سرائیکی لوک نظم

اٹھا رکھی کول سرائیکی میٹھی بولی بول سرائیکی جیو سرائیکی جیو سرائیکستان سرائیکستان صوبہ ہے ہماری پہچان سرایکی نوجوان ٻہوں محنتی ہن>>>>>>>>>جینجھا مرضی کم ݙے ݙیو پورا کریندن جی سراییکی جی ربا ݙہدا ٻیٹھاں تُرتُر کے تیڈی دنیا تے جو تھیندا پے کوئی بلھے شاہ ،کوئی مہر علی ،باہو سلطان سݙیندا پے کوئی کوٹ مٹھن داشہزادہ وچ جگ دے ݙیکھ چمینداپے ہک شاکؔــر ہے تیڈی دنیا تے جیہڑا مویاں لیکھے جنیداپے

کر نفرت جتنا دل آکھی توں مرضی دا مختار جو ہائی مجبور جو ہاں تیکوں کیا آکھا ساݙے دل دا چین تے قرار جو ہائی تیݙی شان کتھاں ساݙی کتھاں اساں نوکر توں سردار جوں ہائی ہائے رت دے نیر روا شاکؔــر تیڈا حق بݨدے توں دلدار جو ہائی شالا بخت اقبال کمال ھووی سیں لجپرور لجپال آ تیکوں رب اکبر مبوب بݨڑے سرور مغدوم نرالا سݨڑ حال بے حال کنگالیاں دا سیں چن مطلب دے لال آ آزاد قبر وچ منہ ݙکھلانویں ول لیل دے زلفیں والا تو لا یاری سرائیکی نال سرائیکی وفا کرے سی بھانویں ھوسن دشمن 100 تیݙے ول وی حفاظت کریسی ,ناں ݙیسے دھوکا یار تیکوں نہ ادھ وچ یار چھوڑیسی ,جے خون دی لوڑھ وی ھوسی(نقاش) او خون وی تیکوں ݙیسی,

تیݙی چھاں تے پلدے پئے ہاسے کر پاسہ ڳئیں چن دُھپ کیتی

بس لکدا چھپدا دیکھ تیکوں میݙا سیت وہ ڳئے لک چھپ کیتی

چن چاندڑیاں چٹیاں ݙد ھ راتیں ڳئیں قہر دیاں کالیاں گھپ کیتی

ادھ بزم دے طارق بہن والے اج بیٹھوں چنڈ ءِ چ چپ کیتی ریہا تانگھ تصور نظراں ءچ کہیں دور دراز بدل وانگوں ریہا بلدا سینا ہجر دے ءچ کہیں دھپ دے سڑدے تھل وانگوں ہنجوں اکھیاں دی درسال ءچوں رہے لڑدے ہاڑ دی چھل وانگوں ایویں شاکؔــر نہ شالا کل گزرے جیویں اج گزری اے کل وانگوں چوریوں جاریوں استغفار بخشم شالا رب غفار

گندڑی عادت، گندڑے فعلوں توبہ توبہ لکھ لکھ وار

کر کر سخت گناہ پرتاپیم توں ہیں خاوند بخشن ہار

پیر پیغمبر تیݙے بانہیں توں مالک ، توں کل مختار

میں بد عملی تے کر رحمت جیں ݙینہہ یار وی یار نہ یار

اوگن ہاری ناں کہیں کم دی کوجھی کملی بد کردار

تیݙا شان ہے فضل کرم دا میں وچ ݙوہ تے عیب ہزار

آون یاد گناہ پرانے پٹ پٹ روواں زار و زار

رات قبر دی ݙینہہ حشر دا سر تے کڑکم باری بار

میں مسکین فریؔد ہاں تیݙا توں بن کون اتارم یار میکوں قول نہ ݙے نہ وعدہ کر ،ایہ پلݨا نئیں ،میں ڳل ونڄڑیں تئیں ٻاجھوں راول روہی ءِچ روح رلݨا نئیں، میں ڳل ونڄڑیں سن ڳھنسیں موئی دا، پر تیݙا ہاں ہلݨا نئیں ، میں ڳل ونڄڑیں بس طارؔق ونڄݨ نی ݙیندی میں تئیں ولݨا نئیں ، میں ڳل ونجڑیں

تو سکھ دی سیجھ تے نندر ھاویں تیکوں ندر ءٍچ کوئ پکڑیندا ھا ادھ رات کوں تیڈے شھر دے وچ ھک شخص آوازاں ݙیندا ھا کوئ مخلص بݨ کے نئیں آیا بھر ٻاکاں در کھڑکیندا ھا سیجھ ابھرے شاکؔــر ماتم ھا ھر شخص ارمان کریندا ھا