شمس تبریز چدھڑ
شمس تبریز چدھڑ شاعر ہے۔
ڄم پل
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]بیڑ پنڈی جھرانا ، ڈاکخانہ خاص تحصیل و ضلع منڈی بہاؤالدین دے رہوݨ آلے ہن۔ پہلی جنوری ١٩٨٧ء کوں ڄمے۔ انہاں دے والد محترم دا ناں سوئن خان چدھڑ ہے۔
نمونہ کلام
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]لتھیاں کنڑیاں روغن لہ گیا کاراں دا
ڈھول بے قدرا مل نہوں پایا پیاراں دا
دھمی دا ویلا ڈھول پلستر کدھ کیتی
کسے دیاں من کے توں ساڈی عرضی رد کیتی
لتھیاں کنڑیاں روغن لہ گئے کاراں دے
اوکھے بچدن ڈنگے ہوئے اپنیاں یاراں دے
لگھی بازارو مہنگے ڈھیر پیاز ہوگئے
اپنی غلطی آپے سجن ناراض ہوگئے
ہنڈا سکوٹر وا پئ لاہندی اے ٹائراں دی
سن سٹ گھتیاای ویکھ کے دولت غیراں دی
ہنڈا سکوٹر وا پئ بھردی آں ٹائراں وچ
ادھ راہ سٹ کے بھرم ونجائے نیں غیراں وچ
لگھی بازارو سرما لینا اکھ جوگا
لکھاں دے ہاسے اج نہو چھڈیا ککھ جوگا
ماھی دا ڈیرا ٹھڈیاں چھاواں بوہڑ دیاں
ادھ راہ سٹ گئے چا کے قسماں توڑ دیاں
منڈی دے رکشے ماھی چک جانو لے ویسن
گل نہے سنڑدا کدی تئن لوڑاں پئے ویسن
روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ کیتے
آہ پئے وسدن جنہاں میرے اوکھے ساہ کیتے
روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ ہووے
اوہو مراندن جنہاں اوتے ڈھیر وساہ ہووے
گڈی سواری لگھ گئ گھنٹہ گھر کولو
اج مئن چھڈ کے کل میرا پچھسو ہر کولو
صبح دا ویلا ماھی پیا لاہندا لاری تو
اللہ بچاوے کم ظرفاں دی یاری تو
روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ کردا
ناں میں مردا ناں تیرا سجن وساہ کردا
اڈا مانڑو چکے دا ماھی ہٹیاں توں لے کاہسے
کملا کیتا آگے اسیں کملے کوئ ناہسے
منڈیو چل کے بس پئ ویندی ماجھی اے
اک گھر روندائے پیڑ دوہاں دی ساجھی اے
منڈیو چل کے بس پئ ویندی اے واڑے نوں
اج دے بیلی وگدن شمس اجاڑے نوں
منڈیو چل کے بس کتووال دا رخ کیتا
نکھڑ گیوسے کس بد نظرے دکھ کیتا
منڈیو چل کے بس پئ کرتووال آوے
ہنج نئیں رکدی جداں تیرا سجن خیال آوے
منڈیو چل کے بھاگووال نوں بس جاندی
کدی مل ویندا اجڑ کے کملی وس ویندی
پنڈی الہانی آہلہ اصل سٹاپ آوے
تاں میں منساں ڈھول مناون آپ آوے
بندے وپاری اوٹھ منڈیاں تے لے ویسن
ترٹ گئ یاری جگاں تے رولے پئے ویسن
لگھی بازارو پھمنڑ لوایا کھیسی دا
اللہ پیا ویہدائے آپ انصاف کریسی دا
لگھی بازارو جوڑی لینی بکتاں دی
لج نہے پالی نال نبھائے ہوئے وقتاں دی
پکیاں سڑکاں اتے سڑکاں دے مینہ وسدے
بندے فراڈی اصل ٹھکانہ نئیں دس دے
شاعر شمس چدھڑ مظلوم
ݙوہڑہ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]نِت اٙپنےگل اِچ باہیں پا کے ,,,,,,,,,,,,,,ہاں کردا سوگ تُہاڈا
دل رونداے پیار دے پِنجرے وچ---چیتے کر سنجوگ تُہاڈا
پئی شمس دی جان بھوگیندی اے وِنڑ جُرموں بھوگ تُہاڈا
مینوں کائی نئیں مٙرض زمانے دا""بس کھا گیا روگ تُہاڈا
ݙوہڑہ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]نایاب مِثالی پُھلاں چوں جِیویں شان گُلاب دی وٙکھری
دٙھرتی دے پٙنج دٙریاواں چُوں جِیویں ٹٙوہر چٙناب دی وٙکھری
جِیویں پاکِستان دے صُوبیاں چُوں گٙل بات پٙنجاب دی وٙکھری
اِنجے شمس کائِنات دے سوہنڑیاں چُوں ہے شٙکل جناب دی وکھری