ایہا جا ہے

نظم

ایہا جا ہے

ایہا جا ہے،خاب اساکوں یاد آونڑیں یا بهل ونجڑیں، اساں ٹیشن تے لیہ پوونڑیں یا ہک وڈے پل دی تانگھ اچ بیٹها رہونڑیں، ڈوہیں پاسے پانی اتے کوک گاڈی دی نانگ دے وانگوں تََردی آوے، بهل اساں وستی چهوڑی پر ایں مشکی ساڈی کو نہ چهوڑی۔

ایہا جا ہے، جتهوں ساکوں خاب پیا بهلدے،پل آونڑ توں بہوں پہلے ہک ٹیشن تے اساں لیہ گیوسے،بئی گاڈی دی تانگهہ دے اندر ڈینہ پیا ڈهلیا، ٹیشن باہروں باغ اے، ساوے گهاٹے امبیں دا ہک باغ پرانڑاں، وچ تلا ہک بهریا ہوئے تے بارہ دری وچ بندہ کوئی نی، طوطے، امب ٹکیندے نئیں پئے تهکدے، ٹبکے کردن، چار چفیروں کهادے ہوئے بہون سارے ٹبکے کردے ہن تے کوک گاڈی دی آندی ہے، گاڈی اوتے امباں دے پئے ٹوکرے چڑهدے، اساں بهج تے ویندے ہیں پر گاڈی ہتھ نی آندی۔

خاب اتهاہوں یاد پیا آندے، گاڈی دی اوہ تاکڑی والی سیٹ تے بیٹها مل پوندے"وو میاں! تیڈا پندھ نی مکیا، ساکوں پاندهی کر تے تیڈے ہتهیں کیا پیا آندے، جیڑهی گاڈی وچ تو ہوویں اوہا ساڈے ہتھ نی آندی، درکدیں بهجدیں پج پوووں تاں بہوں کجھ پچهاں رہ ویندا ہے، تیڈے ہتهیں کیا پیا آندے"اوہ کهل پوندے، ساکوں ڈیکھ تے کهل پوندے تے تاکڑی کولوں باہر ڈیدهے۔

ایہا جا ہے، خاب اساکوں یاد آونڑیں یا بهل ونجڑیں تے اساں ہک نکے جہے ٹیشن تے، مینہ وچ بیٹهے پسدے ہوئے۔ رفعت عباس

(بهوندی بهوئیں تے:1995)