ہـن پـر کـوئـی سـزا کائنی

درد اے شدید پر کوئی انتہا کائنی

ہـر پاسے رُت ہے خزائیں دی صابر

بہـاریـں دی کـوئـی وی ہـوا کائنی

صابر حسین صـابـر

غزل

فــطـرت وی بـیـج دا ہـک خـلا ہـے

ہـک جـا تـے نـیـں ھـر جـا بـجـا ہـے

کـیتھیں وفـائیں کـیتھیں جفـائیں

کـیتـھـیـں وفـا دا جـو نـاں وڈا ہـے

کـیتھیں نـیـں رہـے گی رنـگ رونـق

کـیتھیـں تـاں خـوشیـں دا سمـا ہـے

کوئی نہ سمـجـھے نہ سلـجے کوئی

انـــا پــــر ســـتــــی وی لا دوا ہـــے

اجاں تاں زندگی کوں سمجھا کعنی

ہـتـھـوں نـکـلـدی دا کـیـا معاملہ ہـے

نئیں لـگـدی صـابـر سمجھ ایہا ہـنـڑ

مــلــی دعــا ہــئـی کـہ بـد دعــا ہــے

صـابـر حسـیـن صـابـر

غزل

سجڑیں دی محبت سانگے

نصیب اپڑاں ولا گولیندے ہیں

عجیب ہے نہ وفا گولیندے ہیں

اوندا نکھڑنڑ ہا ساہ دا نکھڑنڑ

وجہ وی بے وجہ گولیندے ہیں

غم ہے جئیندا او کھا لتھا ہے

غم دی ہنڑوی دوا گولیندے ہیں

ملدی نیں پئی بیمار پئے ہیں

اے چارہ گرہنڑشفا گولیندے ہیں

جیرھی تھیوے قبول ونج تیں

صبر دی صابر دعا گولیندے ہیں

صابر حسین صابر