سرائیکی کہاݨی رضائی

سرائیکی کہاݨی

دھمی ویلا میکوں بہوں چنگا لگدا ہائی۔ تتی رضائی وچوں نکل کے اپنے ویہڑے تو باہر دور بہوں دور برگد دے بڈھڑے درخت تائیں بھج کے ونجناں تے ول انہاں پیریں پچھاں آوناں۔ ہک ڈیوار میں بھجا ویندا ہاں می تے ہک نکا جیا چھوور ہک کتاب گھن کے سکول بھجا ویندا ڈٹھا۔ میں کھڑ گیا تے اوہنہ کولوں پچھیا۔ "مسات۔ کڈے ویندا پئیں۔" "مسات۔ میں سکول پڑھن کتے ویندا پیاں" اوندی مٹھڑی بولی میکوں بھا گئی۔ "پڑھ کے کی کریسیں؟" "مسات۔ میں پڑھ کے وڈا افسر لگ ویساں تے ایہہ سڑک پکی بنویساں۔ ول اپنی ماں دا علاج وڈے ہسپتال وچ کرویساں۔ تے اپنے ڈاڈے کوں نویاں اکھیاں گھنوا ڈیساں۔" او نکا چھوور سکول لگا گیا۔ تے میں برگد دے بڈھڑے درخت ال۔۔۔ میکوں نئیں یاد ۔۔۔ ول کیا تھیا۔ ہک ڈیوار سکول وچ گندے لوگ آئے۔ انہاں فائرنگ کیتی چا۔ بال زخمی تھی گئے۔ میں ساری عمر اونہہ نکے چھوور دی آس تے گزار دتی۔ کدی تا او افسر بنسی۔ میکوں کیا پتا ہائی۔۔ او وی اونہہ ڈیوار ڈاکوؤں دی وحشت دا شکار تھی گیا ہائی۔۔ میں اج وی اوندی راہ تکیندا بیٹھاں۔