سانچہ:"امباں دی پیٹی"، سرائیکی افسانہ

(سرائیکی افسانہ)

لکھت: اسماعیل بھٹہ

او روہی توں شہر کماوݨ ڳیا تاں شروع وچ اتنے وݙے شہر وچ اوندا دل نہ لڳا، اونکوں او ٹٻے یاد آندے ہن جتھاں او جنگل پاݨی کرݨ ویندا ہئی تاں کوئی خلل پاوݨ والا نہ ہوندا ہئی تاں او سوچیندا کہ اتنے وݙے شہر وچ لوگاں واسطے اتنی تھوڑی جہی جاہ جینکوں لوڳ لیٹرین آکھدن، جتھاں آزادی نہ سکون تے پنج منٹ توں ودھ کوئی ٻیہہ وی نہ سڳے، اونکوں ترس آندا ہئی، اونکوں اپݨی سالھ یاد آو ے ہا جیہڑی ہر سال ڈھاہوݨ والی تھی ویندی ہئی تے ابا اماں رل کے نویں کانیاں تے گارے نال لمبدے ہن، اونکوں ڄنڈی دے وݨ تے ٹوبھے یاد آندے ہن، جنہاں وݨاں تے چڑھ کے سنگیاں ٻیلیاں نال ہل کانگڑا کھیݙدا ہئی، اونکوں یاد نہ آندا ہئی تاں اپݨا او پرائمری سکول جتھاں ہکو استاد ہئی جیہڑا پنج دیاں پنج جماعتاں دا سارے مضموناں دا استاد وی ہئی تے سکول دا ہیڈماسٹر وی. او اونکوں سݙ مارے ہا، اورہاں آ او لالو آ، اٹھ دا پہاڑا سݨا پر اڳوں اوندی چپ ہوندی ہئی تے سارا سکول ݙیکھݨ والا ہوندا ہئی. ماسٹر اونکوں ہاڑ دی دھپ وچ سارا ݙیہاڑا کھڑا کر کے سزا ݙیندا ہئی، ایں واسطے وی کہ اونکوں ہݨ پہاڑے آوݨے چاہیدے ہن کیونکہ ہݨ او پنجویں جماعت وچ ہئی تے ایہا پنجویں جماعت اوندے کیتے ہݨ الانبھا بݨ ڳئی ہئی.