بند دروازہ

بند دروازہ، (سکندر اقبال کھوسہ)، محمد بخش دی دھی راݨی جوان تھئ تاں اونکوں دھی دے رشتے دا چِنتا ویڑھ ڳیا۔اوں اپݨے وَس تئیں کوشش کیتی جو رشتہ خاندان وچ کتھئیں تھی ونڄے پر غریب دے گھر دی دھی گھنݨ سانگے کوئی تیار نہ تھیا۔علاقے دے ݙو چار رشتے اۓ پر اونکوں پسند نہ ائے تے ہک ݙینہ طارق دا رشتہ آیا۔طارق ہک شریف نینگر ہا۔محمد بخش ٻہوں خوش تھیا تے دھی دا رشتہ اوندے نال کر ݙیوݨ دی دعا خیر پڑھ ݙتی۔کجھ ݙینہاں دے بعد طارق دے گھر آلیں جہیز دی ہک لمبی لسٹ بݨا کے بھیڄ ݙتی تے محمد بخش دے پریں تلو بھوئیں نکھتی ڳئی۔اوں انہاں کوں پہلے آکھ ݙتا ہا جو او ہک غریب آدمی ہے۔غریب آدمی دی ہک عجیب غیرت ہوندی ہے جو او دھی بھیݨ دی دعا خیر پڑھ کہ اوں رشتے توں پھر نئیں سڳدا خیر محمد بخش طارق دے گھر آلیں کنے کجھ ݙیہناں دی مہلت منگی تے آسوں پاسوں پن منگ کے تے کجھ اپݨے چوکھر ویچ کے سامان کٹھا کرݨ شروع کر ݙتا۔اوندی ساری جمع پونجی ختم تھی ڳئی ۔او ولا وی خوش ہا جو اوندی دھی دا رشتہ بھلی جاہ تیں تھیندا پئے۔ہک رات محمد بخش تھک تروٹ کے اپݨے گھر سُتا پیا ہا تے اوندے اُتے قیامت ترٹ پئی۔اوندے گھر پنج ڈکیٹ پیہہ آئے تے انہاں ایں چھوٹے جہیں گھر دی عزت تے ساری زندگی دی جمع پونجی لُٹ گھدی اڳلے ڈینہہ طارق دے گھر آلیں وی رشتے توں انکار کر ݙتا تے محمد بخش دے در تیں ولا کوئی نہ آیا۔اوکوں ایں اوکھے صدمے پاڳل کر ݙتا۔ ہݨ اوں وسیب وچ ہک پاڳل رُلدا رہ ویندے۔او ہر بند دروازے کوں ݙیکھ کے رووݨ پئے ویندے۔ٻاکݨ پئے ویندے۔"میݙی دھی کوں کجھ نہ آکھو۔اے معصوم اے اینکوں کجھ نہ آکھو اینکوں کجھ نہ آکھو۔