امرت جوگی
امرت جوگی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔
نمونہ کلام
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]ݙوہڑہ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]اساں گل بے خبرے گلشن دے آئے ہتھ مالی کولھ بازاریں وچ
ہاسے غنچے غیر دا ہتھ نہ ہا نہ ہائی بھر تول بازاریں وچ
ایں روح دے بھنورے بھاوں کھادے تن تھئے بے شول بازریں وچ
اساں امرت گلشن چھوڑ ݙتے ساکوں اج کل گول بازاریں وچ
ݙوہڑہ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]ساݙی آس دے پھل رنگ رنگلے کوں کوئ رت رنگین نگل ڳئی اے۰
اساں جیندیں موت دے مونہہ وچ ھاؤں سکھ سئیت سکون نگل ڳئی اے۰
کوئی چیز تاں ہے ساݙے جیوݨ دا جہڑا یار یقین نگل ڳئی اے۰
اساں امرت بار زمین تے ہائیں ساݙاں پیار زمین نگل ڳئی اے۰
کلام : امرت جوگی
غزل
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]دل دے اندر ولا تیر پوتا ہویا قطرے قطرے کوں تریمندا ݙیکھیندے ہاسے.
قطرے قطرے کوں ترتیب ݙے کے ولا لفظ الفت دا آکے لکھیندے ہاسے۰
چھٹی تھیوے جو ہا تیݙے بستے اندر خط ولا آپ ونج کے رکھیندے ہاسے.
رات ساری ولا جاگدیں جاگدیں خط دی ولدی دے بارے سوچیندے ہاسے۰
ݙینہہ تھیوے جو ہا تیݙی ولدی کیتے تیݙے رستے تے دیداں چا لیندے ہاسے.
ولدی کیا ہوندی ہائی کھلدیں کھلدیں ولا ݙوہیں ہک بئے کوں بھاکل چا پیندے ہاسے.
ساݙی چاہت دا ہمراز ٹوبھا جو ہا بہہ کے ٹوبھے تے گالھیں کریندے ہاسے.
گالھیں گالھیں اندر لڑدیں لڑدیں ولا ݙوھیں ہک بئے تے پاݨیں سٹیندے ہاسے.
ݙوہیں کپڑے پوسا وسدے ساون اندر کیویں کاغذ دا بیڑاں تریندے ہاسے.
ایویں باغیں اندر کوکدیں کوکدیں نال کوئل کوں وی آ کوکیندے ہاسے.
کیویں پھلیں لبیں تے لا کے ولا کیویں بلبل کوں شانداں کریندے ہاسے.
کیویں تتلیاں پکڑ پا کرائیں بک اندر کیویں ہک بئے دے سر توں اݙیندے ہاسے.
کیویں پھلیں دے سہرے بݨا کے سجن گل ہک بئے دے آ کے پویندے ہاسے.
سہرے پھلیں دے پا بانہیں گل وچ ٹھاہا کیویں ہک بئے دو تر تر تکیندے ہاسے.
یاد ہئی جانیاں ݙہہدیں ݙیہدیں ولا ٹھڈے ساہ ݙوھیں مل کے بھریندے ہاسے.
ٹھڈے ساہواں اندر دل دھڑکدا جو ہا ݙوھیں ہک بئے دے دل ہتھ رکھیندے ہاسے.
دل کوں وندلا کرائیں ساہ سلجھا کرائیں لا نبھاوݨ دے قصے چھیڑیندے ہاسے.
یاد ہئی جانیاں تھی بیتاب ول ݙوھیں ہک بئے تے سر آ رکھیندے ہاسے.
ݙوھیں ہک بئے دی جھولی اندر سم کرائیں انگلیں والیں دے وچ وی پھریندے ہاسے.
بے خطر ہاسے دنیا دی تلخی کولھوں کہیں دے سݨدے ہاسے نہ سݨیندے ہاسے.
