خضر حیات گُل

خضر حیات گُل گوندل ٻہوں وݙا شاعر ہے۔ منڈی بہاؤالدین نال تعلق ہے۔

نمونہ کلام

( پهل شاخ نوں آهدا اے)

توئیں شاخ تے اج میں پهل بنڑیا آں توں تاں عمر بتیری کٹ آئی ایں

تیری جد دی مہک مثالی اے کتهو خار دا نسخہ چٹ آئی ایں

جہڑا کنڈیاں جسم پرو چهڈیا ای اتهو صرف معیار چو گهٹ آئی ایں

انہاں (گل) تیرا قدر گهٹا چهڈیا اے کہڑا سوچ منافع وٹ آئی ایں

( شاخ پهل نوں آهدی اے)

تینوں ٹھیک اے نفرت خار توں اے بالفرض ایہ ڈهال ناں راهسن

ایہ جدنڑ بے لوث امداد ناں رہی تینوں کهوونڑوں بال ناں راهسن

اللہ صرف حفاظت کانڑ بنڑائے نی ایہ جهڑ گئے جال ناں راهسن

( گل) خار توں جدنڑ جدا هوسیں تیری پتیاں نال ناں راهسن

( وت گل یعنی شاعر دوهاں دی گل سن کے پهل نوں آهدا اے)

ما پیو نال کملیا کدنڑ لڑیندا اے جهلا بنڑ نہی گل گلزاراں دا

ما پیو دے خون دی مہک هاہیا تائیں بنڑیا ایں حسن بازاراں دا

تیری جد اچ اثر محبوب دا اے تائیں بنڑیا ایں تحفہ پیاراں دا

مندا کئیں اولاد دا منگیا اے مہنڑا کیوں (گل) دینا ایں خاراں دا

ڈٹهی باپ جہی ہستی چہرے تے هاهس جهڑڑیاں اکهہ بیتاب هائی

پیو وانگ سمجھ کے رک ساں میری پہل ای اکهہ پر آب هائی

میں ادب توں توں پچهیا بابا جی میرے لائق کوئی حکم جناب هائی

میرے پچهنڑیں انج طوفان گهلائے (گل) کهل گئی آپ کتاب هائی

دسے کی مجبور خدا کولوں رہے پتر ای صرف منگیندے

کیتے فرض ادا اوقات مطابق اکهیں ویکهہ لیا اے پرنیندے

جداں فرض انہاں تے آنڑ پیا اے ڈٹهے پتر پریڑے تهیندے

هنڑ کار تے کولوں لنگهہ گئے نی (گل) سدیاں نہی پرتیندے

(گل) قدر نہی رہ گئی ماپیاں دی اگے سنڑی هائی اج آزمائی اے

کتهے مرض کوئی پہل مریض نوں هائی اج ڈاڈهی روح گھبرائی اے

کل صحت اچانک ٹھیک نہی رہی پئی یکدم ہال دوہائی اے

پہلو سد پٹواری سائین کرائے دتی بعد طبیب دوائی اے