شفقت بزدار

شفقت بزدار سرائیکی زبان دا شاعر ہے. شفقت بزدار 14دسمبر 1956ء کوں وستی بزدار تونسہ شریف(پنجاب) , پاکستان وچ پیدا تھئے۔ انہاں دے والد حاجی غلام رسول بزدار فوج وچ ملازم ہن مگر خوددار اتنے ہن کہ ملازمت چھوڑ کے کاشتکاری کوں ترجیح ݙتی۔ شفقت بزدار دی والدہ صاحبہ دا تعلق قیصراݨی قبیلے نال ہئی۔ قلمی ناں شفقت بزدار تے اصلی ناں غلام یحیٰی خان اے.

تعلیم

شفقت بزدار نے ابتدائی تعلیم وستی بزدار وچ حاصل کیتی ول 1973ء کوں ہائی اسکول تونسہ شریف توں میٹرک کیتا۔ 1976ء وچ ایف۔ اے، 1978ء وچ بی۔ اے کیتا۔ تعلیم دے حصول دے بعد کوئٹہ وچ بلوچستان کانسٹیبلری وچ بطور کلرک سروس کیتی بعد ازاں پاکستان ریلوے جوائن کیتا۔ زندگی دے ایں سفر وچ بطور ٹیچر تونسہ وچ رپے تے ہݨ اسسٹنٹ پروفیسر( اردو) دے طور تے لیہ وچ مقیم ہن۔

سرائیکی واسطے خدمات

شفقت بزدار دا پہلا شعری مجموعہ ’’کریہہ دا قرض‘‘1995ء وچ چھپا تاں سرائیکی ادبی تے عوامی حلقیاں وچ خاص پزیرائی ملی ـ۔ انہاں نے باقاعدہ کہیں استاد شاعر توں اصلاح نی گھدی لیکن اوہ اقبال سوکڑی کوں اپنا استاد تسلیم کریندن ۔ اس پہلے مجموعے وچ ڈاکٹر طاہر تونسوی، اقبال سوکڑی، پروفیسر شہباز نقوی مرحوم، پروفیسر مہر اختر وہاب تے رفعت عباس دے گراں قدر تاثرات شامل ہن جیہڑے مجموعے دے حسن کوں مزید نکھاردے ہن۔

انہاں نے تھل دامان سرائیکی ادبی سنگت دی بنیاد رکھی تے ہک رسالہ ”سرت لڑی” کڈھا۔

شعری مجموعے

شفقت بزدار دے ترے شعری مجموعے ہن.

• کریہہ دا قرض
• نکھیڑے
• ریشم رستے

اے او ہن جیہڑے چھپ چکے ہن تے موصوف دی شاعرانہ عظمت دا واضح ثبوت ہن۔ انہاں دی شاعری وچ خیال دی جدت، جذبیاں دی سچائی، فکر دی گہرائی، انقلابیت، رجائیت دے رنگ نمایاں نظر آندے ہن۔

نمونہ کلام

ڄٹی

نہ پوڈر شوڈر لیندی ہے

نہ فیشنی برقعے پیندی ہے

نہ اکھیں پھیرنڑ سکھی ہے

نہ نخرے ناز کریندی ہے

سٹ منہ تے پانی دا چھٹا

اے چھیٹ کوں کھڑ ٹھمکیندی ہے

ہس نفرت خاص بناوٹ توں

نہ رنگت غرق کریندی ہے

کھا چٹڑیں وقت گزاریا ہس

سرتاج کوں نہ زلتیندی ہے

ایکوں شوق مدینہ ڈیکھنڑ دا

نہ فلماں ڈیکھنڑ ویندی ہے

ایندے حق ہمسائے سنجڑیندے نئیں

ایندی عادت محض پرانڑی ہے

جٹی دی ذات سیانی ہے

پیغام اے سچا مچا ہے

جٹی دا درجہ اچا ہے

اوبخشیا ویسی جیں کھادا

ایں سئینڑ دا بچا کھچا اے

میں اے سمجھینداں جنت تیں

حق ایندا نرا ُنچا ہے

ایں چپ چا کیتی مڑس ایندا

توڑے چندرا، چچرا، چچا ہے

ایں اپنے دل دے برتن کوں

ہنج پی کے مانجھا کچا اے

ناں ایندا پوپا کچا ہے

نہ ایندا لچھا لچا ہے

ہے شاباش جٹی کوں شفقت

ایں شرم دی تݨی تاݨی ہے

جٹی دی ذات سیاݨی ہے