اعظم بلوچ احمد پوری
اعظم بلوچ احمد پوری سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔
نمونہ کلام[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
پاݨی[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
اڄ توݨیں ھِے لڑھدا پاݨی
اکھ توں کائینی رکدا پاݨی
جیڑھے خود ھِن کوثر والے
بند انھاں دا تھی ڳیا پاݨی
غازی دیاں وی ٻانہیں کپاں
قطرہ قطرہ وھے ڳیا پاݨی
کس ڳئے او معصوم تریہا
اصغر دا وی بند ہا پاݨی
اپݨی طرز تے ھِے شرمندہ
نہر فرات دا واہندا پاݨی
اڄ تاں اپݨیاں ٹھاٹھاں ݙیندے
ہوں ݙینہہ کِنتے ڳیا ہا پاݨی
وانگ طوفانِ نوح دے اعظم
ہِک لحظہ تاں اٹھدا پاݨی
[غربت] نظم[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]
کپڑے گھنساں چنی گھنساں
پیریں دی میں جتی گھنساں
کنیں دیاں میں والیاں گھنساں
رنگ برنگیاں ونگاں گھنساں
ات واری تاں سمی وانگوں
میں وی سوہنے کپڑے پیساں
نا گھن ݙیسیں تاں رس ویساں
تیݙے کولہوں بابا سئیاں
گݙی دے وی کپڑے گھنساں
دھی رانی دیاں گالھیں سن تے
میکوں لگدے سکتا تھی گے
ہاں دے اندر گھوبا پئے گے
ات واری تاں گودا پکرے
اللہ سئیاں گودا پکرے
پچھلی عید دے اتے وی تاں
کئی شئے کائیناں ݙتی ہاسی
گھن تے گھر ݙسکار ولیا ہم
ݙے تے میں ونگار ولیا ہم
ݙیلھا خن جے منگدا ھامیں
بے تاݙا میں تِھیندا ھامیں
تہوں تاں اعظم آکھناں پئے گے
میں ہوواں نا ہوواں ہا پر
توں تاں غربت ہوویں نا ہا
اعظم بلوچ احمد پوری