شاکر حسین راقب

شاکر حسین راقب سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

٥ فروری ١٩٩٤ء کوں ڄمے۔

نمونہ کلام

تهیندے جتنے ستم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

رویندے یار غم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

اتهاں معصوم لوکیں دے سر بازار وچ لوکوں

تهیندے سر جو قلم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

اتهاں ظالم ݙہیاں راتیں ولا مزدور شو دیے دا

چهلیندے یار چم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

اساں مفلس غریبیں دا کݙاہی بہہ کے سوچا نئی

ہزاراں بے وہم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

اساں بهل ڳئے کو وی راقب ولا رستے تے لایا نہ

توڑے بهلدے قدم رہ ڳئے اساں خاموش رہ ڳئے ہیں

شاکر حسین راقب

قطعہ

ککهیں وانڳ اݙاریا ویسے

زندگی تو چن ہاریا ویسے

میں میں کو تو بهل ونج راقب

ناتاں میں وچ ماریا ویسے

شاکر حسین راقب

ݙوہڑے

ݙوہڑہ

میݙی جندڑی ݙکهیں وات ءچ ݙے سکه اپݨے کیتے چݨدا ونج میکوں پݨدا ونج*

میکوں سٹ کے ہار دی آدهی وچ تو سیت دی بازی جهݨدا ونج میکوں پݨدا ونج*

میں جتنا چیک پکار کرا میݙی کوئی وی دهاڑ نہ سݨدا ونج میکوں پݨدا ونج*

میکوں راقب مرݨں دیاں ماراں ݙے تند نفرت دی تو وݨدا ونج میکوں پݨدا ونج

شاکر حسین راقب

ݙوہڑہ

اے پیار دا پنده هے کیا آہدے بهاوے روح ہن کالے کیا آہدن*

ہووے ہاڑ دا چٹکاں کیا آہدے ول پوہ دے پالے کیا آہدن *

راہ کیچ دو ویندے بهجدی جل تیکوں پیریں چهالے کیا آہدن*

توڑے راقب دردیں ہاب ہویں تیکوں درد کشالے کیا آہدن*

شاکر حسین راقب

ݙوہڑہ

تیݙا ساہ ساہ وسدے غفلت وچ مکران کو ولدا کیا ݙیسے

توں اپݨے اندر بیٹھے ہوئے انسان کو ولدا کیا ݙیسے

اے پندهه تاں لہذے پل دا هے غستان کو ولدا کیا ݙیسے

حق کهادوں راقب لوکیں دا رحمان کو ولدا کیا ݙیسے

شاکر حسین راقب

ݙوہڑہ

جے پیت دے راہیں پوندائے تا اے پیت ء پالڑی ہوندی ہے*

اتها پڑهڑیں پیار دے قاعدے کو اتها نفرت جالڑی پوندی ہے*

جے مونجها چن دلدار تهیوے اوندو دید وی بهالڑی پوندی ہے*

اے راقب پیار کوئی سوکھا نئی اتها زندگی ڳالڑی پوندی ہے*

شاکر حسین راقب .

ݙوہڑہ

ساݙا مل ہا یا بے مل ہاسے تیݙے نام ویکاݨیں رہ ڳئے ہیں:

ساݙے چهالیے دے وچ چهالے تهئے اساں پیروراݨیں رہ ڳئے ہیں:

کئی لوک سیاݨیں کته پج ڳئے اساں لوک نمانریں رہ ڳئے ہیں:

اساں راقب پڑ پڑ باری تے نت پندے داݨیں رہ ڳئے ہیں :

