بُھوت دی جُتی (حکایت)
حکایت
بُھوت دی جُتی :
ہک بُھوت راتیں درخت تے سُمدا ہا'اوہ جُتی اپݨی درخت ہیٹھ لہاوے ہا سمے ہا دھمی وت جُتی پا کے گُم تھی ونجے ہا'ہک ڈینہوار جُتی اوندی چوری تھی گئی
اوں گالھڑ توں پُچھیا " تو دھمی دا جاگیا ودیں جتی میڈی درخت تلوں چویجی ہے تیکوں کوئی پتہ ہووے' گالھڑ آکھیا " روز میں جُتی تیڈی درخت تلے ڈیدھاں پر اج نہمی ڈِٹھی "بھوت پہرے دار کول گیا " تیکوں پتہ ہے میں بھوت تیڈے باغ وچ رہنداں تے راتیں درخت تے سُمداں ....."میکوں پتہ ہے تو جُتی راتیں درخت ہیٹھ لہیندیں تے دھمی پا کے گُم تھی ویندیں بھوت آکھیا "جُتی میڈی چویجی تیکوں کوئی پتہ ہووےپہرےدار بولیا "تیڈی جُتی کینویں چوری تھئی اے ساری رات میں جاگدا ریہاں"
بُھوت اپݨی جُتی گولݨ باغ وچوں نکھتا'اوہ سڑکاں توں لنگھدا چوکاں توں ٹپدا بزاراں تاݨیں پُج گیاں'اوہ گلیاں توں گزردا بوہیاں اگوں وگدا فصیلاں تاݨیں آ گیا ' چا خانیاں وچوں تھیندا کباڑی بزاریں وچوں ولدا پوڑیاں توں چڑھدا بئے پاسوں لیہہ گیا' اوہ ٹردا ریہا ڈوپہراں اونکوں تھی گئی تے لکڑ دے ہک بنچ اُتے بیہ تھیا 'کوئی ویلا گزریا جوان ہک لنگھیا'اوں بَھج تے جوان کوں جَھلیا تے بنچ تے بِلہایا"تیکوں میں نہ ونجݨ ڈیساں ایہا جتی میڈی اے"جوان اگوں کِھل پیا "میڈی جُتی تیڈی جُتی کینویں ہے "......جُتی رتے رنگ دی ڈھیر دیر ڈیکھو تاں سنہری آپے تھی آوے....." میں بُھوت ہاں ' جے نہ اپݨی جُتی پانواں گُم نمہی تھی سگدا'ایہا میڈی جتی ہے میں دھمی دا گولیندا وداں بھوت آکھیا ' جوان اگوں تَپ گیا " توں بھانویں بھوت ہوسیں ایہا میڈی جُتی ہے میں سال دی پاتی وداں میڈے کول رسید ہے ' تیڈے کول کیہاں ثبوت ہے "......"میڈے کول گالھڑ تے پہرے دار گواہ اے' لہا میڈی جُتی میں پانواں تے گُم اِتھوں تھینویں"جوان اگوں اوکھا تھی کے بولیا " کیڑھی جُتی تو آپ اِتھوں گُم تھی " بِھڑاند اُنہاں گھت ڈتی لوک کٹھے تھی آئے پولیس دا سپاہی ہک پُج آیا تھاݨے ڈوہیئں کوں گھن گیا' تھاݨے دار جواں کوں دڑکیا بھوت کوں ڈرایا تے جُتی مال خانے
اوہ کئی ڈینہواراں تھاݨے آئے ' جوان رسید اپݨی چا آوے' بُھوت گواہی وچ گالھڑ تے پہرے دار کوں گھن آوے جُتی انہاں کوں نہ ملی ' اوہ بادشاہ تئیں گئے ' بادشاہ جوان دی بھوت دی گالھ پوری سݨی ' اوں پولیس کوں سڈیا تھاݨے دار جُتی سُودا پُج گیا ' بادشاہ نے جُتی ڈِٹھی......جُتی رتے رنگ دی ڈھیر دیر ڈیکھو تاں سُنہری آپے تھی آوے.......بادشاہ وزیریں کوں سڈیا "ایہ جُتی پَوائی میکوں ونجے "
کئی ڈینہواراں بعد ماہݨو تے بھوت ہک بنچ اُتے کٹھے تھئے ' ماہݨو پیرو راݨا تے بھوت اپنی جُتی باجھوں گُم تھیوݨوں رہ گیا ہا " میڈی جُتی تیڈے واروں کَھسی گئی اے "ماہݨو آکھیا ' بھوت اگوں مُرکیا " میں تاں ایں جتی باجھوں غائب تھیوݨوں رہ گیا ہاں "
ہک ڈینہوار اوہ شہر وچ وت کتھاہیں ٹکرے " اساں اپݨی جُتی محل وچوں چوری کر سگدے ہیں " بھوت آکھیا ....."آپ اپنی جُتی اساں چوری کر سگدے ہیں' واہ" ماہݨو اگوں مُسکیا ' ....... بھوت آکھیا " بہوں پھیریں آپ ساکوں اپݨیاں شئیں چوری کرݨیاں پوندیاں ہِن "...... "بادشاہ دے گھوڑے ہِن ہاتھی ہِن لشکر ہے کینویں محل وچوں جتی اپݨی چوری تھیوے " ماہݨو اگوں پُچھیا......"میں گُم تھیوݨوں رہ گیا ہاں پر تیڈے کٹھے رل تے محل اندر ونج سگداں " رات تھئی تاں ڈوہیں محل دو ٹُر پئے ' بادشاہ دے گھوڑے ہاتھی محل باہروں گشت پئے کریندے ہِن ' اوہ لکدے چھاہندے کندھی تاݨیں پُج گئے ' بھوت وت ماہݨو کوں مونڈھے تے بِلہایا قد ڈوہئیں دا ودھ آیا کندھی تے اوہ چڑھ گئے ڈوجھے پاسے لیہ گئے' اندر وت پہرہ اے ' اوہ پہرے وچ پَیہ گئے بادشاہ دے کمرے تئیں پلنگ تئیں پُج گئے ' بتی ہک بلدی پئی بادشاہ پلنگ تے رتی اوہا جتی پاتی سُتا پئے ' ماہݨو سراندی تھی کھڑا ہے پواندی اوں بُھوت وت بادشاہ دے پیریں وچوں جُتی لہائی اے
اوہ شہر وچ لُکانویں ہک جاہ تے ونج بیٹھے ' بھوت آکھیا " توں بہوں ڈینہاں توں پیرو راݨا ودا ہئیں ایہ جُتی ہُݨ توں رکھماہݨو اگوں کِھلیا " توں بھوت ہئیں تَیں گُم وی تاں تھیوݨا ہے ایہ جُتی ہُݨ تیڈی ہے".