اڄوکی سرائیکی شاعری دا نمائندہ شاعر

اَڄوکی سرائیکی شاعری دا نمائندہ شاعر

ہک حرف کوں احراف، احراف کوں لفظ تے الفاظیں کوں آپݨی سوچیں دا چولا پواوݨ کوئی سوکھا کم کائنی۔ اے صرف او بندہ کر سڳدے جیکوں اللہ سئیں ایں صلاحیت کنوں نوازیا ہووے۔ اے عنایت،اے نظرِکرم جیندے اُتے تھی ڳئی ہے او یقیناً خوش قسمت شخص ہے ایں معاشرے دا جتھاں بے حسی تے خود غرضی عروج تے ہے۔

لکھاری وسوں دا نمائندہ ہوندے۔ جیڑھا اتھوں دی تس تے اُکرس کوں سوچیں نال اکھریں دی وُنڑت کر تے معاشرے دے ݙکھ ݙنج پرو اوکوں نمایاں کرݨ دا اہر کریندے۔ایں اہر ءِچ عموماً اوکوں خود کوں تنقید دا نشانہ ٻݨایا ویندے۔لوک ہَتھوں اوکوں مجنوں آکھݨ پئے ویندن۔ ݙٹھا ونڄے تاں کوئی وئی لکھاری مجنوں توں گھٹ کائنی۔کیوں جو او آپݨی بھوئیں نال عشق کریندے۔ ایں عشق ءِچ او کوئی وئی ناانصافی برداشت نئیں کریندا۔ اے ناانصافی پورا معاشرہ سانہدا پیا ہوندے آپݨی بے حسی تے مجبوری کنوں۔ پر کیوں جو لکھاری دے اندر ہک طاقت ہوندی ہے جو او آپݨی قلم دے ذریعے ایکوں اجاگر کر سڳدے تہوں او ایں ناانصافی کوں نمایاں کرݨ وچ آپݨا کردار ادا کریندے۔

ہر زبان تے ہرقوم کنیں ایہو جہیں ٻہوں سارے مہان لوک موجود ہن جنہیں ویلھا بہ ویلھا اے کم سرانجام ݙتے۔ سرائیکی زبان و ادب وئی ایں لحاظ نال خود کفیل ہے تے مالا مال ہے۔ راڄن پور دی دھرتی ادب دی دھرتی ہے۔ ایں دھرتی ہر دور وچ وݙے معتبر ناں پیدا کِتن۔ انہاں نانویں وچ ہک ناں کوٹلہ شیرمحمد دی دھرتی نال تعلق رکھݨ والے خوبصورت مزاحمتی تے رومانوی شاعر سئیں سلیم سجاد دا ہے۔شاعری ہمیش آپݨے اندر نویں نکور جذبئیں کوں جاہ ݙیندی رہ ڳئی ہے۔ کݙاہیں ٻڈھے،لاغر تے کمزور جذبئیں کوں آپݨے اندر سَماوݨ دی ہرگز کݙاہیں اجازت نئیں ݙتی۔ایں طرانویں اساں اے آکھ سڳدوں جو شاعری آپݨی عمر ءِچ ہر ویلھے تگڑی تے جوان رہ ڳئی ہے۔ ایں آپݨے معاشرے دے اندر ہمت والے لوکیں کوں جاہ ݙتی ہے جنہیں دے جذبے کھیر ہن۔ انہاں دےحوصلے اُچے تے سوچیں دے قداَسمان برابر ہن۔ سلیم سجاد دے جذبے ہمیشہ جوان تے سوچاں اُچیریاں رہ ڳن تےاکھریں تے راج کریندا رہ ڳئے تہوں شعری ادب ایکوں چھیکڑ تونڑیں ڳل لئی رہ ڳئے۔سلیم سجاد ہمیش حالات دے مطابق آپݨے اکھریں کوں جوڑئیے۔ ہُنیں دے اکھر موٹیویشنل ثابت تھیندے رہ ڳن۔او ہک ذہین آپݨے ویلھے دے طالب علم ہن۔ تے جݙاں ہُنیں ادب وچ آپݨا کردار ادا کیتے تاں اتھاں وئی اساں ݙہدوں جو انہاں کمال فن دا مظاہرہ کیتے۔ غزل،نظم،مسدس،رباعی،قطعہ، کافی، سرائیکو۔غرض ہر صنف وچ طبع آزمائی کیتی ہے۔ پر حیاتی وچ انہاں کوں حسبِ روایت کوئی پذیرائی نئیں ݙتی ڳئی۔

