شاہد ماکلی

شاہد ماکلی سرائیکی شاعر ہے۔

ڄم پل

مکول کلاں نال تعلق ہے

تعلیم

پنجاب یونیورسٹی توں میٹرجیکل انجینیئرنگ کیتی ہے۔

نمونہ کلام

سرائیکی غزل

ہوند ہے اینجھے ہک ستارے تے

جیندا ہووݨ ہے گُھپ اندھارے تے

خواب ساوے کچوچ رہ ویسن

اکھ ء جے تئیں تیݙے نظارے تے

چھیکڑی سیک تے ہے سِک تیݙی

کھیر ہے آخری اُبھارے تے

ریت دے گھر بݨیندا بیٹھاں میں

وہندے ویلھے دے کہیں کنارے تے

باغ دی سیر تیݙے باجھوں ہئی

رو پیاں شام دے ٹھکارے تے

بُھردے ویندن مکاں زماں ساݙے

ݙوہ پیا آندے لیپے گارے تے

پیر تاں بھوئیں دی بھِک تے ہا شاہد

دید ہئی دُور دے سیارے تے

شاہد ماکلی

سرائیکی غزل

گزریے ویلھے کوں سݙ مریجے ہا

اوکوں رج کے ولا ݙکھیجے ہا

پندھ کریجے ہا بس تیݙی دُھپ تے

تیری چھاں تے پگھر سُکیجے ہا

ڳل لویجے ہا آون آلیں کوں

ونجن آلیں کوں جھل گھنیجے ہا

ساݙی شے رہوے کیوں پرائی جاہ تے

پینگھ اسمان تو لہیجے ہا

مر ونجن شرط ء اوکوں ݙیکھن دی

اوکوں ݙیکھن لو مر ونیجے ہا

شاہد ماکلی

سرائیکی غزل

مینھ تھئے تاں دُھوڑو دُھوڑ نظارہ دُھویج ڳئے

رووَݨ دے نال اندرو دا موسم وٹیج ڳئے

افسوس، عکس تیݙا سنبھالیے نہ اُوں نہ اِیں

دریا دے نال اکھ دا وی پاݨی کچھیج ڳئے

ہک اَݨ ݙِٹھے نظارے کوں میں ایتلا ݙِٹِھم

اُوندا جمال ہݨ میݙے ہاں تے چھپیج ڳئے

ہک خواب گزریے سال دی ڈائری تے درج ہا

ݙائری دے نال خواب وی آخر ٹھپیج ڳئے

شاہد سمجھ نئیں آندی جو خالی کراں کتھاں

رازیں اَوازیں توں میݙا سینہ بھریج ڳئے

شاہد ماکلی

سرائیکی غزل

پتے کینجھا اُشا ہے چَو طرفوں

دُور تئیں سوجھلا ہے چَو طرفوں

تھیندیاں ویندن اَوازاں گُم ساݙیاں

شور شر ایتلا ہے چَو طرفوں

پوہ دی رات ء تے کٹھ ء یاریں دا

بھا ء ہک طرفوں، تا ہے چَو طرفوں

لگدے کہیں شیشہ گھر ء چ آ ڳئے ہیں

عکس تیݙا میݙا ہے چَو طرفوں

ساہ وی گھِݨے سے، راہ وی گھِݨے سے

دُھوڑ وی بہوں بلا ہے چَو طرفوں

اینجھی گُھلّی ہے کوئی ہَوا شاہد

ساݙی سِک دی سُوا ہے چَو طرفوں

شاہد ماکلی