رنگ رنگ دے پھُل

سرائیکی وسیب شعر و نغمے دی سر زمین اے ، ایں دھرتی وݙے وݙے شاعر ادیب تے سوجھوان پیدا کیتن،ایں دھرتی دے شاعریں سوہݨے سوہݨے شعر لکھئے تے مٹھی سرائیکی دے مٹھے گلوکاریں انہاں شعریں کوںاپݨی اپݨی مٹھی مٹھی آواز دا روپ ݙے تے انہائیں کوں لافانی بݨا ݙتا۔ جیویں سئیں صوفی نجیب اللہ نازش ، اپݨے شعر اچ ہک رمز دی گاٖل آکھی جو ’’توں تاں وفا کریں ہا، زندگی تاں بے وفا ہے‘‘احٖ ایہا گاٖل ہر زبان تے ہے۔ جیرھی کتاب میݙے سامھے ہے ایندے وچ سئیں دلنور نور پوری ، سئیں امان اللہ ارشد تے سئیں صوفی نجیب اللہ نازش دے نال نال ہک درجن ٻے شاعریں دا کلام وی شامل اے۔

کتاب کوںمرتب کرݨ آلے حاجی عید احمد دھریجہ تے عارف گلشن اِن۔اے ݙوہیں سئیں دلنور نور پوری آلے باغ دے مالی اِن۔ݙوہائیں دا کم ݙینھ رات سرائیکی سرائیکی اے، جیویں دلنور نور پوری سئیں نویں شاعریںدی حوصلہ افزائی کریندے ہن تے انہیں دا کلام چھاپ تے ادب دے میدان اِچ گھن اَ مدے ہن،اے وی ایویں نویں شاعریں تے نویں لکھݨ آلیں کوں چنڳے پاسے لائی اَمدن، اے ٹھیک اے جو ودھانوے اعشاریہ ودھانوے فیصد شاعر ڈاکٹر انجینئر سائنسدان یا سی ایس ایس افسر کینھی،پر ایہے شاعر اِی تاں ہن جیرھے قوم کوں اعلیٰ تعلیم تے علم دا دڳ لیندن،ایہے شاعر ای تاں ہن جیرھے لوکیں کوں اپݨی دھرتی اپݨی مٹی تے اپݨے وسیب نال محبت سکھیندن۔

سرائیکی فقیریں دی جھوک تے سرائیکی دا جیرھا کم تھیندا پے اینکوں نِکا تے عام نہ سمجھا ونڄے اے ہک تاریخی کم اے، دھن دولت تے گوئہ ڳہݨے دی ہر کوئی گوجھی کریندے تے علم ادب دی کوئی کوئی، سیاݨے اکھیندن دھن دولت دی رکھوالی کرݨی پمدی اے تے علم اپݨے سئیں دے نال اوندے دان خان دا رکھوالا ہوندے، سیاݨے اے وی آکھدن جو پا پیسہ خرچ کرݨ نال کھُٹدے تے علم کوں جتنا خرچ کر و اتنا ودھدے۔کہیں وی قوم دی سُنڄاݨ علم تے اونداادب ہوندے ، اسیکوں خوشی اے جو اللہ سئیں اساکوں جو ݙتے چنڳے پاسے خرچ تھیندا پے ، جے اساں محل ماڑیاں تے کاراں موٹراں آلے پاسے ونڄوں ہا تاںکاراں موٹراں تے محل ماڑیاں تاں ہوون ہا پر سرائیکی ماء دھرتی دے جہان اِچ سینکڑاں تے ہزاراں سرائیکی کتاباں نہ ہوون ہا ، میں تاں ہر ہک کوں ایہا صلاح ݙینداں جو ایں پاسے آئو جے گاٖل ہک فیصد لوکیں کوں سمجھ آ ونڄے تاں اساں اپݨے وطن دے آپ مالک ہوسوں۔

حاجی عید احمد تے عارف گلشن کوں میں مبارکباد آکھداں تے ارداس وی کرینداں جو جتنا تھی سڳے، سرائیکی شاعری کوں ہتھیکا کرن ، نثر آلے پاسے وی دھیان ݙیون، لسانیات دا سارا بار سئیں پروفیسر شوکت مغل دے سر تے نہ رکھن، مُہارندے لکھاریں توں سرائیکی زبان دا کم وی کرواون۔  سرائیکی دا ٻہوں وݙاعلمی تے ادبی سرمایہ حملہ آوریں رول ݙتے، احٖ اسیݙے کول ہک ہزار سال پراݨا نورنامہ یا کجھ ٻیاں چھوٹیاں موٹیاں شئیں ایں سانگے بچ ڳیاں جو انہائیں تے مذہبی رنگ ہا تے سینہ بہ سینہ لوکیں کوں یاد رہ ڳیا ، اساݙے کول کجھ نہ ہووے ہا، ہتھ چھنڈک تے پرے تھی ٻہوں ہا۔جیکر جو مولوی لطف علی صیب مثنوی سیفل ملوک تے دیوان فرید ویلے نال چھپ ڳے ہوون ہا ، اے وی ݙسی ونڄاں جو خواجہ فریدؒ تے مولوی لطف دی نرینہ اولاد دا سلسلہ ختم نہ تھیوے ہا تاں او آپ چھاپن ہا تے نہ ٻے کوں چھاپݨ ݙیون ہا ، ایجھیاں کئی مثالاں ہن۔

میں جو لکھئے او کتاب اچ شامل کلام تے تبصرہ کینھی ، تبصرہ اکثرمیں ایں سانگے نی کریندا جو اکھیں آلیں کوں پھُلیں دے رنگ ݙساوݨ یا خشبو دا تعارف کراوݨ چنڳا نی ہوندا۔ جتنی دیر میں تبصرے تے لاواں کیوں ناں اپݨے پڑھݨ آلیں نال دل دی گاٖل کر گھناں احٖ اسیکوں ہک ٻے نال دل دیاں گاٖلھیں کرݨ دی لوڑ اے، ہک ٻئے نال حال حویلہ کرݨ دی لوڑ اے، ہک ٻئے دے نیڑے تھیوݨ دی لوڑ اے ، اپݨے ادب اپݨی ثقافت اپݨی زبان دے نال نال اپݨے وطن وسیب کوں بچاوݨ دی ضرورت اے جو سرائیکی وطن تے اوندی رڑھ رہکی تے پنجاب تے خیبر پختونخواہ آلے پاسے مکڑی دی جھار لہہ پی اے تے او سارا کجھ نیندی اے۔ احٖ جھار ہکلݨ آلے چھڑا شاعر رہ ڳن ، سیاستدان اُنہالا ہووے بھاویں سیالا سوڑ پاتے سُتے پن۔

حوالہ

·        معروف سرائیکی دانشور سئیں ظہور دھریجہ دی کتاب سرائیکی قلم قبلیہ وچوں چوݨ