عمر  بھر  سنگ زنی  کرتے  رہے اہلِ وطن

یہ الگ بات کہ دفنائیں گے اعزاز کے ساتھ

زندہ اشخاص دی قدر کرݨ سِکھسوں تاں ترقی کریسوں۔ ہمیش جنہیں قومیں زندہ اشخاص دی تے ہُنیں دے فن دی قدر تے ہُنیں دے کم کوں قدر دی نگاہ نال ݙٹھے ہُنیں ترقی کیتی ہے۔ایویں ہی ایں نینگر لکھاری نال وئی تھئے۔ سوہݨے مزاجیں والا شاعر تے فنی حوالے نال شاعری دے اُتے گرفت رکھݨ والا نینگر سوہݨے مزاجیں سمیت اڄ آپݨئیں یادیں نال اساں کنیں موجود ہے۔جیکوں ایں ویلھے جھوک لݙائیں ݙو سال تھیوݨ والےہن۔ سلیم سجادؔ 31جولائی 2018 کوں جھوک لݙا ڳئے ہن۔ پر اے سجݨ اڄ وی ساݙے دلیں وچ آپݨی شاعری نال زندہ ہے۔

ݙوہڑہ سرائیکی وسوں دی او مقبول ترین صنف ہے جئیں وچ تقریباً ہر شاعر طبع آزمائی کیتی ہے۔ مُنڈھ ءِچ ݙوہڑے چھی مصرعی ہن ول چار مصرعی تھئے۔ ݙوہائیں طرز ءِچ ݙوہڑہ ایں بھوئیں تے اظہار دا بہترین ذریعہ رہ ڳئے۔ایں صنف قاری تے سامع کوں ہمیش کنوں آپݨے سحر ءِچ مبتلا رکھئیے۔تہوں اساں ݙہدوں جو سلیم سجاد وئی ایں صنف ءِچ لکھݨ کوں ہمیشہ ترجیح ݙتی ہے۔انہاں دا ہک ݙوہڑہ ݙیکھو:

میں اولے گھن گھن روندی ہاں تھئے پاند جھٻاروں بوچھݨ دے

نئیں فرق پیا کوئی خس جتنا ٹپ ہنجھ ڳئی پاروں بوچھݨ دے

دل کوہ تے رتول  کر  ݙیکھوں  سئے صدقے واروں بوچھݨ دے

متاں  ݙیکھ  سجاد کوں  آوے پیا اڄ پاند  اُݙاروں بوچھݨ دے

ایندے نال نال شاعر ٻئی وی مختلف اصناف سخن وچ لکھݨ دی کوشش ہمیش کیتی ہے۔تے دھرتی دے مسائل کوں دھرتی دا سفیر بݨ تے حق ادا کرݨ دی کوشش کیتی ہے۔ غزل ہووے یا مسدس یا کوئی وئی ٻئی ملوک صنف اساکوں شاعر دھرتی دے ݙکھ توں خالی نئیں ملدا جیڑا جو انہاں دا خاصا ہے۔ ایہا شئے انہاں کوں منفرد بݨائے رکھئیے۔سلیم سجاد دی ہک مسدس ݙیکھو جیندے وچ غربت تے لڄ کوں موضوع بݨایا ڳئے۔

اوندا رتبہ میں نئیں ݙس سڳدا جیڑا ظلم توں ظاری نئیں منگدا

او سر کوسانگ تے نئیں  سڳدا جیڑا دھونس بھوتاری نئیں منگدا

جیندی رڳ رڳ  ءِچ  ڳئی  غیرت رچ او  ریݨ  اواری  نئیں منگدا

جیکوں سانگ تےقُرب نصیب تھیوےڄل سانگ پتھاری نئیں منگدا

اتھ کوئی شئے چن محفوظ نئیں ہک بوچھݨ لڄ دا مسئلہ ہے

کوئی کیویں کہیں دی خیر پِنے  اِتھ روٹی  اڄ  دا  مسئلہ ہے

افسوس ایں ڳال دا تھیندا پئے جو اے سوہݨا،مٹھا تے من بھانوݨا شاعر ٻہوں جلدی وِچھوڑا ݙے ڳئے۔اڄاں تاں پندھ ٻہوں کرݨا ہا۔سفر ٻہوں اوکھا ہا تے اے پھُل پندھیڑو چھوڑی ڳئے جیندی قربت ءِچ ہمیش کجھ نہ کجھ سِکھݨ کوں ملدا ہا۔

تیری قربت کے  لمحے  پھول جیسے

مگر پھولوں کی عمریں مختصر ہیں

ویلھے تے سارا نظام رب کائنات دے ہتھ ءِچ ہے جتھاں انسان تاں کیا ہر ذی روح بےوس ہے۔ صرف ایہو کجھ آکھ سڳدوں۔

اناللہ واناالیہ راجعون۔

لکھت

(شہبازتبسم)