بھوپا

بختاور چار بھرانواں دی کلہی بھینڑ ہائ۔او بہوں سوہنڑی تے ملوک چھوہر ہائ۔ اونکوں باہرلا حساب تھی گیا ہا۔ کہیں کہیں ویلھے او اچاچیت چیکنڑ باکنڑ تے گرکنڑ پے ویندی ہائ۔ الا بارا تھی ویندا ہا، گاٹا مرڑیج ویندا ہا تے آنہے وی پٹھے تھی ویندے ہن۔ کئ مزاراں تے حاضری کروائ گئ۔ بہوں پھل تعویز گھدے گئے۔ ڈھیر دم درود کروائے تے پھوکے شوکے مروائے گئے۔ پر ذرا وی کسر نہ پئ۔ ہک ڈینھ بختاور دا پیوء بگو ہک بھوپے کوں گھن آیا۔ سنڑیج ہائ جو او،اپنڑیں کم دا بہوں ماہر ہا۔ ایجھے جناں کوں کڈھنڑ اوندے کیتے بالاں دی کھیڈ ہائ۔ ایں کم دا اوں بگو توں چنگا بھلا موکھا وصول کیتا ہا۔

اوں شام بھوپا اپنڑے اوزاراں آلے گتھلے سمیت بختاور نال ہک کمرے وچ ہا۔ کمرے دی کونڈی اندروں بند ہائ۔ کمرے دے باہروں اگواڑ وچ بگو، اوندی ذال چھٹنڑ مائ،چارے پتر، کجھ نیڑے دے سکے تے ہمسائے پڑچھیاں وچھا کے بیٹھے ہن تھئے۔ او اپنڑے کن اندروں آنونڑ والیاں آوازاں تے لائ بیٹھے ہن۔ بے رحم بھوپے دے دڑکے ہاشے۔۔۔۔۔۔۔ بختاور دیاں منتاں زاریاں۔۔۔۔۔۔۔۔ دگے لگنڑ دے دھمکے۔۔۔۔۔۔۔۔ دھاڑ پٹکا۔۔۔۔۔۔۔ راوا باوا۔۔۔۔۔۔۔ چیکڑ باکڑ۔۔۔۔۔۔۔ ول چپ غڑپ۔ تھوڑی دیر بعد کونڈی لتھی۔ بوہا کھلیا۔ بھوپا ویبلا تھی کے باہر نکلیا ول باہرلے دروازے ڈے دھروکڑی لا ڈتوس۔ او سارے ویڑے تھی کے اندر ڈے بھجے۔ اندر ونج کے ڈٹھونے جو بختاور موئ پئ ہائ۔ ول او بھوپے دے پچھوں بھجے۔ بھوپا بہوں دھروکیا پر انت پکڑیج پیا "چھوہر نال کیا لقا کیتی؟" بگو اوندا گریوان پکڑ ، رڑ کر کے پچھیا بھوپا تھر تھر کمبدا کھڑا ہا۔ " میں کیڑھا لقا کیتم؟" اوں بے وسئ نال آکھیا "میں تاں بس جن کڈھیندا پیا ہم۔ جن دے نال جند وی نکھتی گئ ہے تاں بھلا میں کیا کر سگداں؟"