جمشید ناشاد

سرائیکی زبان دے شاعر جمشید ناشاد تحصیل ڈی جی خان دی تحصیل تونسہ شریف دے ہک دیہات وہوا نال تعلق رکھدن انہاں دی تاریخ پیدائش یکم مارچ 1970ء ہے تے 1987 اچ اپنڑی شاعری دی شروعات کیتی نے اناں دی تعلیم ڈہویں جماعت تک ہے

اصل ناں      جمشید اقبال

قلمی ناں       جمشید ناشادؔ  

جمن           1970ء  

تعلیم         میٹرک

پیشہ          تجارت  

فون نمبر       03337206440

جاہ پتہ        وہوا تحصیل تونسہ شریف ضلع ڈیرہ غازیخان

تونسے دی دھرتی دا با شعور ،با صلاحت تے با کمال شاعر جمشید ناشادؔ اپنے ہمعصر شعراء اچوں ہک نمایاں تے نشابر ناں ہے ،جیڑھا وہوا وچ بہہ کے اپنی بصارت بھری اکھ نال پورے سرائیکی وسیب کوں ڈہداں بیٹھے ۔معاشرے وچ تھیون آلے ظلم ڈڈھپ تے نا انصافی ڈہدے تاں اوندا خون جوش مریندے تے ول اوہ مظلوم دی طرف داری کریندیں ہوئیں احتجاج کریندا نظر آندے۔اوندی سوچ تے اوندی فکر دا محور و مرکز بکھ تس تے افلاس دا ماریا انسان ہے،جیڑھا صدیا ں توں ظلم جبر تے استحصالی دا شکار ہے تے نسل در نسل ظلم دی چکی وچ پِسدا پئے۔مگر ناشادؔ اوکوں یاسیت توں کڈھ کے رجائیت تے امید دا پہلو ڈکھیندے ،تے آہدے۔

؎ستم دی رات دھم ویسی تیڈی وی ہنج تھم ویسی

میڈی کتاب دے وچوں میڈی غزل کوں چھیڑ گھن

ناشادؔ زبر دست خدا داد شعری قوت دا حامل شاعر ہے ،کاش او ہ لفظیں دی صوتی ونڈ دا خیال رکھدا تاں کیا ای بات ہئی۔

کتاباں

• پرلی کندھی ،
• پپلیاں ہیٹھ جہان
• پرایا چندر

نمونہ کلام

کجھ شعر

تہوں میݙے منھ تے مونجھ دیاں جھریٹاں ہن

رات میݙی مونجھ نال منھ ماری تھئی اے

........

بھا تاں ساݙے سِر تے آݨ بلی ھئ

پتے دھواں کتلے توݨی ویسی

نویں سجھ دی تانگھ تنگھیندیں موئے تاں

ساݙا نوحہ ڈھلدی شام لکھیسی

........

ایں گالھوں تاں پھل ہمیشہ کھِلدن

پھلاں نال بہاراں حال ونڈیندن

محرم راز مہاری چپ ہوون تاں

اٹھیں نال مہاراں حال ونڈیندن

اچیاں بیریاں حال حوال نئیں سݨدیاں

لاݨیں نال سِنواراں حال ونڈیندن

....

خدا وندا تیݙی ونڈ وی عجیب اے

تیݙی ونڈتے رویجے یا کھلیجے

........

