اَدیب کاں تے چار اپریل
لِکھتیں کوں سمجھن والے لوکیں دا وجود لِکھاریں کنوں وی زیادہ ضروری ء ، خاص طور تے وڈیں لِکھتیں کوں سمجھن ، وڈے لکھن والیں کوں جیہڑے کرب اچوں گزرنا پُوندے ، اُوں توں زیادہ تپشیا وڈیں لکھتیں دے سمجھن کیتے ضروری اے ، جے کر کوئی زندگی دے سارے اسرار کوں سوکھے انداز اچ نہیں لکھ سگدا تاں کم از کم زندگی کوں جتلا اُوں سمجھے اُونکوں سمجھاون اچ دیانتداری ورتے۔ ہک بدیانت سوسائٹی وچ جتھاں موقع پرستی ہک مستقل قدر دی صورت اختیار کر ونجے اُتھاں فنکاراں دیاں مشکلاں وی ودھ ویندن تے اُونہہ سوسائٹی ای بندے دے وڈے ہوون دے مواقع ای ودھ ویندن ۔ اڄ اُنہیں مُلکیں دے ادیب دی عزت بہوں زیادہ ہے جتھاں طاقت تے اُوندے نتیجے اچ اُونکوں بندے انسانی سطح توں ہِیٹھلے درجے تے زندہ ہِن ۔ اُنہائیں علاقیں اچ طاقت کوں قلم دی ٻہوں ضرورت ہے۔ آزاد مُلکیں دی نسبت پسماندہ مُلکیں اچ ادیبیں کیتے موقع پرستی تے بد دیانتی دے مواقع زیادہ ہِن ، اے ٻئی گالھ اے جو ایں موقع پرستی دے نتیجے اچ ملن آلیاں رعائیتاں اُونکوں کوئی عزت وی ڈیندن یا نہیں ، شاید کہیں موقع پرست کیتے اِیں گالھ تے سوچن دی فرصت ہے وی سہی یا نہیں ، بہرحال اے گالھ ضرور اے جو اُوندے گھر آون والے ہر تریجھے بندے کوں اُونکوں اپنے کیتے دی وضاحت ہی کرنی پُوندی ء ۔ اے کاں دی نفسیات ء جو اُونکوں ہر ٹھونگے دے بعد چنج اُگھڑیں پوندی اے تے ساری زندگی کرکدا ای راہندے ۔ تریجھی دنیا دا ادیب جے کجھ نہیں بن سگدا تاں کم از کم کاں تاں نہ بنے ، گجھیں، کانویں ، ہِیلیں توں وی علاوہ وی تاں پکھی ہِن جنہاں کوں روزانہ روزی مِل ویندی اے ۔ میں خود وی ہک بزدل جیہاں بندہ ہمی روٹی دا مسلئہ میڈے کیتے وی اتنا مشکل ء جتنا تریجھی دنیا دے ساریں لوکیں کیتے ، ڈاڈھیں لوکیں دا ڈروی اُتنا اے جتنا باقی ساریں لوکیں کوں ، بددیانتی دی خواہش وی ساریں لوکیں کنوں زیادہ ہووے تے کہیں وڈے گھاٹے دی بنیاد تے کوئی دیانتداری کڈاہیں نیں کیتی ، اپنی فطری سستی تے کم چوری دی وجہ کنوں سوکھی زندگی گزارن دی خواہش وی ہے ، ایہا وجہ اے جو اڄ چار اپریل ہے میں اڄ تائیں اِیندے اتے کجھ نیں لکھیا یا ڈر کولوں یا وت اے ہے جو میں کاں بنن نہیں چاہندا۔
- لکھت: ارشاد تونسوی