سئیں حبیب اللہ طارق دی کتاب، پلکیں ہیٹھ ستارا وچوں چوݨ

کتاب وچوں چند شخصیات دا حوالہ درج ذیل اے:

اسلم رسول پوری

اساں جیرھے ویلے حبیب اللہ طارق دی شاعری پڑھدوں تاں اوندے وچ خیال دی گہرائی ، جذبے دی شدت ، اتے شعری صفت دے کئی کمالات نظردن۔ ایہ سب خوبیاں حبیب اللہ طارقؔ دی شاعری وچ او اَثر تے رس پیدا کریندن جیرھا شعر کنوں کتھائیں اُتے ہوندے۔ اتے قاری کوں ہک خاص لذت تے سُرور نال سونہاں کریندے۔ ایہ حبیب اللہ طارق؂ؔ دے شعر دی او ’’دھوݨی ‘‘ ھے جیرھی اوندی شاعری کوں لوکیں دے دِلیں وچ جاہ ݙیندی ھے۔

فرید ساجد لغاری

حبیب طارقؔ دیاں سوچاں کونجیں وانگوں قطار وچ تاں رہندین پر اِنھاں دی فِکری قطار اُبھے لمّے ، پوادھ پچادھ، توݨیں کھِنڈی ہوئی ھے ۔ حبیب طارقؔ دیاں سوچاں محل ، ماڑیں تے ڳوٹھ دے کوٹ دے کونڈے کھڑکاوݨ دا گُر وی ڄاݨدن۔ اِنھاں دی شاعری دا اَیرا صرف حُسن و عشق دا اَیرا نئیں ایندی سلھ سلھ تلے انقلاب دا ہوکا وی ھے۔ حبیب طارقؔ دا شعری پندھ وی غُنایت کنوں انقلاب والے پاسے پاسہ پتریندا نظر آندے۔

سلیم انسب

حبیب اللہ طارقؔ ڄام پور جہیں زرخیز سرزمین دا فرزند اتے پڑھیے لکھیے گھرانے دا فرد ہے۔ جنہیں دے ڄمݨ والے ݙیہاڑے ہی انہیں دے ابا سئیں دی بصیرت افروز نگاہ نو مولود دے صلاحتیں کوں سُنڄاݨ تے اوندا پورا ناں حبیب اللہ طارقؔ تجویز کیتا ہا ۔ تہوں طارقؔ حبیب اللہ طارقؔ دا تخلص نئیں بلکہ ڄئے ڄم کنوں اوندے ناں دا حصہ ھے۔ حبیب اللہ طارقؔ پیغمبری پیشے نال وابستہ تے حقیقی گداز دِل شخص ھے ۔ اوندا دِ ل معاشرتی ناہمواری تے کُڑھدا رہندے جیندا اظہار اوندی شاعری وچ جاہ جاہ تے مِلدے۔

شاعری وچوں چوݨ

اوندی ضد ہے میکوں ہک چندر ہک تارا گھِنا ݙیوو

میکوں ہک بادشاہ، ملکہ ،لکڑ ہارا گھِنا ݙیوو

اوندی ضد ھے جنگل ہووے کہانی کوں اڳو ٹوراں

کوئی کاسہ تے گھنگرو نال یکتارا گھِنا ݙیوو

اوندی ضد ھے ایاݨے ٻال وانگوں بس وِگڑ ویندے

وِڳڑ ڳئے ہُݨ میکوں ایہ چندر آوارا گھِنا ݙیوو

اوندی ضد ھے میݙے ہر لاݙ کوں پورا کرو لازم

ہُݨ اَہدے جو اوندے زلفیں دا لشکارا گھِنا ݙیوو

پیش پئے ڳئی اِے بے گھری میکوں

ݙے سہارا اَے بوذری میکوں

کیندے کیندے میں منہ تے ہتھ ݙیواں

کیتا بدنام اِے شاعری میکوں

میں تماشا تے توں تماشائی

رات اَہدی ہئی بانسری میکوں

میݙے چہرے تے ݙیکھ ویرانی

تیݙی کھا ڳئی اِے ہمسری میکوں

کہیں محبت دا میں نمہی قائل

اوں لکھیا خط اِے آخری میکوں

اچھا سئیں او ! خدا حافظ مُسافر دا کیہاں جھیڑا

ایہ تِڑ تاݙا تہاݙا ھے تے بے گھر دا کیہاں جھیڑا

جیڑھا جھٹ خیر دا گُزرے سو بِسم اللہ سو بِسم اللہ

ہے دَر دے نال دَر ہر روز گھر دَر دا کیہاں جھیڑا

اساں نوکر، اساں ٻانہے اَساں تیݙے قصیدہ گو

بھَلا ݙس ہاں مزاریں تے مُزاور دا کیہاں جھیڑا

تیݙے دربار آ کے وَل کیڑھی نئیں چاکری کیتی

ھے کرݨی نوکری جیکر تاں نوکر دا کیہاں جھیڑا

تُساں ایں شہر دے وَسدے تُساں ایں شہر دے مالک

میں آوارہ جیہاں شاعر تے شاعر دا کیہاں جھیڑا