ݙیوا ݙینہ کوں جگا کے مر ویندے

گھپ اندھارے کوں کھا کے مر ویندے

سچ کوں سولی تے موت نئیں آندی

کوڑ سیجھاں سُہا کے مر ویندے

نظم دھاں

نظم ’’دھاں‘‘

جھوک اساݙی اُو وی بر وچ

ہکو کوٹھا ، او وی کچا

بال وی اندرو مال وی اندرو

مال وے بکھے بال وی بکھے

گاجاں گجدن ،کھمݨیں کھمدین

کوٹھا ترمدے اکھیں ترمدین

میݙی شاہی سلامت راہوے

توں آہدیں ظلم دی انتہا رہ ون٘ڄے

توں آہدیں چارچودھار بھاء رہ ون٘ڄے

توں آہدیں لوک بھاء وچ پجلدے راھون

توں آہدیں نت جنازے نکلدے راہون

توں آہدیں روز راہی لٹیندے راہون

توں آہدیں اے ستم روز تھیندے راہون

توں آہدیں رات کالی سیاہ رہ ون٘ڄے

توں آہدیں لوکیں دے لب تے آہ 

توں آہدیں سچ دا سجھ نہ ابھارے کوئی

توں آہدیں سچ دی کندھ نہ اسارے کوئی

توں آہدیں سجھ ابھرسی تاں ݙینہہ تھی ویسی

توں آہدیں وت بیا کوئی شینہہ تھی ویسی

توں آہدیں روز توڑے قیامت راھوے

توں آہدیں میݙی شاہی سلامت راہوے

ﺍﮐﮭﯿﮟ ﺗﻮﮞ ﮨﻨﺞ ﺟﺎﺭﯼ ﮬﮯﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﺍﮐﮭﯿﮟ ﺗﻮﮞ ﮨﻨﺞ ﺟﺎﺭﯼ ﮬﮯﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﮐﻮﺋﯽ ﺗﮭﻮﮌﯼ ﺑﮩﻮﮞ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮬﮯﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﻣﺤﻞ ﮐﻮﺋﯽ ﭘﯿﺎﺭ ﺩﮮ ﺳﻮﮐﮭﮯ ﺍﺳﺮﺩﻥ

ﺧﯿﺎﻟﯿﮟ ﺩﯼ ﺍﺳﺎﺭﯼ ﮬﮯ ﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﺍﯾﻨﻮﯾﮟ ﮨﮏ ﺭﺍﺕ ﮨﮏ ﺟﺎﮦ ﺗﮯ ﻣﻠﯿﺎ ﮨﺎ

ﺍﻭﮨﺎ ﮨﮏ ﺭﺍﺕ ﺑﮭﺎﺭﯼ ﮬﮯﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﭘﭽﮭﮯ ﺗﺎﮞ ﺑﺲ ﺍﻭﮐﻮﮞ ﺍﺗﻨﺎ ݙﺳﺎﻧﻮﯾﮟ

ﺍﻭﮨﺎﺑﺲ ﺑﮯﻗﺮﺍﺭﯼ ﮬﮯﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﺍﺳﺎﮞ ﺳﺮﺳﭧ ﮐﮯ ﺗﮩﻮﮞ ﭨﺮﺩﮮ ﻭﺩﮮ ﮨﯿﮟ

ﺳﺎݙﮮ ﺳﺮ ﺗﮯ ﺗﻐﺎﺭﯼ ﮬﮯ ﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﺍﻭﮞ ﺁﮐﮭﯿﺎ ﮨﺎ ﮐݙﯼ ﻣﯿﮟ ﺁ ﻧﮑﻠﺴﺎﮞ

ﻗﺒﺮﺳﺎݙﯼ ﺗﻮﮞ ﺑﺎﺭﯼ ﮬﮯ ﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﻭﻓﺎ ﺩﮮ ﺑﺎﻍ ﻭﭺ ﻣﯿﮟ ﻭﯼ ﮔﯿﺎ ﮬﻢ

