اکبر شاه ثانی
اکبر شاہ ثانی (پیدائش: 22 اپریل 1760ء– وفات: 28 ستمبر 1837ء) سلطنت مغلیہ دا ستارہواں شہنشاہ تے شاہ عالم ثانی دا فرزند ہئی۔ شہنشاہ شاہ عالم ثانی دی وفات دے بعد اوندا بیٹا اکبر شاہ تخت ہند تے متمکن تھیا۔ اوہ اپݨے باپ دی طرح بے اختیار تے برائے نام حکمران ہئی۔ اصل اختیارات انگریزاں دے کول ہن۔ بادشاہ دے اختیارات لال قلعہ دہلی دے اندر تک محدود ہن۔ بادشاہ کوں شاعری ،شطرنج تے موسیقی نال شغف ہئی۔ 1835ء وچ شہنشاہ نے اپݨے سفیر رام موہن رائے کوں برطانیہ بھیڄا تاکہ اوہ حکومت برطانیہ توں شاہی وظیفے وچ اضافے دا معاملہ طے کرے کیونکہ شہنشاہ کیتے انگریزاں دی طرفوں فدوی خاص دے الفاظ وی حذف کر گھدے ڳئے۔ رام موہن رائے نے سینٹ جیمز دی عدالت وچ اپݨی درخواست پیش کیتی تے شہنشاہ دے حق وچ دلائل ݙتے مگر ایندا کوئی نتیجہ نہ نکلا۔ ایں دوران شہنشاہ دی وفات تھی ڳئی۔ انگریزاں نے نظام حیدرآباد تے نواب اودھ کوں اکسایا کہ اوہ اپݨے کیتے بادشاہ دا لقب اختیار کرن۔ نواب اودھ نے بادشاہ دا خطاب قبول کر گھدا تے بادشاہ دا لقب اختیار کیتا مگر نظام نے انکار کر ݙتا صرف ایہو نہ، سندھ دے تالپور تے کلہوڑیاں نے وی شہنشاہ دا ادب و احترام برقرار رکھا ۔ اکبر شاہ ثانی نے 28 ستمبر 1837ء کوں وفات پاتی۔ بادشاہ اپݨی زندگی دے آخری ایام وچ معدے دی بیماریاں دا شکار تھی ڳیا ہئی، جسمانی کمزوری دے باعث صاحب فراش رہا۔ مرحوم بادشاہ کوں درگاہ خواجہ قطب الدین بختیار کاکی دے نال مہراؤلی(دہلی) وچ دفن کیتا ڳیا ۔ مزار سنگ مرمر دا بݨا ہویا اے جتھاں مغل بادشاہ بہادر شاہ اول تے شاہ عالم ثانی وی مدفون ہن۔