رابعہ عارف قریشی

رابعہ عارف قریشی سرائیکی زبان دی شاعرہ ہے،

ڄم پل

شمیم عارف قریشی دی بھیݨ ہن۔

پیشہ

ٹیچر ہن۔

قرۃ العین طاہرہ دی نظم دا سرائیکی ترجمہ وی کیتا ہے:

سرائیکی ترجمہ

جے لنگھ آویں توں کول میڈے تیڈا رج رج تے دیدار کراں

تیڈے ہجر دے وچ جیہڑے میں بھوگے انہاں درداں دا اظہار کراں

تیڈے سوہنے مُکھ دے ڈیکھن کوں میں وانگ ہوا دے پھردی ہاں

پھراں تھل مارو تے جنگلاں وچ ودی گول تیڈی ہر وار کراں  

ہُن تیڈے ہجر فراق دے وچ ڈیہنہ رات وَدی میں رَت روواں

جیہڑے اکھیں تو پئے وگدے ہن کیویں دریاواں کوں پار کراں

تیڈی اُلفت میڈی لُوں لُوں وچ ہُن روح دے وانگوں رَل گئی اے

وَل کیویں تیکوں انج آکھاں تیڈے ہوَن دا انکار کراں

تعریف کراں تیدے حُسن دی میں اتے ڈیکھا ں  ناز  اداواں کوں                                                                                                                                                    

تیڈے پھُل توں سوہنے مُکھڑے دے چرچے چار چودھار کراں

میں طاہرہ اپنے دل دی کتاب دے ورقے سارے پھرول ڈٹھے

ہِک تیڈے ناں دا ورد کراں بیا سارا ذکر بے کار کراں

رابعہ عارف قریشی...

نمونہ کلام

منظر سارے ویس وَٹیسن رُتیں رنگ بدلسِن

مُدت ہا دے نِکھڑیئے پَکھی جھاراں دے وِچ رَلسِن

یاداں دے اَسماناں تے لفظاں دےتارے کھِنڈسِن

سوچاں دے چانن دے اگوں کالے بَدل ٹَلسِن

سِجھ دی ظالم اکھ کوں ڈیکھ کے اج تاں ایویں لگدے

ہِک قیامت لنگھ ویسی تاں ول پِچھاویں ڈھَلسِن

دیگرِ ویلے ویندی بیڑی دیکھ کے پاندھی آکھن

کیویں دریا پار کریسوں کڈن وارے ولسِن

یاد تیڈی دے دِل وچ ڈیوے اینویں ای بلدے راہسن

توڑین لَکھ اندھاریاں گھُلسِن بھاویں ڈَکھن چَلسِن

رابعہ عارف قریشی) 1989

تانگھ

۔۔۔۔۔۔۔۔۔

اَج وی رات دی اکھ دا سُرمہ

گُوڑھا تھی کے کجل بَن گئے

اَج وی آس دا اُڈدا پَکھی

اکھیں کولوں اوڈھِر تھی گئے

اَج وی رات دیاں تھکیاں اکھیں

پِپلیاں اُتے تارے چا کے

مَنزِل تے پُجن دی خا طِر ہولے ہولے پندھ کریدین

اَج وی کُونجاں وَہر بَنا کے ونج لتھیاں ہِن سُکھ دی نگری

ُپر ہِک مَمتا بھری حویلی

کھول کے اپنی اَکھ دے بُوہے

بال کے ہتھ وِچ آس دا ڈیوا

آج دی رات وی تانگھ تنگھیسی

مَتاں مُسافر راہ بھُل وَجِن بھُلیاں کوں ایہہ راہ ڈکھیسی

رابعہ عارف قُریشی