ﻣﯿݙﮮ ﮔﻞ ﻭﭺ ﻭﯼ ﮔﺎﺭﯼ ﮬﮯ ﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ

ﺟﯿﺮﮬﮯ ﻧﺎﺷﺎﺩ ﮐﻮﮞ ﺗﻮﮞ ﺑﮭﻞ ﮔﯿﺎ ﮨﯿﮟ

ﺍﻭﮨﻮ ﺗﯿݙﺍ ﭘﺠﺎﺭﯼ ﮬﮯ ﺍﺟﺎﮞ ﺗﺌﯿﮟ ﺁﭘݨﯼ

غزل

اخیری آس دا ݙیوا وی دل رو رو بجھا چھوڑیے

اینویں معصوم حسرت کوں اساں تھپ تھپ سما چھوڑیے

بیا دردیں دا کئ چولا میݙا منٹھار پٹھ میݙو

او پہلا غم دا چولا تاں میں کھل کھل کے ہنڈا چھوڑیے

اجاں کئ ہنج وی پپلیں دئیں سلاخیں توں نھیں نکھتھی

اکھیں دے قیدخانے دا توڑے در وی لہا چھوڑیے

چراغیں دی تاں دشمن ہے، دعا دے وی مخالف ہے

دعاتاں جھڑ کوں گھن ائی اے ہوا جھڑ کوں اݙا چھوڑیے

توڑے خود آپ رل گۓ ہیں اندھاری رات دے تھل وچ

سنویں سنج دے مسافر کوں اساں رستہ ݙکھا چھوڑیے

ایہو مصرعہ مسافر دی قبر تے ہا لکھیا ھویا

ہسے مطلوب غیریں کوں مگر اپڑیں مرا چھوڑیے

جمشیدناشاد...پرایاچندر.