شاکر حسین راقب

ݙوہڑہ

جݙاں قبر اندهاری آ ویشا پچهے کوئی نہ ہوسی نال تیݙے

تیکوں کلہا سٹ کے ٹر ویسن جیرهے اجکل ہن لجپال تیݙے

بہوں مشکل وقت ءچ ہوسے تو بہوں اوکهے ہوسن حال تیݙے

کوئی چیز نہ راقب کم اوسیاں کم اوسن نیک اعمال تیݙے

شاکر حسین راقب

سمجھا نسے

انسان ہئیں انسان کو سمجهاں نسے

اللہ دے فرمان کو سمجهاں نسے

اساں تاں بس ناں دے مسلمان ہیں

دین ول ایمان کو سمجهاں نسے

سݙ آندے ہر روز جو او یار دا

کیا تهیسی آذان کو سمجهاں نسے

توڑے چودے روز لاشیں ݙہدے ہیں

وت وی سئیں غستان کو سمجهاں نسے

ساکوں تاں آکڑ وݙائی کها ڳئی

در آئے مہمان کو سمجهاں نسے

تہوں تاں راقب حال اوکهے ہن ساݙے

اللہ دے قرآن کو سمجهاں نسے

شاکر حسین راقب

غزل

کوئی سینے بهاہ لڳی اینجهی نہ بلدی نہ وسم دی هے

ݙکهے وچ ݙہنہ گزردا هے تے روندیں رات دهم دی هے

ای جگ دے بے وفا لوکیں محبت کوں مکا چهوڑیے

ہوا گهل پئی کوئی نفرت دی پئی سینے دهوڑ جم دی هے

پہلے کئی وار چمدا ہا پچهے تیݙا میں ناں لکهداں

توں ساہ تو ودهه کے پیارا ہئیں قسم میکوں قلم دی هے

اکهیں ہوون پیا میݙیاں تیݙے بهالے وی ہوون پئے

میݙی بهل بهل وی ہووے پئی اے بهل تیݙے کرم دی هے

تیݙے باجهو ں اندهارا هے نہ ݙسدا چندر تارا هے

اے زندگی هے توڑے میݙی اے میݙے کہیں نہ کم دی هے

یکاں چچلاٹ ہوندن پئے اے راقب پیار سوکها نئی

توڑے چپ چاپ میں ہا پیاں اہیاں بولی زخم دی هے

شاکر حسین راقب

غزل

میکوں اپݨے ہووݨ دا ݙا بهلدا ویندے

ہݨے یاد کیتم ولا بهلدا ویندے

اینجها چیتا رل ڳئے جو کوئی ہوش کائنی

ہا کیا یاد کرݨاں تے کیا بهلدا ویندے

نہ کهل سڳدا ہݨ میں نہ رو سڳدا سانول

جیرها ݙے ڳئے اتنا سزا بهلدا ویندے

میݙی اکه تو ہنجهوں نئی ہک پل وی رکدیاں

میکوں تهوڑا کهلݨ سکها بهلدا ویندے

سفر میݙا کیا ہا تے میں کتنے تے کیتے

توں کجه یاد میکوں ݙوا بهلدا ویندے

جیرها میکوں راقب ہا اپݨا سݙیندا

بیا تهی ڳئے ہݨ او بیا بهلدا ویندے

شاکر حسین راقب

غزل

روز ݙیندا کھڑے ساہ گهٹیندا کهڑے^

حساب گهندا کهڑے کجه ونڈیندا کهڑے^

آپ وی آپ هے آپ تاں آپ هے

کجه جے ݙیندا کهڑے کجه کهسیندا کهڑے^

او تاں مرضی دا مالک هے مرضی اوندی

کهتائیں کهلیندا کهڑے کهتائیں روویندا کهڑے^

ساہ سلامت اے اوندی علامت تاں هن

کوئی سمجهے تاں سب کجه ݙسیندا کهڑے^

چپ وی کئوں هے کنے آندی تاں هے

او سمدے نا بہندے الیندا کهڑے ^

اکهیں راقب ݙیتن حال ݙیکهوں جیکر

او بهلیندا کهڑے راہ ݙکهیندا کهڑے^

شاکر حسین راقب

غزل

ڳل ڳئے ڳل کوں جے ڳل نہ ملدا

اکهیں کوں کوئی رستہ سوجهل نہ ملدا*

میݙی زندگی و دی بیکار گزرے ہا

میݙا جیکر میکوں پنل نہ ملدا*

اے دنیا دے کم ادهورے رہ ویندے

جے کوئی کہیں مسئلے دا ہل نہ ملدا*

میݙے رلے جے سجݨ او رہ ویندا

سینے اندر ہجردا اے بل نہ ملدا

خوشی یا مونجه دا کوئی ناں نہ ہووے ہا

میکوں میݙا جانی جے ہک پل نہ ملدا*

پیار دیاں ڳالہهیں کہیں دے پلے نہ پوندیاں

اوندے سفریں دا جیکر تهل نہ ملدا*

صبر دا ناں وی نہ کوئی چاوے ہا

صبر دا جیکر کوئی پهل نہ ملدا*

یعقوب کوں اکهہ دی روشنی نہ مل دی

راقب کوں اوندا یوسف ول نہ ملدا

شاکر حسین راقب

غزل

پیرو کاریاں مکدیاں ویندین

عرض گزاریاں مکدیاں ویندین

ہر کوئی میں دی آکڑ وچ هے

توبہ زاریاں مکدیاں ویندین

جیڈو ڈیکهو ڈکه ہی ڈکه ہن

خوشاں ساریاں مکدیاں ویندین

ہر کوئی و دے کلہا کلہا

یار کچاریاں مکدیاں ویندین

پہلے وانگوں یار نئی رہ گئے

سچاں یاریاں مکدیاں ویندین

کوئی نئی کہیں دی بهال کریندا

راقب داریاں مکدیاں ویندین

شاکر حسین راقب

غزل

ٻیٹ دیاں چهاہیں مکدیاں ویندین

کانے کاہیں مکدیاں ویندین

ساویاں جالیں پیلیاں پیلوں

سوہݨا سائیں مکدیاں ویندین

پوہ دے راتیں یار ہنبهاہ تے

بالنڑ بهاہیں مکدیاں ویندین

شیش محل دا دور هے اجکل

کچیاں جهاہیں مکدیاں ویندین

چڑیاں دے چلکار نئی رہ ڳئے

پینگهاں لاہیں مکدیاں ویندین

دنیا تهی لا غرض ڳئی راقب

پیار وفائیں مکدیاں ویندین

شاکر حسین راقب

غزل

ودن چیتے چکر اج تئیں ڈٹهی سوہنڑی شکل ہاسے

اوندوں ڈہدیں اہیوں یاد ء وسائی اکهیاں تو چهل ہاسے

اوندا چہرہ اوندیاں زلفاں تے چینچل چال بهل بهل ہئی

اوندی مٹهڑی ہئی کهل بولی لکهی سوہنڑی غزل ہاسے

او راہ یاد ء او جاہ یاد ء ای دل پاگل دی چاہ یاد ء

او میڈا ہا میں اوندا ہم تے ہک بے دے پنل ہاسے

ایویں ڈہنہ رات ہوندے ہن اوندیاں ساریاں منیندیاں ہن

ہا چاندنڑں یا اندهارے ہن نہ وسدے ہک ڈو پل ہاسے

اجاں جنتے بهلیندا ہا اوندا چہرہ نظردہ هے

اج اوکوں و سر گئے ہیں جیندے زلفیں دا ول ہاسے

جیکوں راقب جگر آکهیے جیکوں جندڑی تو ودهه سمجهے

او دهو کے اج لہا چهوڑیے اوندے ہتهے دی مل ہاسے

شاکر حسین راقب