اپݨی مستی ہئی اپݨیں بہاریں اندر اپݨی چاہت دیاں پینگھاں رسیندے ہاسے.
ساکوں امرت زمانے دیاں نظراں لگیاں ساݙی چاہت داں پینگھاں سبھے گھل گیاں.
ݙٹھے بہوں دور ہک بئے توں تھی کے جدا توں اتھاں رل گیئوں میں اتھاں رل گیاں.
سئیں امرت جوگی
اساں ہائیں تسڑی طلب دے تغمے
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]اساں ہائیں تسڑی طلب دے تغمے اساں تاں مونجھیں دے نال رل ڳئے.
پہاڑ پانی دے سر تے چا کے اساں تاں نم دی مثال رل ڳئے.
اساکوں حاکم نہ کوئی ٹکریا سݨا کے اپݨا سوال رل گۓ.
جیویں جو کاسہ تھیۓ چیڑاں چیڑاں انویں فقیریں دا حال رل ڳئے.
غمی دے موسم ہزاراں ٹکریے خوشی دا موسم کوٸی ول نہ ٹکریا.
اساں ہائیں غم دی حنا وے سانول کہیں ہتھیلی تے جچ نہ سگیے.
اساں ایں ہنجھ اچ رنگیج ڳئے ہائیں اساں تاں خود کوں وی پچ نہ سگیے.
اساں ملامت دی شام پیلی تیݙے شہر اچ وی رچ نہ سگیے.
اساں ہائیں ساون دا مکدا میلا اساں تاں بدرا تٸیں بچ نہ سگیے.
جتھاں کے جیون ہے جرم لگدا اساں تاں اے جھیاں سماج پاتے.
اساں تاں فاقیں دے باد شاہ ہائیں اساں غریبی دا تاج پاتے.
اساں ہائیں سیندھیں دا سیدھ سدھا تے نال والیں ولیج ڳئے ہائیں.
اساں تاں رانی دا روگ ہاسے سندور وانگے لہیج ڳئے ہائیں.
اساں تاں روزی دی ویل بݨ کے تے اپݨے سر توں گھولیج ڳئے ہائیں.
اساں ݙراور دی بھردی کندھ ہیں جݙاں دا چھوڑئی ݙھہیج ڳئے ہائیں.
اساں کہیں دی مسک دے پھل نئیں جو کھل کے سیجھیں سجیج ڳئے ہن.
اساں تاں نیر ہیں مہمان تیݙے مہمان پیریں دپھیج ڳئے ہن.
اساں تاں نیر ہیں اساں فقیر ہیں اساں فقیریں کوں ہݨ بھلا ݙے.
اساں اندھارے دی آس ہیسے توں اپڑیں پیریں دی راہ وٹا ݙے.
اساں تاں قسمت دی قید وچ ہیں جے تھی سگی تاں سزا ودھا ݙے.
اساں حشر تائیں مروں نہ جیوؤں ساݙے پچھانویں کوں ایں دعا ݙے.
اساکوں بکھ ہن پوایاں چوڑیاں اساں تاں دھپ دے چہیتے بݨ ڳئے.
عذاب نسلیں دا چپ اساݙی اساں تاں چپ دے چہیتے بݨڳئے.
ساکوں خبر ہے اساں فقیراں دے سر توں کتنا عذاب گذریے
لبیں اساݙیں حشر دی تس ہٸی نظر تو سکھݨا سراب گذریے.
اساں نہ خاریں توں پیر چاتے توڑیں جو سرتوں غلاب گذریے.
حیاتی امرت خوشی دا ویلھا ایویں نظردےجو خواب گذریے
توں بھاہ دے گھوڑے اتے سوار ایں اساں تاں تیݙا ستم نہ سہاسوں
اساں پہاڑیں تے پئی برف ہیں اساں جو کھرسوں تاں ہتھ نہ آسوں.
سئیں امرت جوگی