غزل

تیݙے ݙیس ءچ غضب دے اندهارے ݙٹهن

اساں ݙینہہ نئیں ݙٹهے،ݙینہہ دے تارے ݙٹهن

اے پتہ نئیں جو اسمان پهٹسی کݙاں

میں تاں ہر جاہ فناہ دے اشارے ݙٹهن

کوک پہنچی ہے کہیں دی فلک تئیں جݙاں

لوکیں وسدے فلک توں انگارے ݙٹهن

توں آہدیں میں خدا کوں کتهئیں نئیں ݙٹها

میں تاں ہرہک قدم تے نظارے ݙٹهن

عشق والیں دی وستی وی گئے ہیں اساں

عشق والیں دے ہاں بارے بارے ݙٹهن

میل دی رات وچ وی اساں دوستو

اپڑیں پلکیں توں ترٹدے ستارے ݙٹهن

نہ سݨا قیس کملے دا قصہ ساکوں

اساں کملیں کئ تهولے خسارے ݙٹهن

آ ݙوہئیں حال ہک بئے کوں ݙیوں جانیاں

میں سمندر ݙٹهے تئیں کنارے ݙٹهن

زندگی ہݨ تماشہ ݙکها موت دا

بئے تماشے تاں میں ڈهیرسارے ݙٹهن

ٹهݙاساہ بهرکے چن توں ستاریں پچهئے

تئیں وی ناشاد وانگوں جگارے ݙٹهن

غزل

صنم وی کچھ وچ لکئی کهڑے ہیں

تےاللہ اللہ وی لئی کهڑے ہیں

اخیری ݙیوا وی بال ائے ہیں

ہوادے نال ای کهڑئی کهڑے ہیں

دلیں دا ݙیوا وی بجه گیا ہے

اکهیںدی نندر ای ون٘ڄئی کهڑے ہیں

اجاں وی پچهدے وفا کریسو؟

پہاڑتلی تے چئی کهڑے ہیں

زخم تاں جیندئیں دے کئ نئیں سیندا

کفن تاں جیندئیں سوئی کهڑے ہیں

جنهیں درختیں تے آلهݨیں ہن

انهئیں تے بجلی ڈهہوئی کهڑے ہیں

اجاں وی مینہہ دی پهنوارنئیں ائی

ہنجوں دا مینہہ وی وسئی کهڑے ہیں

پتہ نئیں قیامت کوں دیرکیوں اے

سبب تاں سارے بݨئی کهڑے ہیں

جمشیدناشاد

غزل

میکوں ہار ہنجوں دے پووݨ ݙے میکوں پوندیں ھوئیں چس آندی اے

ہݨ‎ ‎‏ کھلدئیں ھوئیں چس نئیں آندی ہݨ روندئیں ھوئیں چس آندی اے

میں مونجھ دیاں میندیاں لوندی آں توں پیار دے ٹکے لا بیٹھی

تیکوں لیندئیں ھوئیں چس آندی اے میکوں لوندئیں ھوئیں چس آندی اے

تیکوں کہیں جاہ تے،کہیں محفل وچ میݙے ھوندئیں ھوئیں چس نئیں آندی

میکوں ہرجاہ تے، ہرمحفل وچ تیݙے ھوندئیں ھوئیں چس آندی اے

میݙے خون دے قطرے قطرے وچ تیݙے پیار دی خوشبو رچ گئی ء

تیݙے شہر دے کوچے کوچے وچ ہݨ بھوندئیں ھوئیں چس آندی اے

میݙے خوابیں دے پر کھو بیٹھا، میݙی آس دیاں چیکاں سݨ بیٹھا

تیکوں چن معصوم پرندیں دے پر کھوندئیں ھوئیں چس آندی اے

میکوں پھٹ ناشاد ضرورت ءن میݙی جھولی بھر ݙے جندجیوی

جݙاں ݙکھدن زخم سرور آندے ول دھوندئیں ھوئیں چس آندی اے

غزل

اج اوندے آستاں تاݨیں ٹردے جلوں

سر دے بھر آسماں تاݨیں ٹردے جلوں

ٹردیں ٹردیں متاں فاصلے مک ون٘ڄن

فاصلیں دے جہاں تاݨیں ٹردے جلوں

اپڑیں پلکیں تے ہنج دی ردا ویڑھ کے

وت ولا اپڑی دھاں تاݨیں ٹردے جلوں

چندر تاریں دی چھاں شئیت راس آ ون٘ڄے

چندر تاریں دی چھاں تاݨیں ٹردے جلوں

توں تے میں ڈھول ہک بۓ دا ہتھ نپ کرئیں

حشر دے درمیاں تاݨیں ٹردے جلوں

جتھاں مجنوں وفا دا نشاں چھوڑ گۓ

اج اوندے اوں نشاں تاݨیں ٹردے جلوں

تیڈے رستے تے گم تھی کے ہک وار ول

تیڈے ناشاد ناں تاݨیں ٹردے جلوں

جمشیدناشاد...پرایاچندر...وچوں

غزل

ہتهیں تے چاکے گهن ون٘ڄے یاپیریں پاکے گهن ون٘ڄے

اساں تاں ککه ہسے ہوا جتهاں اڈا کے گهن ون٘ڄے

کلهیں کلهیں کئ منزلیں تے پہنچݨا کمال نئیں

کمال ہے جہان کوں جیرها رلاکے گهن ون٘ڄے

ایں بےحیائی دے دور وچ او شخص خوش نصیب ہے

خود اپڑیں آپ کوں جیرهابچابچا کے گهن ون٘ڄے

فقیر خالی کاسے کوں اچهل اچهل کرئیں آکهئے

کئ تیکوں چا کے گهن ون٘ڄے یا میکوں چاکےگهن ون٘ڄے

کڈاہیں چندر توں یارو .....اواز آوے ہے ایہا

جیندا وی چندر دور ہے میکوں لہاکےگهن ون٘ڄے

کهمبیں کهتهی چکوری دی ایں خواہش تےحیران ہاں

میں چندرتے نراض ہاں میکوں منا کے گهن ون٘ڄے

اوکوں آکهو میں ظلم دی ہوا دے وچ وی ٹمکساں

میں چهیکڑی چراغ ہاں میکوں جلا کے گهن ون٘ڄے

میں زندگی دے ڈرکنوں کتهئیں پریں نکل گیاں

توں مر گئیں کئ میکوں ایہو ڈساکے گهن ون٘ڄے

میڈے وانگوں ڈکهیں کنوں بهری هوئی ہے روح میڈی

اجل کوں آکهو عرش تے ایکوں لکا کے گهن ون٘ڄے

جمشیدناشاد....